Frivolous verruilde Berlijn voor een saai eiland en dat bevalt hem prima

Soms weet een plaat je zo bij de keel te grijpen dat je de rest van je leven niet meer vergeet waar je hem voor het eerst hoorde. Good-Bye Regrets van Frivolous is zo'n plaat. Vandaag de dag behoort het nog steeds tot een van mijn favorieten, die ik dan ook te pas en te onpas opzet - of mensen het nou willen horen of niet. Ik was dan ook blij verrast toen ik Frivolous eind januari toevallig tegen het lijf liep in een Amsterdamse club. Door visumproblemen zat de Canadese Daniel Gardner, zoals Frivolous eigenlijk heet, samen met zijn vrouw al weken vast in Europa. Met z'n drieën dronken we wodka en proostten we op een goede afloop.

Daniel Gardner groeide op in Canada, maar bracht een aantal jaar van zijn leven door in Berlijn nadat hij begin deze eeuwwerd aangestoken met het minimal-virus. Zijn sound heeft door de jaren heen een flinke ontwikkeling doorgemaakt, van minimalistisch en experimenteel tot meer dansbaar en toegankelijker. Zijn voorkeur voor excentrieke samples en vreemde geluiden is door de jaren heen echter een aangenaam onderdeel van zijn muziek gebleven. Vorige week verscheen Gardners vierde album, Lost & Forgotten: een compilatie van hidden gems dat al die tijd op zijn externe harde schijf is blijven staan. Gardner: "Ik zie het als een terugblik op mijn muzikale ontwikkeling."

De goedlachse producer is inmiddels terug op Canadese bodem, daarom vraag ik hem via Skype om opheldering over de visumproblemen, zijn nieuwe album en de opkomst van EDM in Amerika.

THUMP: Je bent eindelijk weer thuis nadat je weken de EU niet mocht verlaten. Wat was er nou precies aan de hand?

Daniel Gardner: Heb je even? Haha, dat is echt een heel lang verhaal. Nadat mijn vrouw en ik na Kerst via Amsterdam terug wilden reizen naar Canada, bleek op het vliegveld dat zij, met haar Russische nationaliteit, niet de juiste papieren had om het land in te mogen. Tot overmaat van ramp verliep haar visum voor de Europese Unie die nacht. Ze wilden haar terugsturen naar Rusland en mij terugsturen naar Canada. Dat was voor ons natuurlijk geen optie, dus werden we gearresteerd. Na vier uur kwamen ze er op Schiphol wel achter dat we geen criminelen zijn en werden we met een handgeschreven briefje van de Marechaussee, waar op stond dat zij verantwoordelijk waren voor onze 'illegale' vrijlating, toch op een vliegtuig naar Berlijn gezet. In Berlijn hebben we vervolgens geprobeerd om zo snel mogelijk de juiste papieren te krijgen, maar ook dat was een heel gedoe. We hebben zelfs de lokale krant aangeschreven in de hoop dat de visumaanvraag van mijn vrouw bovenaan de stapel kwam te liggen bij de Canadese overheid. De media-aandacht heeft uiteindelijk geholpen, al heeft het alles bij elkaar nog vier weken geduurd!

Ik wist niet dat ze in Canada de grenzen ook zo streng bewaken.

Dat doen ze zeker! En volgens mij is dat alleen maar zodat ze aan hun Amerikaanse buren kunnen laten zien dat ze minstens net zo goed en streng zijn in het bewaken van grenzen als zij.

Je woont nu op Gabriola Island, aan de westkust van Canada. Ik heb het even opgezocht en het lijkt me een groot contrast in vergelijking met Berlijn waar je een hele tijd hebt gewoond.

Ja, het is heel rustig hier. Het eiland bestaat uit niet veel meer dan een paar huizen, veel bos en een paar wegen. It's totally beautiful but totally boring. Het bevalt eigenlijk heel goed. Het is een fijn contrast om naar huis te komen na een tour en het geeft me de rust die ik nodig heb om aan nieuwe muziek te werken.

Maar voor je nieuwste album, Lost & Forgotten, heb je helemaal geen nieuwe muziek gemaakt.

Voor dit album heb ik inderdaad niet aan nieuw materiaal gewerkt. Sommige van de tracks zijn zelfs al in 2003 gemaakt. Voordat we hierheen zijn verhuisd, heb ik alle harde schijven doorgespit en vond ik een stuk of zestig tracks waar ik nooit wat mee heb gedaan. Het leek me leuk om een deel daarvan alsnog uit te brengen, ook omdat ik sommige tracks nu niet meer zo snel zou maken omdat ze nogal raar en experimenteel zijn.

Wat bedoel je precies met raar?

Nou, ze zijn gewoon raar! Er zijn tracks met Japanse opera-samples en eentje klinkt als de soundtrack van een oude videogame. Ik denk dat deze compilatie wel een goed beeld van mij geeft als artiest en de ontwikkeling die ik de afgelopen tien jaar heb doorgemaakt. Daarnaast is alles nu out in the open en maak ik daarmee ruimte voor iets nieuws.

Je album verschijnt alleen digitaal op Lessizmore, een label dat zich vooral richt op het uitbrengen van vinyl.

Klopt, die keuze heb ik bewust gemaakt. Toch wilde ik het album graag daar uitbrengen, juist omdat het een boutique-label is dat niet per se voor de grote namen gaat. We gaan een paar limited editions op 7" uitbrengen voor mensen die écht niet zonder vinyl kunnen leven, maar daar blijft het bij. Begrijp me niet verkeerd, ik ben zelf ook een groot liefhebber van vinyl, maar ik denk gewoon dat mensen dit album niet als geheel zouden kopen. Er zit zoveel variatie tussen de tracks dat ik liever heb dat mensen hun favorieten kunnen uitkiezen dan dat ze verplicht zijn het hele album aan te schaffen.

Je hebt een voorliefde voor echte instrumenten. Denk je dat je ooit alleen met een computer muziek zou kunnen maken?

Ik zou het zeker wel kunnen, maar ik vind het veel meer inspirerend om in mijn muziek ook opnames te gebruiken van geluiden uit het echte leven van echte instrumenten. Juist die combinatie met synthetische geluiden vind ik te gek.

In je buurland Amerika is EDM nu behoorlijk in opkomst. Heb je zelf al een paar shows in de VS op de planning staan?

EDM wordt nu heel groot, maar de scene in de VS is volgens mij totaal anders dan in Europa. Die Ibiza-achtige clubs die nu in Las Vegas worden geopend zijn volgens mij ook echt verschrikkelijk. Opeens gaat raven en gokken hand in hand. That's so wrong on so many levels. Ik denk wel dat de underground scene door de opkomst van EDM ook groter zal worden, dus wie weet wat er nog komen gaat. Al moet ik dan wel eerst een werkvisum krijgen, want zelfs als Canadees maken ze het je moeilijk om in Amerika te draaien. "You're taking away jobs from Americans!", zeggen ze dan. Alsof er een Amerikaan is die precies dezelfde muziek maakt als ik!

Lost & Forgotten is nu uit op Lessizmore.