Wantigga is nog eerlijker dan je beste vriend

Het gaat hartstikke goed met Jonathan Tan. Zijn stem slaat bijna over van enthousiasme wanneer hij mij vertelt over zijn plannen voor de zomer en hij lijkt zelfs geluk te halen uit iets simpels als het drinken van een glaasje kraanwater. Jaloersmakend is het. De dj en producer uit Deventer maakte ooit naam als lid van de rapgroep FATA, speelde in zijn jeugd in een gospelband, maar werkt nu vooral aan zijn eigen carrière achter de draaitafels. Dat gaat hem prima af. Als Wantigga staat hij dit festivalseizoen op allerlei plekken te draaien, waaronder Pitch. Ik zocht hem daarom op en vroeg hem over zijn christelijke jeugd, zijn Franse connectie en die ene keer dat hij eventjes achter de tralies zat.

THUMP: Hoi Jonathan. Ik zag dat je een track hebt geproduceerd voor de bekende Franstalige rapper Damso. Wat sick.
Wantigga: Ja, zijn album is net platina gegaan in Frankrijk. Dat is heel vet om mee te maken.

Snap ik. Je speelt nu overal als dj, maar ik kende jou vooral als rapper, uit je tijd bij FATA.
Ja, ik rap nog steeds weleens hoor. Het is namelijk echt leuk, maar op een gegeven moment is het niet meer zo spannend. Ik had het gevoel dat ik alles wel een beetje had gezegd.

Heb je die spanning nodig om productief te zijn?
Je moet altijd op een bepaalde manier geïnspireerd zijn, en spanning kan daarvoor zorgen. Maar voor mij is muziek meer een bijproduct van mijn leven, uiteindelijk gaat het om wat er om je heen gebeurt. Misschien is het wel te vergelijken met het schrijven van een boek. Het moet niet gaan om het schrijven zelf, maar om wat je meemaakt en uiteindelijk in het boek stopt. Ik heb vaak genoeg tijden dat ik minder zin heb om muziek te maken, en dan moet ik gewoon even wat anders doen.

Wat ga je dan doen?
Ja, jeetje. Een keertje golfen of zo.

Wat is je handicap?
Zo ver ben ik niet, ik heb ook nog geen golfbaanpermissie. Babygolf is het eigenlijk. Maar het gaat natuurlijk om afleiding, andere dingen doen dan muziek maken.

Muziek domineert je leven niet?
Niet per se, maar er is natuurlijk altijd een bepaalde druk. Ik moet aan het einde van de maand ook gewoon mijn huur betalen.

Dat lukt wel aardig toch? Je hebt veel optredens en je brengt muziek uit onder het Franse label Roche Musique. Hoe ben je daar terechtgekomen?
Ik heb altijd al affiniteit met de Franse sound gehad, de muziek daar heeft een soort natuurlijke funk. Toen ik me echt ging focussen op produceren, ben ik in een enorme Franse SoundCloud-zoektocht terecht gekomen. Dan kom je al snel uit bij mensen als Darius en LeMarquis. Die zijn heel vernieuwend, ze maken funky house met een hiphop-attitude. En dat komt bij mij ook altijd terug, wat ik ook maak. Ik kwam de labelbaas een keer tegen op een feestje in Amsterdam en eigenlijk klikte het meteen. We hebben een hele vriendschappelijke band. Roche Musique bedient een niche. Dat klinkt misschien slecht en kleinschalig, maar die niche zit wel in elke hoofdstad van elk land. Op die manier kom je wel overal.

Zie je jezelf ooit naar Frankrijk verkassen?
Jazeker, al moet ik wel Frans leren spreken. Daar heb ik nog niet genoeg moeite in gestoken om eerlijk te zijn.

In welke stad zou je dan wonen?
Parijs is natuurlijk geweldig, rijk aan cultuur en mode, maar Bordeaux ben ik ook wel fan van hoor. De mensen daar zien eruit alsof ze rechtstreeks uit Vogue komen. Ik ben ook echt een sucker voor goede wijn.

Wat is je favoriete gerecht uit die streek?
Durf ik niet te zeggen. Ik vind veel dingen daar wel sketchy. Ik heb een keer iemand van het label een hele camembert zien eten als toetje. Dan begin ik sterk te twijfelen aan wat er in je omgaat, als je dat bestelt. En dan ook nog komen met 'wil je proeven?'. Nee, man! Ze doen ook heel veel met ingewanden. Dat noemen ze dan een delicatesse. Als Indische jongen uit Deventer is dat wel ver van mijn bed.

Ah ja, Deventer. Dat is wel iets anders dan Parijs. Hoe is het daar?
Het is heel klein en gemoedelijk. Echt een plekje waar ik me terug kan trekken. In de binnenstad is er ook een verbod op dingen als McDonald's en Burger King – dat maakt het wel authentiek. Alsof je teruggaat in de tijd. Ik kan er ook lekker pionieren: zo ben ik bijvoorbeeld bezig met het opzetten van een schooltje voor beginnende dj's en producers.

Je bent daar heel kerkelijk opgegroeid, toch? Speelt dat nog een grote rol in je leven?
Ik ben niet zwaar gelovig, maar ik geloof wel in alle grondwaarden van het christendom. Hou van een ander als van jezelf, respecteer elkaar, laat elkaar vrij.

Wow. Dit is wel heel positief.
Ja, fucking hippietalk misschien zelfs. Maar het is wel hoe ik probeer te leven. In de kerk kwam ik voor het eerst in aanraking met muziek, dus natuurlijk speelt het een rol. Mijn vader speelde er gitaar, ik heb daar leren drummen. Ik ging ook wel met mijn ouders naar festivals als Opwekking. Mijn eerste gig was zelfs daar, als gospelrapper. Ik was toen dertien of veertien. Na die optredens kwamen er ook voor het eerst mensen naar ons toe voor handtekeningen. Absoluut het begin van het einde. Dat heeft ons helemaal verpest.

Ja?
Toen begonnen we met meisjes om te gaan, we gingen roken en drinken. De uitnodigingen voor christelijke feestjes stopten daardoor vanzelf. Misschien omdat we alles deden wat God verboden heeft. Maar dat is wat je wel moet hebben als artiest toch? Die wilde verhalen.

Nou, je bent 32. Nog genoeg tijd voor ruige dingen, toch?
Ja, maar nu probeer ik iets productiefs te doen in mijn leven. Ik heb een periode gehad van tien jaar waarin ik alleen maar blowde, andere drugs gebruikte en mezelf een awesome rapper vond terwijl ik gewoon drie ploegendiensten moest draaien in de fabriek om rond te komen.

Wat was het omslagpunt dan?
Ik ben een keer opgepakt, en toen moest ik een tijdje zitten. Ik laat even in het midden waarvoor. Ik heb, nou, het valt wel mee. Ik heb niet heel lang hoeven zitten.

Dat klinkt een beetje vaag. Was het lang genoeg dat mensen merkten dat je weg was?
Ik heb het goed verborgen weten te houden. Langer dan drie dagen in ieder geval. Maar goed, het is lang geleden. Wel verjaard inmiddels.

Oké, iets anders dan: ik heb gisteren een gigantisch bevredigende zomerschoonmaak gehouden op jouw muziek. Naar welke muziek luister jij eigenlijk als je schoonmaakt?
Daarvoor grijp ik wel naar de classics: Funkadelic, James Brown, dat soort dingen. Vanaf daar laat ik het algoritme van Spotify me overal naartoe leiden.

En voor boodschappen?
Ik ben nogal snel afgeleid in de supermarkt, dus dan kan ik beter geen muziek luisteren. Ik vergeet al zoveel. Dus het liefst niks, of iets wat niet veel aandacht van me vraagt. Eigenlijk het tegenovergestelde van als ik aan het sporten ben. De sportschool is voor mij echt de plek waar ik alle podcasts en dj-sets kan checken. Heb ik wel nodig als ik op zo'n dom apparaat sta. Ik vind het leuk om te zien hoe mensen bepaalde muziek aan handelingen linken. Als ik The Miseducation of Lauryn Hill hoor denk ik bijvoorbeeld gelijk aan het vouwen van folders, omdat ik dat luisterde als ik mijn krantenwijk deed. Best zonde van die mooie muziek eigenlijk. Wantigga staat op 1 juli op Pitch.