Ik werd door de prins van Dubai uitgenodigd om voor grof geld met hem te komen feesten

De kroonprins van Dubai draagt de naam Hamdan bin Mohammed Al Maktoum. Hamdan is de zoon van sjeik Mohammed bin Rashid Al Maktoum, die netto 18 miljard waard is. Daarmee zou je kunnen stellen dat hij meer miljoenen heeft dan ik euro's heb, en dat hij weinig merkt van een rekening van een paar ton voor een weekje feest. Hamdan zelf is 33, schrijft gedichten onder het pseudoniem Fazza, en houdt van extreme sporten, onderwatervissen, paardrijden en witte tijgers (hij bezit er vier: Frosty, Ghost, Flame en Elsa).

En van feesten dus. Voor die feestjes laat hij mooie meisjes van over de hele wereld invliegen. Of eigenlijk zijn er twee vrouwen bij hem in dienst wiens fulltime baan het is die feestjes te organiseren en de bijbehorende meisjes daarbij uit te zoeken en in te laten vliegen. Die mooie meisjes worden bijvoorbeeld gevonden op fotoshoots; vriendin L. verdient de kost met modellenwerk en raakte op een shoot aan de praat met een collega die vertelde dat ze het grootste gedeelte van haar inkomen verdiende door zo nu en dan in het vliegtuig naar Dubai te stappen, waar ze als 'versiering' diende op feestjes van de kroonprins. Dat kon ze voor L. ook best regelen, en ja, na wat foto's te hebben doorgestuurd kon dat ook voor mij.

Een extraatje van 2000 euro
Een week na die shoot zaten we in Hotel Okura in Amsterdam aan een lange tafel met een stuk of twintig zenuwachtig giechelende meisjes en de twee dames van de organisatie; het was een casting, Dubai-stijl. We kregen de mooiste wijnen, duurste cocktails en lekkerste sushi geserveerd, en al onze twijfels en angsten – is dit veilig, hoeven we geen dingen te doen die m'n moeder ook niet zou doen – werden lachend weggewapperd door keurig gemanicuurde nagels en witgebleekte tanden. Weer een week later vonden L. en ik allebei een businessclass vliegticket in onze inbox – we waren goed bevonden.

Ik gebruikte mijn werk "waar ik echt niet onderuit kon" als semi-waar smoesje om op het laatste moment niet te gaan; ik vond het toch wel eng. Vriendin L. durfde wel, en kwam heelhuids terug – 8000 euro rijker. Omdat ze korter beschikbaar was dan de geplande week kreeg ze 'slechts' 6000 in plaats van de gebruikelijke 10.000 euro. Die overige 2000 euro werd haar als extraatje overhandigd – op een ochtend werd ze wakker van een sms'je: "There's a surprise for you waiting at the reception." Die verrassing bestond uit een envelop met daarin 2000 euro "shopping money".

Tijdens dat snoepreisje heeft L. de prins overigens nooit ontmoet en woonde ze geen feestjes bij. Wel werden zij en de andere meisjes door de dames van de organisatie elke avond mee uit eten genomen, gingen ze op boottochtjes, en mochten ze zwemmen met dolfijnen.

Skydiven en een gloednieuwe iPhone 6
L. bezocht Dubai daarna nog een keer zonder mij – dit keer kon ze wel de hele week, ging ze daadwerkelijk naar de feestjes, en ontmoette ze de prins. Dat gebeurde op zijn privé-eiland waar ze met zijn privéjet heenvlogen, nadat ze hun telefoons hadden moeten inleveren – foto's maken mocht niet. (De telefoons kregen ze naderhand overigens terug, inclusief een gloednieuwe iPhone 6.) "Op dat eiland lagen we een beetje te chillen bij zijn zwembad," vertelt ze, "en speelden we met zijn supersonische gadgets – we vlogen bijvoorbeeld met 90 kilometer per uur op een elektrische fiets over de landingsbaan. Plotseling besloot de prins dat hij met ons wilde skydiven – toen moesten we halsoverkop naar een ruimte waar we instructies kregen, waarna we een vliegtuigje inklommen waar we even later, op 4 kilometer hoogte, weer uitsprongen."

Het feestje waar het uiteindelijk allemaal om te doen was, was een Halloweenfeest waarvoor alle aanwezige meisjes in een op maat gemaakt kostuum werden gehesen. "Qua eten en drinken was er echt alles wat je maar kon bedenken. Ik at de allerbeste sushi ooit en we dronken de hele avond champagne van 500 euro de fles – naast de bar stonden hele piramides van die flessen." Na een week vertrok L. met 10.000 euro op zak weer naar huis.

Driegangendiners en achtgangenontbijtjes
De derde keer dat L. werd uitgenodigd ging ik mee. In de week voordat we vertrokken had ik de 10.000 euro in m'n hoofd al dubbel en dwars uitgegeven, en in het vliegtuig ernaartoe al driedubbeldwars. Des te teleurstellender was het moment waarop we, eenmaal aangekomen in ons hotel, hoorden dat het hele feest misschien niet doorging vanwege een sterfgeval in de familie van de prins. Vier dagen lang zaten we in afwachting van het besluit op een opgespoten strand en achter driegangendiners, driegangenlunches en zelf samengestelde achtgangenontbijtjes die we per roomservice in onze mond lieten schuiven. Dat ontbijt dan – de lunches en diners nuttigden we in het gigantische winkelcentrum dat aan ons hotel vastzat, en waar we in elk restaurant gratis mochten eten. We waren bijzonder trots toen het ons gelukt was om met z'n tweeën voor 250 euro te lunchen; oesters als snack, moet kunnen.

Tussen de maaltijden door moesten we ons zo nu en dan melden in de presidential suite van het hotel, waar de twee dames van de organisatie zich ophielden. Daar zaten we met vijftien andere meisjes tot drie keer toe bijna twee uur te wachten (het is me nog steeds niet duidelijk waarom) tot we meer zouden horen. Die derde keer werd duidelijk dat het feest inderdaad was afgelast en dat we een vliegticket kregen voor de eerstvolgende vlucht naar huis. Bij de deur kregen we allemaal een envelopje in onze hand gedrukt met 1000 euro erin.

Ik baalde ervan dat het maar 1000 euro was; L. had me verteld dat alle keren dat ze zonder mij naar Dubai was geweest, er meteen op het vliegveld al meisjes naar huis waren gestuurd die in levende lijve toch tegen vielen, en die kregen als oprotpremie 2000 euro mee.

Een van die keren ging dat om een collega van L., die vanuit New York naar Dubai was gevlogen (een vlucht van dertien uur) en meteen rechtsomkeert kon maken. Gelukkig voor haar hadden de handlangers van de prins een rekenfout gemaakt, en kreeg ze een oprotpremie mee in dirhams die omgerekend 5000 in plaats van de bedoelde 2000 euro waard was.

Seks
Wat natuurlijk iedereen zich afvraagt: worden de ingevlogen mooie meisjes daar in Dubai aangezet tot seks? Ik heb prins Hamdan dus sowieso nooit ontmoet, dus in mijn geval: nee. Maar ook bij vriendin L. is geen sprake geweest van oneerbare voorstellen, noch bij een van de andere meisjes die zij of ik gesproken hebben. L. omschrijft de prins als "een heel vriendelijke, geïnteresseerde, misschien zelfs een beetje verlegen jongeman", en ook andere meisjes die ik sprak zijn positief over hem. Over het Halloweenfeestje van de prins waar L. bij was, vertelt ze dat hij vooral samen met zijn vrienden een heel goede tijd had – en zij op haar beurt met de andere aanwezige meisjes.

De vrouwen die de prins laat invliegen zijn, oneerbiedig gezegd, inderdaad niets meer dan heel kostbare versiering. Als zoon van een sjeik met 18 miljard dollar geef je je geld blijkbaar graag uit aan witte tijgers, onverwachte skydivetripjes en knappe meisjes waar je geen seks mee wilt.

*Naam van de auteur bij de redactie bekend

-

Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.