Ik vroeg liefdesexperts om me te helpen mijn ex terug te winnen

Als je op de hoogte wil blijven van onze beste stukken zonder je suf te scrollen, schrijf je dan in voor onze wekelijkse nieuwsbrief.

Ik hang aan de lijn met Chris Seiter, een liefdesexpert die meer dan 270 euro rekent voor zijn diensten, die bestaan uit een telefoontje van 90 minuten en wat huiswerk. Het bleek dat ik veel dingen niet goed had gedaan sinds mijn vriendje me had gedumpt. Ik had hem bijvoorbeeld verteld dat de personal trainer wie ik aan het daten ben armen zo groot als dijen heeft, in een poging hem jaloers te maken. Ik had een film gekeken via zijn vaders Netflix-account. Ik had oude foto’s van hem bekeken, waarop hij heel lief aan het slapen is. Ik had screenshots gemaakt van songteksten van Norman Fucking Rockwell, het laatste album van Lana Del Rey. Ik had hem een foto gestuurd van mijn kont in een sportlegging, en erbij gezegd dat het de laatste keer was dat hij die zou zien (wat niet zo was).

Ik had nog nooit van liefdesexperts gehoord, totdat mijn moeder ze online had gevonden. Ze was er klaar mee dat ik haar steeds huilend opbelde. Liefdesexperts blijken enorm populair te zijn. De meeste experts wonen en werken in de Verenigde Staten, maar ook in het Verenigd Koninkrijk, waar ik woon, is er animo voor. De twee experts die ik sprak zeiden dat maar liefst 25 tot 30 procent van hun klanten in het VK woont. Chris richtte zijn website Ex Boyfriend Recovery op nadat hij een zwangere vriendin had geholpen om weer terug te komen bij haar ex, die haar had gedumpt omdat ze te afhankelijk van elkaar waren. Sindsdien is Chris’ bedrijf enorm gegroeid: hij heeft nu drie werknemers in dienst, die meer dan zestig telefoontjes per week afhandelen. Concurrent Lee Wilson van My Ex Back Coach rekent ongeveer 100 euro voor telefoontje van een half uur. Hij doet er ongeveer zes per dag en heeft op dit moment een wachtlijst van zes weken.

Dus hoe krijg je je ex terug? Of beter gezegd: hoe krijg ik mijn ex terug? En is het überhaupt wenselijk of gezond om mensen aan te moedigen om het weer met hun ex te proberen? Ik sprak er met Chris en Lee over.

De kern van hun theorieën is iets wat ze allebei de “geen-contact-regel” noemen. Het idee is dat je ex niks van je zou moeten horen als het uit is. “Mensen schieten in paniek als ze worden gedumpt. Ze denken dat ze moeten communiceren en van alles moeten doen, zodat de ander zich weer aangetrokken tot hen voelt, maar eigenlijk zouden ze het tegenovergestelde moeten doen,” zegt Lee. “Je moet je ex laten geloven dat je ook in je eentje gelukkig kunt zijn. Je moet ervoor zorgen dat ze jou gaan missen en zich dat ook realiseren. Zij moeten degene zijn die hun telefoon voelen trillen en dan teleurgesteld beseffen het geen berichtje van jou is. Zij moeten zelf eens op vrijdagavond alleen zijn. Een tijdlang moet je ervoor zorgen dat jij slechts bestaat in hun rooskleurige herinneringen.”

De lengte van de geen-contact-regel hangt af van de omstandigheden. Chris raadt 21 dagen aan voor een partner die je nog niet zo lang had, 30 dagen voor het klassieke ‘het ligt niet aan jou, maar aan mij’-scenario en 45 dagen als je bent vreemdgegaan of je ex inmiddels weer iemand anders heeft – zodat de nieuwigheid er net weer van af is. “Sommige mensen pleiten voor 60 tot 90 dagen,” zegt Chris. “Maar ik heb het onderzocht: het duurt 66 dagen om een gewoonte te vormen of te doorbreken. Dus als je zo lang niet met je ex praat, is het voor diegene geen gewoonte meer om met jou te praten.”

In die periode moet je volgens Chris niet gaan zitten niksen. “Je moet jezelf waardevoller maken, je vooruitzichten verbeteren, het paradigma verschuiven,” zegt hij. Je kunt bijvoorbeeld teken- of pianolessen nemen, meer gaan sporten, focaccia’s leren maken, jiujitsu of taekwondo gaan beoefenen, of zelfs een puppy kopen – zodat je vanbinnen weer eens iets anders voelt dan teleurstelling. Als je jezelf hebt verbeterd, is het tijd om contact te maken.

Lee helpt zijn klanten vaak met het berichtje dat mensen kunnen sturen om weer in contact te komen met hun ex. Volgens hem zou er in ieder geval geen druk achter moeten zitten en zou je een gedeelde herinnering moeten aanhalen. “Ik hielp ooit een man die vaak met zijn vriendin een restaurant ging, dat een paar maanden nadat het uit was afbrandde. Aan het einde van zijn berichtje schreef hij: ‘Een paar avonden geleden ging ik met vrienden naar een Italiaans restaurant. Het was prima, maar er gaat niets boven Caprino’s. Ik moest daardoor aan je denken, wat me deed glimlachen. Ik hoop dat het goed met je gaat.’ Het lijkt misschien simpel, maar er is hier veel aan de hand: hij is met vrienden op pad, waarmee hij laat zijn dat hij sociaal is. Het feit dat hij glimlacht in plaats van boos wordt, toont kracht. En dan is er nog de ‘Ik hoop dat het goed met je gaat.’ Dat is geen uitnodiging, dus er wordt niets geforceerd. Het werkte, want ze vroeg of hij een kopje koffie met haar wilde drinken.”

“De manier waarop gesprekken eindigen is veel belangrijker dan hoe ze beginnen,” zegt Chris. Om die bewering te ondersteunen, noemt hij het Zeigarnik-effect. Dat is een psychologisch concept, waarin wordt gesteld dat mensen onderbroken of onvolledige taken beter onthouden dan voltooide taken. “Als je met een ex in gesprek bent en ophoudt met praten als het interessant wordt, zal je ex daar langer bij stilstaan dan bij een gesprek van drie uur dat doodbloedt in een ongemakkelijke stilte. Je wil dat je ex door je wordt gegrepen als een cliffhanger in je favoriete serie.”

De adviezen van de liefdesexperts lijken te werken. Ik spreek met Anne, een 26-jarige verpleegster uit Gloucestershire in Engeland. Haar vriendje had het uitgemaakt omdat hij onopgeloste problemen had overgehouden aan een eerdere relatie. Anne meent dat de relatie-experts waardevolle adviezen kunnen geven, die je niet kunt krijgen van vrienden of familie. “Mensen in je naaste omgeving houden er niet van als je verdrietig bent. Ze zullen sneller zeggen dat je gewoon door moet gaan met je leven,” zegt ze. Ik vraag Anna of ze denkt dat haar partner haar ook zou hebben teruggenomen als ze geen relatie-expert had geraadpleegd. “Absoluut niet. Als ik had gedaan wat ik in vorige relaties heb gedaan – bellen, te veel sms’en, smeken – dan waren we nu niet weer bij elkaar geweest. Maar door mijn aanpak te veranderen en het advies van mijn coaches op te volgen, leerde ik allereerst mezelf weer te waarderen. En dat trok hem weer aan.”

Sam, een 35-jarige lerares uit Liverpool, zocht ook hulp bij Chris. Sam vertelt me dat zij en haar partner uit elkaar gingen omdat ze constant ruzieden over kleinigheden. “Ik was onlangs bevallen, dus ik had er moeite mee om mezelf emotioneel te beheersen,” zegt ze. Net als Anna zegt Sam dat ze zonder liefdesexpert absoluut niet weer bij haar ex terecht was gekomen: “Zonder Chris had ik mijn ex niet teruggekregen, denk ik. Ik was echt een wanhopige puinhoop toen het uitging.”

Nadat ik met Chris en Lee had gesproken, had ik spijt van bepaalde dingen die ik had gedaan nadat het uit was. Misschien had ik geen ellenlange liefdesbrief naar zijn werk moeten sturen. Niet alleen was het een overtreding van de geen-contact-regel, maar ik was ook vergeten zijn naam op de envelop te zetten. De receptionist heeft zich waarschijnlijk afgevraagd welke gek dingen als “Ik heb heel veel muggenbeten. Ik wou dat je hier was zodat je tegen me kon zeggen dat ik moet stoppen met krabben” naar een vastgoedbedrijf stuurt. Ik had hem ook geblokkeerd op al mijn social media, zodat hij niet heeft kunnen zien hoe sexy ik eruitzag met Halloween. En zelfs mijn vlakke reactie op zijn vraag “Ga jij naar Sams feestje? Zo ja, dan blijf ik weg, als je dat liever wil” was achteraf gezien een fout.

Chris praat met me over mijn laatste interactie met mijn ex: een berichtje waarin ik eiste dat hij zijn kleren op zou halen, omdat “mijn kamer geen fucking opslagplek is.” Daarna nog eentje waarin stond: “Maat, ik heb ze naar een liefdadigheidswinkel gebracht” – waarna ik al zijn kleding in vuilniszakken heb gepropt. Blijkbaar straalde ik niet helemaal de Beyoncé-achtige “to the left, to the left, everything you own in a box to the left”-energie uit die ik dacht te hebben.

“Ruzie maken met exen is echt heel slecht,” zegt Chris. “Mensen zijn vooral op zichzelf gericht en maken beslissingen op basis van wat goed voelt. Ze wegen de voordelen tegen de nadelen op. Als jij ruzie met hem maakt, zal hij denken: ja, dit is waarom ik het met haar heb uitgemaakt. Je wil juist niet dat hij zich dat herinnert.”

Lee benadrukt ook dat je je emoties onder controle moet houden. “Mensen denken dat ze gemeen of koel tegenover hun ex moeten doen. Maar dan zeg ik: ‘Luister, als jij een geweldig leven zou leiden, zou je dan ook zo reageren?’ Probeer je richting vreugde te bewegen en straal uit dat je leven het waard is. Als jij sterk overkomt, zal je ex zich zorgen gaan maken dat jij misschien wel verdergaat met je leven.”

Mijn ex heeft nog steeds zijn spullen niet opgehaald. Chris ziet dat als een kans, en zegt wat ik zou moeten doen: “Als hij langskomt, zorg er dan voor dat je er op je allerbest uitziet – maar niet overdreven sexy. Bedenk van tevoren waar je het over wilt hebben en zeg dan, na een kort gesprekje, dat je ervandoor moet.” Het doel is om succes en gratie uit te stralen en mijn ex met een superzoete laatste ontmoeting achter te laten. Daar kan hij vervolgens over nadenken als hij weer eens met een kater in bed ligt en er niemand is om hem een kopje thee en een lekker broodje te brengen.

Ik zeg tegen Chris dat ik al plannen heb gemaakt voor aankomende zondag. Ik ga met een oude vriendin eten, waarna we naar de bioscoop gaan en daarna nog wat gaan drinken – activiteiten die allemaal plaatsvinden op momenten dat mijn ex sowieso zijn spullen zou willen ophalen. Chris zucht weer, en zegt: “Nou, dan ben je toch lekker niet thuis bent als hij zijn spullen komt ophalen.”

Afgezien van het feit dat ik het extreem sneu vind om volledig opgemaakt in mijn kamer te wachten op een ontmoeting, laat de aanbeveling van Chris nogal wat ruimte over voor menselijke fouten. Het is haast onmenselijk om kalm te blijven als je naar iemand kijkt die de laatste spullen weghaalt die jullie aan elkaar binden. Wat als ik tegen hem wil zeggen dat het pijn doet als zijn blauwe broek uit de kast valt en ik het vlekje groene verf zie van die ene keer dat hij in een kraakpand tegen een schilderij leunde dat nog nat was? Of als ik de kleine zilveren haartjes voel die in zijn pyjamabroek zitten van die keer dat ik zijn hoofd schoor? Wat als het eigenlijk al twee maanden te lang is dat al deze spullen van de persoon die je heeft verlaten je aan liggen te staren?

Misschien kun je iemand in een bui van extreme aangenaamheid overhalen om terug in je armen te vallen, maar als diegene er dan eenmaal weer is, hoe kun je dan in hemelsnaam op oude voet doorgaan met elkaar? Ik geef mezelf twee weken voordat de wrok terugkeert en ik woedend word, want: hoe kon hij me dat nou aandoen?

Ik begrijp waarom mensen zulke hoge prijzen willen betalen voor ongekwalificeerde relatie-experts. Als mensen gekwetst zijn, doen ze alles doen om de pijn te stoppen. De meeste adviezen die Chris en Lee geven zijn natuurlijk ook niet nieuw. Het zijn dezelfde adviezen die je beste vrienden je geven en die jij altijd negeert: verwijder zijn nummer, ga niet naar het feestje waar hij ook is als je vervolgens alleen maar op de wc gaat zitten huilen, voeg hem niet weer toe op Facebook, enzovoort. Je luistert er nooit naar, omdat je door een gebroken hart de controle over jezelf verliest. Voor je het weet rammen je duimen er weer een berichtje uit naar je ex. Mensen willen gewoon het gevoel hebben dat ze zich kunnen weren tegen iemand anders’ beslissing, als ze maar de juiste stappen zetten.

Uiteindelijk ging ik direct naar het café met mijn vriendin. Daarna gingen we terug naar haar huis om gnocchi te eten en tv te kijken. Toen ik thuiskwam, waren al zijn kleren weg en was er een grote leegte op de plek waar zijn poster van de actrice uit The Passion of Joan of Arc had gehangen.

Als ik thuis was gebleven – mijn haar gestyled, lippenstift op en gewapend met een praatje over een volledig verzonnen kunstgalerie die ik ging openen – zou hij zich misschien slechter hebben gevoeld in de taxi naar zijn nieuwe huis. Misschien zou hij wel aan mijn glimlach hebben gedacht op het moment dat hij zijn onderbroeken in zijn nieuwe la legde. Of misschien maakt het me allemaal niet meer zoveel uit. Een week later kwam ik terug van het uitgaan en stond ik om het punt op een berichtje naar hem te sturen, waarin stond: “Als ik je zou bellen hoe zou dat zijn kheb ongestelde tiete, ze zijn geweldig.” (Mijn borsten waren opgezwollen door mijn menstruatie.) In plaats daarvan stuurde ik het naar mijn vriendin. Ik ben misschien niet waardevoller geworden en heb de geen-contact-regel volledig genegeerd, maar misschien voel ik me eindelijk eigenlijk wel weer goed.