Mijn escortklant trakteerde me op een alcoholvrije cocktail en schold me daarna uit voor vuile hoer

Olga is 25 jaar, studeert, en is escort. Niet alleen kan ze hiermee een beetje bijverdienen, er komen ook een hoop bijzondere verhalen opdoemen die ze voor ons opschrijft. Lees hier Olga's andere VICE-columns.

Als escort heb ik gelukkig overwegend fijne ervaringen. Maar ik ben niet naïef. Ik ben me ervan bewust dat er mensen zijn die geen zuivere bedoelingen hebben. Ik probeer me te laten leiden door mijn intuïtie, en goed te letten op hoe mensen over zichzelf, en hun verlangens vertellen. Het belangrijkste vind ik dat we afspreken op een publieke plek, en dat we eerst wat drinken. Dat laatste helpt om elkaar wat beter aan te voelen en de zenuwen de kop in te drukken. Bovendien geeft het me de gelegenheid om tijdens het eerste drankje te beslissen of ik verder wil gaan met de afspraak.

Ik ben nog niet vaak eerder vertrokken, en de mensen met wie ik afspreek zijn respectvol. Maar een paar weken geleden ging het mis. En daar schrok ik van.

Ik werd uitgenodigd door een Britse zakenman om cocktails met hem te drinken. Hij vertelde me via e-mail dat hij kort geleden was begonnen met een tijdelijke functie in Utrecht. Hij was op zoek naar iemand met wie hij af en toe kon eten na werk, zodat hij zich meer thuis zou voelen. Hij schreef dat het voor hem de eerste keer was dat hij met een escort zou afspreken, en dat hij te verlegen was om dingen via e-mail te bespreken. Daar had ik begrip voor, dus we gingen wat drinken bij een stijlvolle cocktailbar op de grachtengordel in Amsterdam.

Ik herken de man meteen van zijn foto’s. Ik ga naast hem zitten in het loungegedeelte van de bar. Hij ziet er lief uit. Een beetje zoals een klassieke Britse heer. Hij draagt een driedelig pak met een bowtie. Terwijl we aan ‘mocktails’ nippen - we vinden het nog te vroeg voor alcohol - vertelt hij me over zijn leven. Hij blijkt getrouwd te zijn en vertelt dat zijn vrouw al een jaar of vijf niet meer met hem naar bed gaat. Ondertussen hebben ze zelfs aparte slaapkamers. Toch is een scheiding onbespreekbaar, zegt hij.

Ik probeer voorzichtig te vragen of ze afspraken over andere vrouwen hebben gemaakt. Mag hij andere vrouwen ontmoeten, omdat zij geen zin heeft in seks? Hij schrikt van die vraag. Hij antwoordt dat zijn vrouw hem zou vernederen bij vrienden en familie als ze erachter zou komen dat hij nu hier met mij zit. Vervolgens begint hij een relaas over zijn vrouw, dat steeds gemener wordt. Ze is koud geworden, zegt hij, en weigert fysiek contact. Ik probeer hier en daar te suggereren dat zij waarschijnlijk ook haar redenen heeft om contact te weigeren. Bij haar kunnen er, denk ik, net zo goed problemen of onzekerheden zijn waar hij zich niet van bewust is. Ik probeer voorzichtig aan te geven dat ik het ook zonde vind voor haar, dat zij blijkbaar dat aspect van hun huwelijk niet meer interessant vindt.

Daar heeft de man weinig begrip voor. Het is haar probleem, en ze moet het zelf oplossen, vindt hij. Hij was nooit akkoord gegaan met het huwelijk als hij had geweten dat het zo zou lopen. Ik besef me dat ik hun situatie niet ken. Maar ik vind het moeilijk dat hij zo eenzijdig over hun huwelijk vertelt, en haar niet lijkt te begrijpen. Om zijn gedrag te rechtvaardigen geeft hij voorbeelden van bevriende koppels bij wie de vrouw na een tijd geen seks meer wilde hebben. Die mannen zijn ook vreemdgegaan, vertelt hij. Ik vind de manier waarop hij over vrouwen praat steeds vervelender worden. Ik word voorzichtiger in ons contact.

Wanneer hij is bedaard vraag ik hem wat hij van mij en ons contact wil - want ik merk dat hij seks wil. Ik heb wel interesse om soms samen met hem te eten in de periode dat hij in Nederland is. Verder kan ik niets voor hem betekenen, besluit ik in gedachten. In zijn e-mails suggereerde hij dat hij niets meer wilde dan gezelschap, dus ik ben benieuwd hoe hij zal reageren.

Zonder pardon vertelt hij me dat hij op zoek is naar intiem contact. Hij vindt het interessant omdat ik een stuk jonger ben dan hij. Hij vertelt me dat hij graag een soort leraar voor mij zou willen zijn. Hij zegt dat hij goed is in bed, en me graag alle trucjes wil laten zien die hij kent. Hij wil me laten zien hoe je een man goed kan bevredigen. Deze wijze lessen kan ik namelijk goed gebruiken om mijn toekomstige partner gelukkig te maken, vindt hij. Hij zegt bovendien dat hij me in het vervolg niet met geld wil betalen, maar met zijn ervaring.

Ik krijg geen kans om er op te reageren. Hij betaalt de rekening en stelt voor om naar zijn appartement te wandelen. Hij staat op en loopt naar de bar. Die paar minuten geven mij de tijd om goed te bedenken wat ik tegen hem ga zeggen. Ik kan niet geloven dat hij dit net daadwerkelijk heeft voorgesteld. Dat hij überhaupt denkt dat ik interesse heb om van hem te ‘leren’? Het verbaast me al helemaal dat hij zoiets denkt nadat hij zo vreselijk lelijk heeft gedaan over alle vrouwen in zijn leven. Ik blijf kalm en trek alvast mijn jas aan. Wanneer hij terugkomt vraag ik aan hem of hij nog even wil zitten. Ik bedank hem vriendelijk voor de mocktail en vertel hem duidelijk dat ik zijn voorstel niet zie zitten. Hij lijkt verrast te zijn en kijkt me lang aan zonder wat te zeggen. “I must say I’m dissapointed, but my dear, it’s your loss,” zegt hij.

Ik vind het een akelig antwoord. Eigenlijk wil ik in lachen uitbarsten, zodat iedereen in de bar kan horen dat hij een nare man is. Maar ik stel koeltjes aan hem voor om naar buiten te lopen. Bij de uitgang van de bar wens ik hem een fijn verblijf in Amsterdam. Ik meen het niet, en dat hoort hij. Hij doet twee stappen naar voren waardoor ik geklemd zit, tussen hem en de muur. Hij raakt me niet aan, en ik blijf kalm. Ik duw hem niet van me af. Hij sist dat ik een vuile hoer ben. “You’re all the same,” zegt hij boos. Hij zou me eigenlijk een lesje moeten leren, vervolgt hij, maar dat vindt hij zonde van zijn energie. Ik reageer niet op wat hij zegt, stap opzij, en loop zonder om te kijken naar mijn fiets. Ik hoor dat hij me nog naroept dat ik een “bitch” ben.

Tijdens het gesprek vertelde hij me waar zijn appartement is. Hoewel ik via die weg naar huis wil fietsen, maak ik een lange omweg. Blijkbaar had hij hetzelfde idee. Ik sta bij een stoplicht te wachten en zie de man oversteken. Hij ziet mij niet. Het is inmiddels donker, en hij lijkt in verdachten verzonken. Ik kijk hem nog even na. Terwijl zijn silhouet kleiner wordt, besef ik me dat ik trots ben op hoe ik met de situatie ben omgegaan. Ik hoop dat hij ook gaat nadenken over wat er is gebeurd, en dat hij ervan is geschrokken. Geen enkele vrouw verdient het om zo te worden behandeld.

Lees hier Olga's andere VICE-columns.