We spraken Maza Rodríguez over narco traffico, PSV en Chucky Lozano

Francisco Javier 'Maza’ Rodríguez (37) kwam in 2008 naar PSV, waar hij samen ging spelen met zijn landgenoot en maatje Carlos Salcido. Helaas voor Maza stond hij in zijn drie jaar bij PSV niet altijd in de basis. Maar alsnog heeft de Mexicaan een rijke voetbalcarrière gehad, met onder meer drie WK’s. In 2014 stond hij op het veld tegen het Nederlands elftal in de achtste finale, toen Arjen Robben vlak voor tijd een penalty versierde. En dat zit hem nog altijd dwars.

Ik zoek Maza op in Mexico, waar hij nu voetbalt bij Lobos BUAP in Puebla, op twee uur rijden van Mexico-Stad. Met zijn lengte van 1,91 meter steekt hij op het trainingsveld ver boven zijn ploeggenoten uit, maar ook buiten het veld is hij imponerend. Na de training komt Maza naast mij zitten in de dug-out, en kijkt hij me aan met een blik waarmee hij waarschijnlijk al veel aanvallers angstzweet heeft bezorgd. Om zijn nek hangt een zilveren ketting met ‘MR’, zijn initialen, en om zijn vinger zit een ring met een doodshoofd, gemaakt uit diamanten. “Een doodshoofd hoort erbij als je een echte Mexicaan bent,” zegt Maza, waarna hij me net iets te hard op mijn bovenbeen slaat.

Uit het Nederlands kan de verdediger zich alleen de woorden “lekker kontje” herinneren, dus helaas net niet genoeg voor een interview. Zijn Engels is ook beperkt, dus we praten in het Spaans. Ik spreek Maza over de huidige Mexicanen van PSV, een positieve dopingtest, de mooie kant van Sinaloa en de schwalbe van Robben.

VICE Sports: Hey Mazza, je bent inmiddels 37 en speelt hier nog op een aardig niveau. Hoe krijg je dat voor elkaar?
Maza Rodríguez: Omdat ik nooit bier drink, natuurlijk! Oké dat is niet waar, maar ik zorg wel serieus goed voor mijn lichaam. We trainen vier uur per dag en dat vind ik nog altijd goed te doen. Naast het voetbal doe ik niet zoveel. Ik breng vooral tijd door met mijn familie en probeer te relaxen. Ik wil nog wel even doorgaan, en stop pas wanneer ik niet meer met de negentienjarige spelers mee kan. Niemand vertelt mij verder wanneer ik moet stoppen.

Ook jouw ex-ploeggenoot bij PSV, Carlos Salcido, speelt op 38-jarige leeftijd nog altijd. Heb je nog veel contact met hem?
We hebben nog altijd een goede band, en zijn er in goede en slechte tijden voor elkaar. Carlos is als een broer voor mij. Hij heeft me ook erg geholpen toen ik naar Nederland kwam. Dit seizoen is zwaar voor hem: hij staat onderaan met Veracruz en heeft al zeventien wedstrijden achter elkaar niet gewonnen.

Hoe waren jouw eerste dagen in Nederland?
Ik had het moeilijk: ik wist niets van de taal en sprak ook geen Engels. Carlos en zijn vrouw moesten mij helpen met de meest simpele dingen, zoals boodschappen doen. Ik kon gelukkig bij hen eten, want de Mexicaanse gerechten die ik lekker vind, waren nergens te vinden. De taco´s en tortilla´s zijn anders en weinig restaurants hebben een goede ceviche op de kaart. Mensen in Nederland denken trouwens dat burrito´s typisch Mexicaans zijn, maar dat is Tex-Mex, dus de Amerikaanse versie van Mexicaans eten.

Wat weet je op sportief gebied nog van je eerste seizoen?
Even denken, hoor. Mijn geheugen is niet heel goed. We hadden een team met Ibrahim Afellay en Nordin Amrabat, twee grote talenten. O, en Stanislav Manolev herinner ik me ook nog. Een goede speler. Ik snapte nooit waarom ze daar op tv altijd grappen over maakten. Zijn voorzetten gingen weleens verkeerd, maar hij was een goede verdediger. Mijn concurrent centraal achterin was Dirk Marcellis. Hij had een goed seizoen, waardoor ik niet veel aan spelen toekwam.

Hoe kijk je naar de Mexicanen die op dit moment bij PSV spelen?
Hirving Lozano doet het hartstikke goed. Iedereen in Mexico is trots op hem en verwacht dat hij een mooie carrière krijgt. Jammer dat hij nu geblesseerd is, maar ik denk dat Chucky tevreden kan zijn over het afgelopen seizoen. Voor Érick Gutiérrez was het een lastig eerste jaar. Hij moet misschien wennen aan de Nederlandse competitie. Dat moest ik namelijk ook. Het voetbal is anders, met veel passes en snelle aanvallen. Ook is het in mijn ogen fysieker dan in Mexico. Het gaat er hard aan toe. Maar Guti is een speler die zich ongetwijfeld aan kan passen. Hij heeft genoeg talent om het te maken.

In 2011 dreigde PSV jou voor twee jaar kwijt te raken door een mogelijke schorsing. Je testte samen met vier andere Mexicaanse internationals positief op het verboden middel clenbuterol, een spierversterker. Wat is het verhaal daarachter?
Voor de start van de Gold Cup werden alle spelers getest en ineens bleken er problemen te zijn. We werden uit de selectie gezet en de resultaten werden opnieuw getest. We hadden blijkbaar vervuild vlees gegeten waar het middel in zat. Erg vervelend, want ik had het toernooi graag gespeeld. Mexico won de titel gelukkig zonder ons alsnog. Het was een enorme opluchting dat ik uiteindelijk niet geschorst werd, want ik was die zomer al een nieuwe club aan het zoeken, omdat ik bij PSV reserve was.

Je vertrok naar VfB Stuttgart. Welk gevoel hield je over aan de drie seizoenen bij PSV?
Ondanks dat ik niet altijd speelde, denk ik met een goed gevoel terug aan mijn jaren in Nederland. Vooral de steun van de supporters zal ik nooit vergeten. De liefde die de PSV-fans aan ons Mexicanen geven is erg bijzonder voor mij. Ik praat namens mijzelf, maar het geldt ook voor Salcido, Andrés Guardado, Héctor Moreno en natuurlijk Gutiérrez en Lozano. Vreemd genoeg heb ik mij in het buitenland altijd meer gewaardeerd gevoeld dan in Mexico. In Nederland zagen de mensen dat ik hard werkte voor het team. In Mexico krijg ik als meer ervaren speler veel kritiek als het minder gaat met mijn ploeg.

Voordat je naar PSV ging, speelde je voor Chivas Guadalajara. De Nederlander Hans Westerhof was daar toen sportief directeur en coach bij het eerste elftal. Hoe was jouw band met hem?
Ik heb veel aan Westerhof te danken. Hij was degene die in mij een verdediger zag. Iedereen wilde in de jeugd van Chivas aanvaller zijn, ik ook. Maar rond mijn zestiende maakte ik een groeispurt door. Toen vroegen ze mij waar ik wilde spelen en zei ik: “Dat maakt me niet uit, als ik maar speel.” Westerhof zei dat ik met die instelling ver zou komen, en een toekomstige topverdediger in me zag. Ik ben Westerhof enorm dankbaar voor dat vertrouwen.

Mensen kennen je als Maza, maar je eigenlijke voornaam is Francisco. Hoe kom je aan je bijnaam?
In de jeugd van Chivas is het normaal om genoemd te worden naar de stad van je vandaan komt. Maza staat voor Mazatlán, mijn geboortestad in Sinaloa, in het noorden van Mexico. Ik hou van Mazatlán. We hebben de beste stranden, het lekkerste eten en de mooiste vrouwen. De mensen zijn vrij en gelukkig. Na dit interview rij ik met mijn vrouw en zoon die kant op om alle stress even te vergeten. Mijn familie is belangrijk voor me. Ik heb vijf zonen, op wie ik erg trots ben. Ze kosten me alleen wel veel geld, dus misschien moet ik me in de toekomst maar laten steriliseren, haha.

De staat Sinaloa is bekend van het Sinaloakartel en El Chapo. Is het gevaarlijk daar?
Nee, dat valt hartstikke mee. Er is overal gevaar, drugshandel en criminaliteit. Sinaloa heeft misschien niet zo’n goede reputatie in Europa omdat jullie alleen het negatieve nieuws horen. Terwijl er ook veel mooie kanten zijn. Wist je dat Maradona er coach is, bij Dorados de Sinaloa? En schrijf maar over die mooie stranden en vrouwen, dan kun je gelijk een beetje reclame maken voor mijn stad. Jullie in Europa houden van reizen en Mexico is een mooie bestemming. Viva Mexico, cabrones!

Bijna iedere Uber-chauffeur hier in Mexico begint over de wedstrijd tussen Nederland en Mexico op het WK van 2014 in Brazilië. Die penalty in de laatste minuut is volgens mij een nationaal trauma geworden. Jij stond op het veld. Hoe herinner jij je dat moment?
No era penal! Moet ik daar nog woorden aan vuil maken? Wij hadden de hele wedstrijd op voorsprong gestaan, en vlak voor tijd maakte Sneijder gelijk. Daarna kwam het moment. Arjen Robben kwam via de rechterkant naar binnen gedribbeld en liet zichzelf vallen nadat Rafael Márquez instapte. Een duidelijke schwalbe, maar de scheidsrechter gaf een penalty. Huntelaar scoorde. Het was enorm pijnlijk om door een oneerlijke actie het WK te moeten verlaten. Robben is een goede speler, maar een nog betere acteur. Hij heeft ons veel pijn gedaan en dat vergeten we niet. Er zijn veel memes over hem gemaakt, en er worden shirts verkocht met de tekst ´No era penal´. Er was ook iemand die er vier jaar lang elke dag een tweet over plaatste.

De wedstrijd is ongetwijfeld een dieptepunt in jouw interlandcarrière, waarin je 106 wedstrijden hebt gespeeld.
Inderdaad, maar er zijn ook veel mooie momenten. Het is een grote eer dat ik zo vaak het shirt van Mexico heb mogen dragen. Ik had als kind nooit verwacht dat ik op drie WK´s zou spelen en besef hoe bijzonder het is wanneer supporters mij op straat aanspreken. Ik doe trouwens wel mijn best om het niet naar mijn hoofd te laten stijgen. Voetballers moeten beseffen dat ze niet beter zijn dan een tuinier of een ober. Je moet met beide benen op de grond blijven staan.

Naast lof ontvang jij in Mexico ook minder positieve reacties. Toen je terugkeerde uit Europa ben je voor Club América gaan spelen, de aartsrivaal van jouw eerdere club Chivas. Hoe is dat gegaan?
Chivas en América zijn als water en vuur. Het zijn de klassieke topclubs in Mexico en de onderlinge wedstrijd noemen we de Classico der Classico´s. Ik ben opgegroeid bij Chivas en wilde daar ook graag weer spelen. Ik heb ze dan ook gebeld, maar ze konden mijn salaris niet betalen. Nog dezelfde dag werd ik gebeld door América. Zij wilden wél aan mijn eisen voldoen, dus ik zei ja.

Voetbal is ook mijn werk. Mensen denken dat we allemaal miljonair zijn en natuurlijk verdienen we genoeg, maar het is niet zo dat ik nu zoveel geld heb dat ik nooit meer hoef te werken. Dus ik pakte die aanbieding van América, en dat begrepen de supporters van Chivas helaas niet. Eerst had ik een goede relatie met hen, omdat ik in 2006 de beslissende goal maakte voor het kampioenschap. Maar sinds ik bij América heb gespeeld, haten veel Chivas-fans mij. Soms sturen ze me berichten of roepen ze dingen naar me, maar ik probeer me er niet zoveel van aan te trekken.

Moet je een sterk karakter hebben om succesvol te zijn als voetballer?
In Mexico zeker. Niet alleen vanwege het spelletje zelf, maar vooral om om te gaan met de mensen die macht hebben en dat misbruiken. Dat soort politieke spelletjes zie ik helaas veel in het voetbal. Ik wil daar liever niet in verzeild raken, maar zeg verder wel altijd wat er op mijn tong ligt. Ik ben niet bang om vijanden te maken. Daardoor schrik ik sommige mensen af, maar het is belangrijk om te weten wat je zelf wil en dat je daarvoor vecht. Met die instelling heb ik ook mijn dromen waargemaakt.