Koala’s zijn de Barry Whites onder de zoogdieren

Ze zijn lief, zacht en maken ongelofelijk diepe paringskreten om in de stemming te komen. Ik heb het hier natuurlijk over koalamannetjes, die een lokroep hebben die veel dieper is dan je op basis van hun grootte mag verwachten. Hoe is dat mogelijk? Het blijkt dat koalamannetjes een ongelofelijke zeldzaam orgaan hebben om hun diepe lokroepen te produceren.

Zoogdieren verschillen in vorm en formaat, maar blijven daarbij wel binnen fysiologische proporties. Een hart van een muis is bijvoorbeeld proportioneel kleiner dan dat van een gorilla, en hetzelfde principe gaat op voor de stembanden van ieder zoogdier. Uit een onderzoek dat in Current Biology is gepubliceerd blijkt echter nu dat de lokroep van koala’s zo’n twintig keer lager is dan je van een zoogdier van onder de vijf kilo mag verwachten. De lokroep van de bronstige koala - die klinkt als een soort boertje die je veel te lang ingehouden hebt -  heeft een gemiddelde frequentie van rond de 27.1Hz, een diepte  “die je eerder bij een dier van de grootte van een olifant zou verwachten,” aldus het onderzoek.

Om erachter te komen hoe dit precies kan onderzocht het team onder leiding van Benjamin Charlton van de University of Sussex tien koalamannetjes. Onderzoek naar de stembanden liep nergens op uit: de stembanden waren simpelweg niet lang genoeg om op zo’n lage frequentie te trillen.

He team zocht verder en vond een ander paar, veel grotere, stembanden. Die stembanden zaten niet in het strottenhoofd waar je zou verwachten, maar op een plek waar de vocale en nasale holtes samenkomen. Zoals beschreven in het onderzoek zagen deze stembanden eruit als een soort lange dikke lippen die zich dicht bij het zachte gehemelte bevinden, wat verklaart waarom de koala het geluid zowel bij in- en uitademen maakt.

Uiteraard moesten de onderzoekers ook nog even kijken of deze stembanden, die volgens hen nog nooit beschreven waren, ook echt het geluid maken:

Zoals de auteurs opmerken zijn er enkele andere zoogdieren die ook in staat zijn lagere lokroepen te produceren. Zo hebben mannetjes hamerkopvleerhonden bijvoorbeeld extreem grote strottenhoofden, en brulapen een speciaal gevormd tongbeen.

Maar een compleet nieuw vocaal systeem, zoals bij koala’s, is zeldzaam. Het is bekend dat tandwalvissen een vergelijkbare structuur hebben, genaamd ‘phonic lips’, waarmee ze luide en onderscheidende klikjes produceren, hetgeen nooit eerder beschreven is bij landzoogdieren. Toekomstig onderzoek moet uitwijzen of andere zoogdieren met vergelijkbare diepe kreten ook vergelijkbare structuren hebben, maar voorlopig lijkt het stemorgaan van koala’s uniek.

@derektmead