Is het niet raar dat Kickstarters van rijke mensen zoveel geld binnenhalen?

​De smartwatch Pebble kennen we van Kickstarter. Het bedrijf is ​nu terug met een nieuwe versie, en haalde zijn target van 500,000 dollar al binnen de eerste 20 minuten na de start en bij publicatie van dit artikel heeft Pebble al meer dan 8.5 millioen dollar verzameld.

De CEO van het bedrijf, Eric Migicovsky, verrtelde aan Mashable dat ze de Kickstarter alleen hebben gebruikt als podium om hun product te presenteren. Pebble had eigenlijk vóór Kickstarter al genoeg investeerders. Het is kennelijk 'moeilijk' voor grote tech-organisaties om hun producten bekendheid te geven.

Het heeft natuurlijk wel bepaalde voordelen als je als bekende entiteit, zoals een acteur of een tech-bedrijf, een Kickstarter-campagne start. Uiteraard krijg je meer aandacht in de media, plus de aandacht van bestaande klanten en fans. Deze bedrijven hebben alleen vaak al meer dan genoeg geld om zelf een project te financieren. Omdat donateurs verder geen deel van de winst ontvangen is het begrijpelijk dat sommige mensen vinden dat dit niet door de beugel kan.

Zach Braff veroorzaakte bijvoorbeeld controverse toen hij 3.1 miljoen dollar binnenhaalde met een Kickstarter-campagne voor zijn film Wish I Was Here. De film werd afgelopen zomer uitgebracht en haalde zo'n 5,4 miljoen dollar aan opbrengsten op. Ondanks dat de acteur rijk en beroemd is - hij zou zo'n 22 miljoen waard zijn - blijft hij achter zijn keuze staan om crowdfunding te gebruiken. Hij heeft "geen Oprah Winfrey money" vertelt hij aan the LA Times. Tja, als je geen vermogen zoals Oprah hebt dan ben je in principe straatarm, toch Zach?

Een soortgelijke controverse wervelde rond de Veronica Mars Movie, die zo'n $5,7 miljoen verzamelde met crowdfunding en bij de release afgelopen voorjaar zo'n 3,4 miljoen opbracht. Donateurs van het project zouden niet eens een kopie van de film krijgen als zij niet tenminste 35 dollar zouden bijdragen. Het grootste gedeelte van de 'backers' heeft dan ook tussen de 50 en de 75 dollar ingelegd om zo toch een pdf van het script, een t-shirt, een digitale kopie van de film en een dvd te bemachtigen.

De Oscar-genomineerde filmmaker Spike Lee kreeg dezelfde kritiek te verduren toen hij Kickstarter gebruikte om zijn film Da Sweet Blood of Jesus te financieren. Hij verdedigt zichzelf door erop te wijzen dat hij crowdfunding al veel langer gebruikt om zijn films te financieren – al voor dat het internet het populair heeft gemaakt. Ook stelt hij dat zijn aanwezigheid op het platform gunstig is voor minder bekende makers.

"Ik breng mensen naar Kickstarter die nog nooit van het platform hebben gehoord, mensen die nog nooit hebben bijgedragen aan zoiets," vertelt Lee in een interview aan Bloomberg. Hij voegt hieraan toe dat hij tonnen heeft gedoneerd aan jonge filmmakers. "Het gerucht dat ik jonge filmmakers in de weg zou staan is niet waar."

Kickstarter bevestigt de claim van Lee; grote namen zouden nieuwe supporters leveren aan de site – mensen die anders misschien nooit op het idee waren gekomen om bij te dragen aan een project. In een blogpost die volgde op de controverse rond de film schreven de oprichters van Kickstarter dat backers van grote films samen meer dan vier ton hebben gedoneerd aan andere (minder bekende) projecten.

"De wereld waarin we leven is zo hyper-competitief dat het ons vaak tegen elkaar opzet. Als de een aan het winnen is moet de ander verliezen, toch? Met Kickstarter zien we dit juist niet gebeuren," schreven ze. "Wij zien juist dat iedereen kan beslissen welk project ze graag tot leven zien komen. Meer mogelijkheden en creatieve vrijheid voor iedereen."

En toch blijft het verwarrend om te zien dat een bekende topchef drie ton inzamelt om een vierde restaurant te kunnen openen. Je kunt je afvragen hoe een online striptekenaar die elk half jaar een half miljoen verdient ruim 8 miljoen dollar binnenhaalt voor een kaartspel, die in productie misschien 30 cent per stuk kost. Daartegenover is het frustrerend om te zien hoe een zelfstandige filmproducent nauwelijks een paar duizend euro bij elkaar krijgt voor het maken van een documentaire over een overlevende van de tsunami.

Het is waar dat high-profile Kickstarters de kleintjes kunnen helpen, en het argument tegen hun zit hem dan ook in een onderliggend principe: als je zelfstandig een film, game of product kunt financieren moet je het grote publiek niet vragen om een deel van hun toch al beperkte inkomen aan jou te besteden. Niet in ruil voor een t-shirt.