Vrede tussen Noord- en Zuid-Korea zal het einde betekenen voor heel wat wilde diersoorten

Er kan elk moment oorlog uitbreken tussen Noord- en Zuid-Korea. Maar dat is misschien zo slecht nog niet. Wist je namelijk dat vrede rampzalig kan zijn voor de natuur? Als in plaats van de aanhoudende spanningen opeens de rust zou terugkeren in Korea, dan zou dat het einde kunnen betekenen voor veel planten en dieren. Ik zal je uitleggen waarom.

Noord- en Zuid-Korea worden gescheiden door een gedemilitariseerde zone: een gebied van ongeveer 1.035 vierkante kilometer ongerepte natuur. Dit gebied werd gecreëerd als buffer tijdens de wapenstilstand van ’53. Doordat toegang tot het gebied aan beide kanten strak door militairen wordt gecontroleerd, is dit één van de best beveiligde natuurreservaten op de wereld. Niet gek dus dat dit stukje niemandsland vol zit met exotische planten en wilde dieren.

Aangezien Noord-Korea de militaire hotline heeft verbroken - het laatste communicatiemiddel tussen de twee landen - is de kans groot dat het een beetje uit de hand loopt. Bovendien viel dit samen met de aankondiging dat de politieke top uit het ondeugende noorden een vergadering ging houden over een ‘geheime’ kwestie met een heftige wending. Het rellen van het opstandige landje begon met een testlancering van een langeafstandsraket in december, en een nucleaire test die vorige maand een aardbeving van 4,9 op de schaal van Richter veroorzaakte. En natuurlijk is er ook de nodige oorlogstaal geblaakt, zoals: “We gaan Amerika en Zuid-Korea aanvallen.”

De grens van de gedemilitariseerde zone, gefotografeerd door Choi Byung Kwan - één van de weinige niet-militairen die het gebied betreden heeft.

Bommen en chemische wapens zijn niet per se fijn voor de natuur. Volgens de vogelkundige George Archibald: “War during the spring and summer would disrupt the bird’s mating.” (Bedankt voor de info Archi.) Maar ondanks deze keerzijde van oorlog, spant vrede toch echt de kroon:

“Tropische bossen met een hoge biodiversiteit in Papoea-Nieuw-Guinea, Indonesië, Indochina, Myanmar, Sri Lanka, Centraal-Afrika, de Amazone, Colombia, Midden-Amerika en Nieuw-Caledonië, zijn allen plaats van gewapend conflict geweest, soms met de betrokkenheid van internationale troepen. Terwijl deze conflicten vaak een negatieve impact hebben op de biodiversiteit, is de impact van vrede meestal erger: het zet aan tot het straffeloos exploiteren van bossen.” ~ Chief scientist van de IUCN (International Union for the Conservation of Nature)

Als het Koreaanse schiereiland zou besluiten zich te herenigen tot één prachtig superrijk, dan zal de status van het waardevolle laagland van de gedemilitariseerde zone direct in eersteklas vastgoed veranderen. Het grensgebied is namelijk een toplocatie voor fabrieken: goedkope noorderlingen die als arbeidskrachten gebruikt kunnen worden om te werken met de technologische ontwikkelingen uit het zuiden. Dit zal het einde betekenen voor veel van de wilde dieren die afhankelijk zijn van het gebied. Dieren die het moeilijk kunnen krijgen zijn onder andere de chinese kraanvogel, de kleine lepelaar en Naemorhedus caudatus(gewoon een leuk geitje).

Chinese kraanvogel, kleine lepelaar en geitje

Aangezien oorlog niet echt goed is en vrede al helemaal niet, is de enige goede oplossing de aanhoudende spanning die nu al jaren aan de gang is. In plaats van liefde, vrije seks en bloemen, is vrede dus eigenlijk gewoon een barbaarse vernietiging.

Drop acid, not bombs.

Tenminste, als je een korte termijn-visie hebt. Zoals je misschien weet is er een massa-extinctie aan de gang die door ons wordt veroorzaakt en vergelijkbaar is met de tijd dat de dinosauriërs uitstierven. Maar of je dat erg moet vinden, is een ander verhaal. Zelf zijn wij bijvoorbeeld het product van een 'perfect storm' van vulkaanuitbarstingen en asteroïde-inslagen, die miljoenen jaren geleden drie van de vier toen levende diersoorten van de kaart veegde. Onder hen was een klein muisachtig diertje dat het overleefde… And so it began. Een massa-extinctie is dus zeker niet het einde van de wereld, hoogstens het einde van ons en andere soorten. In dat geval is vrede misschien toch prima. Maar mocht je het wel een disturbing idee vinden dat wij door de explosieve groei van onze soort (Homo sapiens) en ons nog weinig duurzame gebruik van de aarde de boel om zeep helpen, dan ben je dus lekker wel tegen vrede in Korea. Of je stelt voor dat ze een natuurreservaat moeten maken op de plek waar ze in een mum van tijd miljarden zouden kunnen verdienen.

Mij kan het niet zo veel schelen of er over een paar miljoen jaar weer veel leuke nieuwe soorten rondkrioelen. Ik wil graag in dit leven nog met mijn GoGo Tours-reispakketje en mijn veel te dure Bever-outfitje (“De juiste uitrusting voor elk avontuur”) in de rij staan om in een Indonesisch bos een foto te maken van een tamme orang-oetang. Om op Facebook te zetten natuurlijk.