Kirill is een homoseksuele Russische tiener die op Twitter de strijd met homofobie aangaat

Een screenshot van een foto die Kirill laatst twitterde. 

Rusland zette zichzelf de afgelopen maanden als homohatend land op de kaart, toen het regime van Vladimir Poetin een "anti-homopropagandawet" aannam en een groot deel van de bevolking deze liefdevol in de armen sloot. De wet maakt het illegaal om je in Rusland nog positief uit te laten over LBGT-mensen. Homo's en hun bondgenoten leven sindsdien in de angst om vervolgd of zelfs aangevallen te worden-vooral door Occupy-Pedofilyay, een groep antihomoseksuele neonazi's geleid door voormalig skinhead Maxim Martsinkevich. De groep plaatst contactadvertenties op het internet, waarmee ze homoseksuele mannen naar gebouwen lokken, om ze daar op te wachten en te vernederen. De mishandeling leggen ze vast op film, om de video's vervolgens op het internet te plaatsen.

Russische homo's kunnen niet naar de politie stappen, omdat die er simpelweg waarschijnlijk niets aan zal doen. Er zijn weinig homo's die Rusland kunnen verlaten, dus wonen ze in een land waarin ze gehaat worden. Op de demonstranten in Moskou en Sint-Petersburg na hebben de meeste homo's zich verstopt, of hebben ze geprobeerd hun identiteit te verhullen. Hierdoor is het moeilijk voor Westerlingen om er echt achter te komen hoe het is om homo te zijn in Rusland. Nu is er een moedige tiener opgestaan die daar verandering in brengt, met gebruik van @ru_lgbt_teen: een Twitter-account dat vertelt over het leven als tienerhomo in Novosibirsk, de op twee na grootste stad van Rusland.

Zoals de meeste tieners twittert Kirill over zijn privéleven, bijvoorbeeld over zijn steeds terugkerende depressie of over zijn vrijetijdsbesteding. In zijn meest recente tweets schrijft hij over pesten op school en over het feit dat hij geen asiel kan aanvragen. Zijn avatar is een simpele "SOS", en hij plaatst vaak Russisch nieuws en tragische plaatjes van jongens in homo-erotische situaties-zoals het schilderij Barge Haulers on the Volga van Ilya Repin. Het schilderij beeldt een aantal overwerkte mannen af die over elkaar heen vallen terwijl ze een schip door een rivier heen slepen.

Barge Haulers on the Volga, een schilderij van de Russische schilder Ilya Repin, uit 1873, via Wikicommons

Kirill was aardig genoeg om via e-mail met VICE te praten over zijn Twitter-account, over hoe hij andere homoseksuele tieners ontmoet en over hoe hij van plan is om uit Rusland te ontsnappen.

VICE: Hoe is het om een homoseksuele tiener in Rusland te zijn?

Kirill: Over het algemeen word je door de samenleving en de staat als "afwijking zonder rechten" gezien. Mensen zijn verschillend, maar Russische mannen willen niets met homo's te maken hebben, omdat ze bang zijn zelf voor homo aangezien te worden. In Rusland zijn homo's geen mensen.

Is homo zijn in Rusland altijd al zo moeilijk geweest?

Er zijn altijd problemen geweest. Ik kwam persoonlijk al homofobie tegen toen ik 11 jaar oud was. Mensen maakten me belachelijk omdat mijn literatuurleraar me in groep 5 de vrouwelijke hoofdrol in het Russische Herfstfestival voor Taal en Literatuur aanbood, omdat vrouwelijke rollen in Japan door mannen gespeeld worden. Maar ik ben niet in Japan. Daarna escaleerde het en werd ik gepest met mijn seksualiteit, waardoor op een gegeven moment de hele school wist dat ik homo was.

Mijn mentor is een biologielerares. Toen zij de geruchten opving dat ik homo was, legde ze me uit dat homoseksualiteit heel normaal is. Vandaag de dag zou ze met het bestaan van de anti-homowet aangeklaagd worden. Ze heeft haar standpunt inmiddels veranderd en beschermt homo's niet meer. Dit jaar maakte ze in de les grappen over kinderen met homoseksuele ouders. Misschien was het wel heel grappig, maar persoonlijk vond ik het vooral erg droevig toen ik dat hoorde.

Heb je vrienden en familie die weten dat je homo bent?

Ik woon samen met mijn alleenstaande moeder, die doet alsof ze van niets weet. Op een dag vond ze mijn dagboek, waar een nogal homoseksueel stuk in stond. Dit werd een waar schandaal. Ze zei tegen me: "Als je ziek bent, dan genees ik je." Ik heb sinds 22 juli 2010 al geen vrienden meer, door mijn seksuele oriëntatie. Nu ben ik eindelijk een "probleemjongere" geworden. Er is geen psycholoog die me kan helpen, dus moet ik naar een psychiater.

Ben je ooit aangevallen alleen maar omdat je homo bent?  

Ik ben nooit slachtoffer van Tesak [Maxim Martsinkevich's Russische bijnaam, wat de Hakbijl betekent] of zijn volgers geweest. Ik heb daarentegen wel in onvoorstelbare mate te maken gehad met homofobie op school. Ik werd constant vernederd, beledigd en bijna geslagen tijdens de pauzes, terwijl de leraren de andere kant op keken.

Ken je andere homoseksuele tieners?

In het echte leven ken ik geen LGBT-tieners, maar via sociale-mediakanalen praat ik met een aantal mensen uit andere steden. Hun problemen verschillen niet heel erg met die van mij. Ze weten niet allemaal hoe het is om een outsider op school te zijn, maar ze weten allemaal hoe het is om een outsider in de samenleving te zijn.

Wil je Rusland verlaten?

Ik wil Rusland heel graag verlaten. Ik ben op het moment zelfs een beetje door het idee geobsedeerd. Ik kan geen asiel krijgen, omdat ik niet kan bewijzen dat ik gepest word op school, en omdat ik niet de mentale kracht of gezondheid heb om te demonstreren voor de homo's. Maar dat betekent niet dat ik niets doe om Rusland te verlaten. In de herfst ga ik Duits leren en ik ben van plan om een aantal jaar in Duitsland te gaan studeren. Dat is de meest haalbare optie met mijn budget.

Ben je betrokken geweest bij een van de demonstraties?

Op 31 augustus 2011 was er op het centrale plein van Novosibirsk een demonstratie voor de rechten van LGBT-tieners. Ik had besloten om niet actief deel te nemen, maar ik ben langs de demonstratie gelopen.

Wat denk je van de Westerse boycot van Russische wodka en de Olympische Winterspelen in 2014 in Sochi?

In mijn ogen zal de boycot de situatie en rechten van homoseksuele mensen in Rusland niet veranderen. De voornaamste Russische televisiezenders zijn een afspiegeling van staatspropaganda. Toen Frankrijk het homohuwelijk legaliseerde werd er tegen geprotesteerd. Op onze televisiezenders werd er een aantal dagen over gepraat, en zeiden ze heel theatraal dat er in Frankrijk sprake was van "een homo-dictatorschap, met homocensuur". Daarna volgden er opiniepeilingen die lieten zien dat homofobie in het land aan het groeien was. En toen, een paar weken later, voerde Rusland de anti-homowet door. Maar tegelijkertijd is het Westen voor mij, en de meerderheid van de homo's die ik ken, de laatste hoop.