Sommige Zuid-Koreaanse ouders dwingen hun kinderen tot plastische chirurgie

Een Zuid-Koreaanse vrouw die zowel een neus- als een oogoperatie heeft gehad. Foto

via

.

Zoals je

ondertussen

 misschien al wist, is plastische chirurgie best wel een ding in Zuid-Korea. Laatst nog waren er ineens overal foto’s van een Zuid-Koreaanse schoonheidswedstrijd waar alle deelneemsters er

precies hetzelfde

uitzagen. Nadat iedereen was uitgegiecheld over deze hartstochtelijke relatie tussen Zuid-Koreanen en plastische chirurgie ging men weer over tot de orde van de digitale dag. Na enkele momenten van bezinning was het

internet

moreel

verontwaardigd

 en begon het te onderzoeken waarom Koreaanse meisjes proberen om er westelijker uit te zien, en te vertellen hoe erg dat wel niet was.

Ik besloot om mijn vriendin Sparkles (niet haar echte naam) op te bellen. Ze keerde onlangs terug naar haar thuisstad Seoul en wist dus waarschijnlijk wel meer over al deze commotie. Het blijkt dat de plastische chirurgietrend een beetje een inside joke is geworden, waar meisjes lachen om het feit dat ze waarschijnlijk allemaal dezelfde dokter hebben en elkaar pesten omdat hun oogleden niet ver genoeg uit elkaar zijn gescheurd.

Maar ze vertelde me ook iets waar we ons misschien wel ongerust over moeten maken. Ouders zetten hun dochters namelijk onder druk om cosmetische procedures te ondergaan. Het wordt allemaal iets duisterder als moeders hun kinderen een schuldgevoel aanpraten en er zo voor zorgen dat ze hun gezicht wel móeten laten versnijden.

Dat klinkt alsof je een hamburger bestelt.

Ja. Zo van, “Oh, heb je nog geen plastische chirurgie gehad? Begin gewoon met de basics!” Dat is niks. Er zijn zo veel mensen die het doen dat het nu al zo ver gaat dat mensen zeggen: “Maar je hebt alleen maar je ogen en je neus gedaan, dat stelt toch niet zo veel voor?” Ik denk zelfs dat ik niet één vriend heb die nog nooit iets heeft laten doen. Iedereen heeft wel iets.

Hoe gaat dat met geld?
Sommigen betalen er zelf voor, maar er zijn ook heel veel moeders die het willen betalen voor hun dochters. Iedereen wordt alsmaar mooier en de meeste ouders willen natuurlijk niet dat hun kind de lelijkste is. Het is een beetje net zoals dat je in de jaren negentig een discman van je ouders kreeg omdat ze niet wilden dat je de enige op school was zonder.

Waarom besloot je om zelf ook een operatie te ondergaan?
Het was niet mijn idee. Mijn moeder bleef maar zeggen, “Het stelt niet zo veel voor, doe gewoon je ogen dicht en ga slapen. Voor je het weet is het klaar. Dan word je wakker en ben je voor de rest van je leven klaar.” Dat soort dingen zei ze al toen ik nog op de middelbare school zat. Ze wilde dat ik mijn neus zou laten doen voordat ik zou gaan studeren, vanwege de tijd die nodig is om te herstellen.

De voornaamste reden, en dit is echt waar, was dat men in deze maatschappij denkt dat je veel meer voordelen hebt als je mooier bent. Aantrekkelijke mensen worden positiever benaderd, ook bij bijvoorbeeld sollicitatiegesprekken. Iedereen wil zich conformeren aan de schoonheidsstandaard. De cultuur heeft het genormaliseerd. Veel mensen denken er niet heel diep over na. Ze hebben zoiets  van, “Oh, ik zou willen dat mijn ogen groter waren… Oké, ik laat het wel even doen.”

Heb je al voordelen ondervonden sinds je gezicht veranderd is?
Het is me opgevallen dat mensen aardiger tegen me zijn. En niet alleen in Korea, maar ook tijdens het reizen. Ik heb het idee dat ik met meer weg kan komen.

Ga je nu een bank beroven?
Nee, ik zeg niet dat ik er misbruik van ga maken, maar ik heb het gevoel dat mensen op een andere manier met me omgaan. Ik heb het idee dat men dus gelijk had. Ik las ergens dat mensen op psychologisch niveau mooiere mensen meer vertrouwen.

Was het vreemd om je nieuwe gezicht voor het eerst te zien?
Ik zat de eerste week na de operatie aan de pijnstillers en slaapmiddelen, dus eigenlijk sliep ik letterlijk de hele tijd. Het was heel erg raar toen ik het voor het eerst zag. Ik vond dat mijn neus er te lang uitzag, ik vond het maar niks; het paste niet bij mijn gezicht. Maar toen ik gewend raakte aan het zien van mijn nieuwe neus kreeg ik het gevoel dat je hebt als je kleren hebt gekocht en niet kan wachten om ze aan te trekken. Het is precies dat gevoel, maar dan een miljoen keer versterkt.

En je vader wilde ook dat je je oren liet doen, toch?
Ja, m’n ene oor was kleiner dan het andere. Hij kon erg emotioneel worden over het feit dat ik me hier pas op mijn trouwdag bewust van zou worden, als ik mijn haar zou hebben opgestoken. Erg vreemd allemaal.

Was je bang voor de operatie?

Ik was voornamelijk bezorgd over het feit dat mensen het zouden kunnen zien. Ik bleef maar tegen de dokter zeggen: “Kun je mijn neus alsjeblieft zo natuurlijk mogelijk doen?” Waardoor hij zich een beetje aan me begon te ergeren en zoiets had van: “Waarom zou je je laten opereren als je niet wilt dat iemand het weet?” Zijn consultant vertelde me dat ik me geen zorgen moest maken en dat mensen adaptieve wezens zijn, en dat klopt; ik kan me mijn oude gezicht niet meer voorstellen. Het was de bedoeling om eerst de ogen en daarna de neus te doen, maar omdat ik zo bang was deden ze eerst mijn neus.

Kijk je nog weleens naar oude foto’s van jezelf?
Dat is kut. Zoals ik al zei, ik kan me mijn oude gezicht niet meer voorstellen. Het is een beetje een grapje binnen de familie geworden; dan zeg ik dat mijn vader me een aansteker geeft om de foto’s te verbranden. De foto’s van voor de operatie die ik op Facebook heb zijn van veraf gemaakt of zijn onscherp. Aan het begin boeide het me niet zo, maar toen ik nieuwe vrienden aan het maken was, wilde ik ze misschien toch verwijderen. Als iemand me vraagt of ik m’n neus heb laten doen lieg ik er niet over, maar ik zeg ook weer niet zoiets als, “Hoi, ik ben Sparkles, ik heb mijn neus laten doen,” snap je? Het is ook niet echt vaak het onderwerp van gesprek. Mensen zijn meer geïnteresseerd in welke procedures je hebt laten doen en waar.

Ben je zelfverzekerder?
Sowieso. Het spannende was dat ik mijn haar voor het eerst anders kon doen. Ik had altijd lang haar, maar omdat verschillende soorten gezichten passen bij verschillende soorten haar, had ik besloten het af te knippen. Ook is het met enkele oogleden erg moeilijk om make-up te dragen. Wimpers zien er korter uit en eyeliner en oogschaduw zijn niet zichtbaar. Nu dat ik dubbele oogleden heb kan ik zo veel meer, het is zo leuk!

Oké dankjewel, Sparkles!