Hoe het optreden van Djibril Cissé op LatinVillage uitliep op een teleurstelling

Ik ren over het terrein van LatinVillage. Overal dansen mensen, maar daar heb ik niks aan. Waar is Djibril Cissé? Net stond hij nog backstage. Nu moet hij hier ergens staan, draaiend op een stage. De fotograaf en ik gaan alle stages van het festival af. We beuken ons naar voren, richting de dj’s. Maar geen van hen heeft blauw haar, zoals Cissé. Hij moet hier ergens zijn. Waar is Cissé gebleven?

Een paar weken voor deze chaos krijg ik een tip van een collega. Djibril Cissé gaat draaien op LatinVillage. Cissé was tijdens het vorige decennium een heerlijke spits in de Europese top. Hij werd twee keer topscorer van Frankrijk, won de Champions League met Liverpool én werd een clubheld in Griekenland, bij Panathinaikos. Cissé viel altijd op met zijn fel geverfde haar en avonturen buiten het voetbal. Zo deed hij met Fat Joe mee aan Pimp My Ride, en de Franse versies van Heel Holland Bakt en Dancing With the Stars.

Na zijn voetbalcarrière werd Cissé dj.

Ik wil van Cissé weten hoe hij zijn passies naast het voetbal combineerde met zijn carrière als profvoetballer. Vooral omdat voetballers zoals Memphis Depay daar nog altijd veel kritiek om krijgen. En ik wil natuurlijk het optreden van Cissé op LatinVillage zien, dus ik stuur een mailtje naar het mailadres dat in zijn instagramprofiel staat. Binnen tien minuten word ik gebeld door een Frans nummer. “Hello, this is Djibril,” zegt de man aan de andere kant van de lijn. Cissé is erg enthousiast over zijn aanstaande trip naar Nederland en wil graag een interview doen op LatinVillage. Hij klinkt ontzettend aardig. “Als je in de tussentijd nog iets van me nodig hebt, kan je me bellen,” sluit hij het korte telefoongesprek af.

Twee weken later stromen de velden van Spaarnwoude vol voor LatinVillage. Maar anderhalf uur voordat Cissé moet optreden op de DOS-stage, is het daar erg rustig. De paarse tent ligt op een onhandige plek, afgelegen van de rest van het festivalterrein. Cissé, zijn manager Farid en zijn vriendin staan langs de kant, naar het weinige publiek te kijken. Cissé ziet er indrukwekkend uit. Hij heeft blauw haar en er hangt een mondkapje om zijn nek als accessoire. Hij draagt een korte broek, zwart shirt, spijkerjack en paarse sokken in dikke sneakers. “We zijn een beetje moe, want we zijn zonder te slapen overgevlogen vanuit Griekenland,” vertelt Farid.

We gaan een stukje verderop zitten. Backstage vraag ik Cissé naar de verschillen tussen de voetbal- en de muziekwereld. Hij lacht. “Als dj ben je alleen. Als je overgang in het draaien niet goed is, is dat alleen jouw schuld. Als je bij Barcelona met drie andere spelers slecht speelt, kan Messi het alsnog wel fiksen. Maar dj’en? Dat ben jij alleen. Jij alleen tegen het publiek.” Cissé vertelt ook dat hij voor een set meestal meer gespannen is dan dat hij als voetballer voor wedstrijden was. “Ik ben mijn hele leven voorbereid om wedstrijden te spelen. Dj’en is leuk en voelt als pure liefde, maar het geeft ook stress. Ik voel me toch comfortabeler op het voetbalveld.”

Cissé was tijdens zijn voetbalcarrière al vaak de dj in de kleedkamer. Het beste kleedkamerfeestje maakte hij mee bij Auxerre, vertelt hij. “Het feestje met Liverpool na de Champions League-finale in 2005 was ook cool, maar we beseften toen niet wat er gebeurd was. Die wedstrijd was heel gek. We hadden gewonnen, maar realiseerden ons dat daarna nog helemaal niet. Het voelde nog niet echt. Daarom was het feestje na de Franse bekerwinst met Auxerre beter. Ik heb toen harde house gedraaid.” Cissé draaide tijdens zijn carrière trouwens al zo graag, dat hij ook op zijn eigen afscheidsfeestje bij Panathinaikos voor de muziek zorgde.

Cissé zit nu helemaal in de partyscene, maar partydrugs doet hij naar eigen zeggen niet. “Dat is niet mijn ding. Ik hou van dj’en, maar niet van clubs. Ik heb nog nooit alcohol gedronken en ik rook ook niet.” Als ik vraag of hij weleens andere muziekvormen heeft geprobeerd, zoals zingen of rappen, moet hij lachen. “Rappen proberen we allemaal weleens. Maar je moet weten waar je goed in bent. Ik heb het weleens geprobeerd in de studio met vrienden, maar dat was niet serieus, haha. Daar zijn anderen veel beter in. Memphis Depay vind ik wel goed als rapper.”

Dit onderwerp ligt gevoelig bij Cissé. Hij vindt het belangrijk dat voetballers de ruimte krijgen om zich ook buiten de sport te ontwikkelen. “Dit is Memphis gewoon”, zegt hij. “Als je het rappen van hem weghaalt, zal hij niet goed in voetbal zijn. Zo was en is dat ook voor mij. Als je mijn muziek, de mode en gekheid weg zou halen, zou ik mezelf niet zijn. Dan had ik ook niet gescoord als voetballer. Ja, ik speelde tijdens mijn voetbalcarrière ook rolletjes in films en ging naar feestjes en zo, maar in het weekend scoorde ik. Dus wat kan je er dan van zeggen? Voor Memphis is dat precies hetzelfde. Hij maakt tracks als rapper, maar scoort ook in het weekend.”

Ik leg Cissé uit dat de hobby’s van Memphis hem in Nederland veel kritiek op hebben geleverd. Cissé herkent zichzelf daarin. Hij heeft hetzelfde meegemaakt. “Ik probeer die critici te begrijpen, maar ik snap ze niet”, zegt hij. “Stel: ik voetbal vier uur per dag en slaap er acht. Dan heb ik nog zo’n twaalf uur te doden. Ik speel geen PlayStation en kijk niet veel tv. Ik hou van muziek. Dat is toch niet erg? Memphis rapt graag. Waarom niet? Mensen moeten begrijpen dat profsporters mensen zijn, die ook andere passies hebben. Wij mogen ook andere dingen doen dan sporten.”

Dan is het tijd voor Cissé om zich voor te gaan bereiden op zijn optreden. Hij gaat met zijn manager en vriendin terug naar de stage. Er is nog een half uur te gaan voor zijn set staat ingepland, dus ik haal wat te drinken. Als ik terugkom bij het podium, is het er nog steeds erg rustig. Ik vraag de stagemanager van LatinVillage hoe het ervoor staat. “Nou, niet goed. Het festival heeft net besloten deze stage te sluiten,” vertelt ze. Ze heeft geen idee wat dit voor Cissé betekent. “Misschien moet hij ergens anders draaien, misschien kan hij naar huis. Dit is echt lelijk, ik weet het.”

Ik loop snel naar de backstage, maar daar is Cissé niet meer. Dan krijg ik een appje van manager Farid: “We staan op een ander podium. Ze hebben de tijd en stage voor de set van Djibril veranderd. Hij speelt nu.” Welke stage dat is, weet Farid niet. Hij heeft geen idee waar ze opeens heen zijn gebracht. LatinVillage heeft ook niks gecommuniceerd over de wijziging. Cissé staat een half uur eerder dan gepland, op een random podium te draaien. De fotograaf en ik sprinten het festivalterrein op, op zoek naar Cissé. We gaan de tien andere stages af, maar zien de Champions League-winnaar nergens achter de draaitafels staan.

Dan belt Farid. “Bro, Djibril is alweer klaar met zijn set. Hij kreeg amper 20 minuten om te spelen.” Hij klinkt teleurgesteld. Cissé zou eigenlijk drie kwartier draaien, dus zijn set is flink ingekort. Cissé is er klaar mee, vertelt Farid. Ze zijn onderweg naar hun hotel. Ik vraag een medewerker van LatinVillage waarom de DOS-stage opeens werd gesloten, voordat Cissé op moest. “Sorry dat dit niet goed gecommuniceerd is. De stage van DOS is eigenlijk de hele dag niet druk geweest. Wij denken dat dat komt vanwege de ligging van de tent,” klinkt het.

Het is een flinke anticlimax van wat een mooie dag had moeten worden. Cissé laat de volgende dag over de telefoon weten enorm te balen van hoe het is gelopen. “Het was erg rustig bij de stage waar ik heen werd gebracht. Toen het net een beetje druk werd, moest ik alweer stoppen,” vertelt hij. “Ik had zóveel zin in dit festival. Ik had echt hoge verwachtingen. Ik ben van Griekenland naar Nederland gevlogen en heb een nacht overgeslagen, voor twintig minuten. Dit is niet cool. Ik ben zo teleurgesteld in het festival. Ik ben er verdrietig van.”

Het is klote voor Cissé, maar ik vind het ook wel mooi om te horen dat hij zoveel geeft om zijn nieuwe carrière. Hij moet weer onderaan de ladder beginnen en wil graag stappen zetten. Dit is niet iets wat hij er zomaar bij doet omdat hij anders niks te doen heeft, hij houdt er echt van. Voor het geld hoeft hij het ook niet te doen. “Weet je? Elke kans die ik krijg om muziek te draaien, is tof,” besluit Cissé. “Of het nou voor vijf, tien of honderden mensen is. Maar als ik ooit terugkom op dit festival, moet het wel beter georganiseerd zijn.”

Dit is een verhaal uit de serie Het Nieuwe Leven, waarin gestopte profvoetballers vertellen over hun nieuwe carrières binnen en buiten de voetbalwereld. Zie hier alle verhalen uit deze serie van VICE Sports.