Wat je kunt verwachten als je baby wordt geboren uit een kunstbaarmoeder

Zwangerschap: Wie heeft er nou wat aan?

Helaas voor arme vrouwen, de hele menselijke soort. Hoewel aanstaande moeders meestal genoeg vreugde en ontdekking meemaken, zijn er duidelijke ongemakken, gezondheidsrisico's en emotionele uitdagingen die komen kijken bij een zwangerschap. Negen maanden lang een foetus met je meedragen en die veilig ter wereld brengen, is een flinke medische gebeurtenis. In de Verenigde Staten overlijden 26 van de 100.000 vouwen door complicaties tijdens de zwangerschap. Dat is het hoogste in de hele westerse wereld.

Daarom stoeien visionairs al decennia met het idee van een kunstmatige baarmoeder die in staat is om een menselijke foetus te laten groeien buiten het lichaam van een vrouw. Deze "ectogenese" of "buitenlichamelijke zwangerschap" zou vrouwen niet alleen in staat stellen de last van het zwanger zijn uit te besteden aan robots, maar zou de voortplantingsmogelijkheden ook nog eens vergroten voor vrijgezellen, stellen van hetzelfde geslacht, of families die te maken hebben met onvruchtbaarheid. Eerder dit jaar lieten wetenschappers zien dat ze lamsfoetusjes konden laten groeien in simpele kunstmatige "biozakken." Dit nieuwe onderzoeksgebied kan in de toekomst misschien ook te vroeg geboren baby's redden.

Maar in de aflevering van Terraform van deze week, "Hysteria" van Meg Elison, stelt dat het futuristische concept van kunstbaarmoeders in het niet valt bij de tijdloze psychologische bagage van het aanstaande ouderschap.

Het verhaal ontwikkelt zich indirect, via de voorwaarden en updates die aan twee aanstaande ouders worden gepresenteerd door een commerciële kunstbaarmoeder genaamd "UltraLove 925x." Nadat ze hun genetische data in de machine hebben gedaan, de gewenste zygoten hebben geselecteerd en de machine op "NEGEN MAANDEN" hebben gezet, wordt het stel geïnstrueerd om te wachten totdat het kleine spruitje in de machine volgroeid is.

"Gefeliciteerd! Je hebt dag 30/280 van je zwangerschap bereikt," krijgen ze via een pushnoticifatie te lezen. "Wil je een timelapse zien van de voortgang van je embryo?"

Elison vertelt op slinkse wijze dit verhaal over zenuwen, impulsbeslissingen en prenatale zorgen geheel via opgewekte berichten en reminders van het zwangeschapsbedrijf. Vanuit dit perspectief wordt al snel duidelijk dat de ene ouder steeds verliefder wordt op de baby, terwijl de ander juist intens veel spijt krijgt als de realiteit van het ouderschap begint te dagen.

Er zijn meer dan genoeg varianten van kunstbaarmoeders in de scifi, van het "kweken" van baby's in Brave New World van Aldous Huxley tot de technobabies uit The Matrix. Ze worden vaak geassocieerd met dystopieën, wat niet zo gek is, als je je bedenkt dat vruchtbaarheid en moederschap in veel culturen en tijdperken heilig zijn.

Kunstmatig knoeien met zwangerschappen, zelfs door voorbehoedsmiddelen te gebruiken om ze te voorkomen, wordt door veel conservatievelingen gezien als ingrijpen in de natuurlijke orde der dingen, waarin de ideale rol voor de vrouw het moederschap is. Met dit ouderwetse idee in het achterhoofd, is het niet gek dat het concept van een kunstbaarmoeder nu al tot ophef leidt.

In tegenstelling tot veel van de dystopische visies op ectogenese, gaat "Hysteria" juist op een verfrissend speelse toon om met beladen issues als abortus en vaderrechten. Het verhaal biedt een geloofwaardig kijkje op een wereld waar zwangerschap los staat van moederschap.

Maar of een baby nou in de baarmoeder van een moeder groeit of in de UltraLove 925x, het eindresultaat is nog steeds een klein, weerloos mensje dat liefde, aandacht en geduld nodig heeft. Als beide ouders niet klaar zijn voor de taak van het opvoeden van het product van de baarmoeder, doet de precieze aard van die baarmoeder er al niet eens meer toe.