De levenslessen van de broertjes Teijsse

Yordi Teijsse (26) moet lachen als hij de kantine van AFC in komt lopen. Zijn tweelingbroer Kenny (26) zit een bakje nasi weg te werken en oogt flink vermoeid. “Kenny heeft een slaapgebrek sinds hij een paar maanden geleden vader is geworden,” zegt Yordi, terwijl hij Kenny op zijn schouders slaat. “Op een gegeven moment was hij helemaal geel. Er was geen bruin tintje meer over.”

Kenny speelde een jaar geleden nog voor San Francisco Deltas. Daar zocht ik hem toen op voor een interview over zijn leven in Californië, Pokémon en geesten. Helaas voor Kenny werd San Francisco Deltas na het seizoen opeens opgeheven. Hij keerde terug naar Nederland en speelde een half jaartje voor Cambuur Leeuwarden, zonder veel minuten te maken. Yordi heeft ook een bewogen seizoen achter de rug. Hij keerde vorig jaar terug bij Quick Boys, na avonturen bij Dundee FC en Wuppertaler SV, maar kreeg ruzie met Dirk Kuyt en vertrok weer uit Katwijk.

Nu spelen de boertjes Teijsse samen bij AFC in de Tweede Divisie. Ze wonen allebei op een steenworp afstand van de kantine. Bij de Amsterdamse amateurclub willen ze voorzichtig na gaan denken over hun maatschappelijke carrières. VICE Sports spreekt de tweeling bij AFC over hun toekomstplannen en de lessen die ze tot nu toe hebben geleerd van het leven.

VICE Sports: Jongens, hoe zijn jullie hier samen terechtgekomen?
Yordi: Ik was in eerste instantie van plan om nooit voor een andere amateurclub dan Quick Boys te spelen. Toen gebeurde dat gezeik met Kuyt en ging ik verder kijken. Ik werd door veel clubs benaderd, maar toen de naam AFC viel, dacht ik: dat is lekker in de buurt. Ik ging in gesprek en gooide ook het balletje op voor mijn broertje.
Kenny: Toen is het heel rap gegaan.

Kenny, de laatste keer dat ik jou sprak was in San Francisco. De club waarvoor je toen speelde, de San Francisco Deltas, hield daarna ineens op te bestaan. Hoe ging dat?
Kenny: Na vier of vijf maanden zei de trainer dat de eigenaar onrustig werd, hij maakte niet genoeg winst. De eigenaar was een jonge gast met veel geld, maar hij had geen verstand van voetbal. Na het seizoen wilde hij ermee stoppen. De trainer zei in de kleedkamer tegen de groep: “Jongens, ik heb zoiets nog nooit meegemaakt. Maar als we winnen moet de eigenaar ons premies betalen. Dus laten we al zijn geld eruit proberen te halen.” Vanaf toen wonnen we alles en zijn we kampioen geworden. We hebben echt het maximale eruit gehaald.

Bij het tekenen van de contracten bij AFC gaven jullie aan na te willen gaan denken over maatschappelijke carrières. Wat willen jullie gaan doen?
Yordi: Ik heb best wel een naam opgebouwd in de top van het amateurvoetbal. Op een gegeven moment merkte ik dat ik iedere keer spelers aan het transfereren was naar topamateurclubs of iets erboven. Wie weet dat ik dat ga doen samen met Kenny, die in de Jupiler League weer veel contacten heeft. Dat lijkt mij een leuk concept, omdat je dat eigenlijk niet hebt in de top van de amateurwereld.
Kenny: Ik heb nu vooral de tijd genomen om de eerste weken van mijn kleine door te komen, wat erg zwaar is. Dat is toch wat minder leuk dan hoe iedereen het voor doet komen, haha. Daarna ga ik goed kijken wat erbij moet, anders heb ik veel te veel tijd.
Yordi: Er zijn ideetjes voor de toekomst.

Interessant. Hoe denken jullie dat de wereld eruit gaat zien in de verre toekomst?
Kenny: Oeh. Dat is een goeie. Ik denk dat de auto’s een stukje van de grond gaan komen, dat ze kunnen zweven. Zoiets raars. Of dat de iPads aan koordjes uit de lucht hangen.
Yordi: Het plan is dat mensen langzaam worden uitgeroeid.
Kenny: Haha, is dat het plan?
Yordi: Ja, ik denk dat de bevolking uiteindelijk uit zal dunnen, en dat er in plaats daarvan robots zullen verschijnen. Al hoop ik dat het mooier wordt dan dat.

Wiens plan is dat, Yordi?
Yordi: Haha, dat is een gevaarlijke vraag! Daar begin ik liever niet over. Als ik antwoord geef op die vraag, krijgen we gedoe.

Doel je op de illuminati? Als je in die theorieën duikt…
Kenny: …dan word je gek, zoals Yordi, haha.
Yordi: Nou, het is echt ziek. Ik heb echt goed research gedaan. Bekende mensen die er iets over zeiden werden opeens – boem – vermoord. Ik vind het interessant, dus ik lees er graag over.
Kenny: Je kunt jezelf er echt gek mee maken.

Oké, laten we wegblijven bij de plannen van de illuminati. Wat doen jullie zelf over vijftig jaar, als jullie oud en bejaard zijn?
Kenny: Een beetje van mijn kinderen en kleinkinderen genieten, hoop ik, in mijn schommelstoel. Ik hoop ook dat ik dan ook nog lekker series kan kijken en daar helemaal in op ga.
Yordi: Zo zie ik het ook voor me, hier in Amsterdam.
Kenny: Ergens denk ik trouwens dat ik het niet red, vijftig jaar verder. Ik ben blij als ik zestig word. Dat moet ik eerst maar eens halen.
Yordi: Ik zie mezelf wel 88 worden. Ik denk dat ik het tegen die tijd mooi vind geweest en mijn rust pak.

Geloven jullie dat er na de dood iets is?
Yordi: Wat er dan exact gebeurt, weet ik niet, dat moet ik nog ervaren. Maar je ziel blijft in ieder geval voortbestaan. Waar en hoe, dat verschilt bij iedereen.
Kenny: Ik weet het niet man.
Yordi: Ik heb er wel wat ideeën over. Zo ben ik in dit leven ook zielsverwanten uit een ander leven tegengekomen. Heel apart. Hooggevoeligheid, of paranormaal begaafdheid, zit bij ons in de familie. Wij hebben het allebei.

Kan je een voorbeeld geven van die hooggevoeligheid?
Yordi: Vannacht had ik nog een heftige nacht, waarin van alles gebeurde met mijn hooggevoeligheid. Er waren vrienden over de vloer, die het ‘s nachts hoorden. Vanochtend vroegen ze me of ik een nachtmerrie had gehad. Maar ik kon hen niet uitleggen wat er precies gebeurde, net zoals ik het jou nu niet kan uitleggen.
Kenny: Die vrienden die bij Yordi sliepen, waren vanmiddag bij mij. Ze vertelden dat Yordi ‘s nachts opeens heel hard begon te schreeuwen. Ze dachten eerst dat er een inbreker was, durfden niet op te staan en bleven uit angst helemaal stil liggen.
Yordi: Vroeger was ik vrij nuchter, maar op een gegeven moment maakte ik zoveel dingen mee door mijn hooggevoeligheid, dat ik er niet meer omheen kon. Nu sta ik ervoor open en begin ik het te begrijpen.

Kan je uitleggen wat je begint te begrijpen?
Yordi: Wie ik nou eigenlijk ben. Maar het is misschien een beetje veel om dat nu helemaal uit te gaan leggen. Als mensen dit interessant vinden moeten ze maar even ‘hooggevoeligheid’ googelen.

Zijn jullie terughoudend om hierover te praten, omdat mensen dit snel belachelijk maken?
Yordi: Zeker. Het ligt heel dicht bij mezelf. Ik heb het er weinig over, omdat het heel complex is en mensen er vaak veel te snel oordelen. Niet dat het mij uitmaakt wat ze erover denken, maar toch. Laat mensen lekker in hun waarde. Prima als je het niet gelooft, maar wie ben jij om te zeggen dat het niet zo is, als ik dingen heb meegemaakt?
Kenny: Het is lastig, omdat veel mensen het niet begrijpen. Het is zoals Yordi zegt, als het mensen interesseert, moeten ze het maar googlen. We hebben het er soms met elkaar over, maar verder deel in mijn ervaringen weinig uit mezelf. Yordi kan trouwens ook heel gesloten zijn.
Yordi: Dat klopt, ik heb ook een vrij grote muur. Daar komt bijna niemand doorheen. Wat voor afkomst heb jij trouwens?

Mijn moeder is Indonesisch, mijn vader Hollands. Waarom vraag je daarnaar?
Yordi: Indonesiërs zijn vaak ook spirituele mensen. Ben jij spiritueel?

Nee, maar misschien moet ik dat nog ontdekken.
Yordi: Juist. Ik wil alleen nog open-minded mensen om me heen. Ik heb ook een slotje op mijn instagramaccount gezet. Ik had eerst een open account met duizenden volgers, maar dan krijg je zoveel negativiteit. Op mijn instagramaccount staat nu “good vibes only”. Mensen met een goede energie kunnen mij volgen. De rest niet.

Wat voor energie heb ik?
Kenny: Haha, goeie.
Yordi: Positieve energie, jazeker. Je bent een toffe gast.

Dankjewel, gelukkig. Waarin zouden jullie je als persoon nog willen ontwikkelen?
Kenny: Hm, weer een moeilijke vraag.
Yordi: Haha, ik moet gelijk denken aan werken, omdat ik nooit echt heb gewerkt. Maar ik wil dat ook nooit. Ik wil geen onderdeel worden van de tachtig procent van de maatschappij die wordt geleefd. Ik wil mezelf daarbuiten houden. That’s it.

We hadden het eerder over jullie geslotenheid. Zouden jullie daar nog aan willen werken?
Yordi: Ah, die muur! Ik denk dat het veel gaat helpen als ik eenmaal een vrouw in mijn leven heb, waarmee ik mijn leven kan delen. Een groot deel van de muur zal worden weggenomen als ik een vrouw blind kan vertrouwen en zij mij ook. Maar tot die tijd gaat dat niet gebeuren. Dat is nog nooit iemand gelukt.

Kan je er zonder vrouw niet aan werken?
Yordi: Nee, ik heb die muur niet voor niks. Ik heb die muur wel eens omlaag gehad. Dan word ik iedere keer weer benadeeld en kom ik in de shit. Dus die muur blijft, en zolang die muur er is, zal het goed gaan met mezelf, omdat ik heel bewust mijn keuzes maak. Ik denk dat een vrouw mijn oplossing zal zijn.

Kenny, jij hebt al een tijd een vriendin. Heeft dat geholpen jou opener te maken?
Kenny: Hm, ik vind het lastig om daarover te praten.

Nu loop ik tegen die muur aan.
Yordi: [Begint hardop te lachen].
Kenny: Ik weet het gewoon niet. Daar moet ik zelf ook nog een beetje achter komen. Elke dag probeer ik te leren van het leven.

Heb je een voorbeeld van iets dat je dit jaar hebt geleerd?
Kenny: Dat is lastig. Dat kan ik je hier nu niet vertellen, dan ga ik te veel afwijken van wat de buitenwereld mag weten. Ik hou sommige dingen privé.
Yordi: Goed gezegd. We zijn al best ver gegaan, toch?

Zeker. Maar hier staat die muur dus.
Yordi: Ja, en dat is goed.
Kenny: Je moet niet alles prijsgeven.

Yordi, kan jij me wel vertellen over een les die je dit jaar hebt geleerd?
Yordi: Ha, zeker. Het verhaal met onze vriend Kuyt natuurlijk. Ik had bij Quick Boys echt een soort thuis gecreëerd, een warm gevoel. Maar dan komt iemand erbij die jou als een bedreiging ziet, en kun je zomaar op een nare manier opzij worden gezet. Mensen die je al die tijd het beste toewensten, kiezen dan toch opeens voor degene met het geld en de macht, ondanks wat je al die jaren hebt gedaan. Dat heeft me oprecht heel veel pijn gedaan. Nog steeds wel. Uiteindelijk had ik een kutseizoen met veel gedoe, allemaal om één ego.

Wat is de les precies geweest voor jou?
Yordi: Hoe diep iemand je ook in je ogen aankijkt: wees er altijd op voorbereid dat diegene je op je zwakste moment kan neersteken. Dat heb ik wel gezien. En als macht gaat bepalen, kunnen sommige vriendschappen ook opeens verdwijnen.

Dat is wel een hele zwarte les.
Kenny: Haha, inderdaad.
Yordi: Het komt er misschien niet helemaal soepel uit omdat ik er nog best boos over ben, maar ik probeer het te laten rusten. Ik kan zelf in ieder geval zeggen dat ik mezelf iedere dag in de spiegel aan kan kijken. Andere mensen niet. Achteraf gezien had ik niet terug naar Quick Boys moeten gaan.

Is het voor jullie eigenlijk nog een optie om na AFC een avontuur aan te gaan als voetballer?
Kenny: Misschien. Ik mis San Francisco echt. Dat was het leven.
Yordi: Ach, dat komt wel weer joh. Ik denk dat we nog wel samen een stapje naar het buitenland gaan maken. Een hele leuke stap, die mensen gaat verbazen, naar een land met lekker warm weer. Ik wil dat paradijsgevoel even.
Kenny: Ik denk dat we een eind aan het gesprek moeten maken. We moeten gaan trainen.

Oké, bedankt jongens. Ik vond het een interessant gesprek.
Yordi: Ik ook man, goed persoon ben je.
Kenny: Wacht maar af wat hij ervan gaat maken. Ik ben heel benieuwd.

—

Je kunt je hier aanmelden voor onze nieuwsbrief om wekelijks het beste van VICE Sports Nederland in jouw mailbox te krijgen.