Hoe we verstandig vis kunnen eten zonder de oceanen te slopen

Het eten van het juiste voedsel uit de zee kan lastig zijn. Er zijn tal van soorten die bedreigt worden door overbevissing, klimaatverandering of rampen. Maar Jennifer Dianto Kemmerly, de directrice van de Monterey Bay Aquarium's Seafood Watch, wil nog steeds dat je al het lekkers uit de zeewereld blijft eten, zolang het maar van de juiste bronnen komt.

Seafood Watch is er van overtuigd dat de consument, wanneer zij over de juiste informatie beschikt, kan zorgen voor een verandering in de visindustrie. Het SFW heeft een website, een app en kleine gidsen waarin informatie staat over bepaalde vissoorten en wat de impact is op het milieu wanneer jij deze vissen koopt. Kemmerly vraagt je niet om geen sushi meer te eten als onbijt of lunch, maar ze wil wel graag dat je op de hoogte bent van waar de vis vandaan komt.

"Verandering komt er alleen wanneer mensen standvastig zijn," zegt Kemmerly. "We willen dat mensen zich een beetje laten horen en aan de visbedrijven duidelijk maken dat dit een belangrijke kwestie is. Vraag dus waar je zeevoedsel vandaan komt en vraag of er een duurzame viswinkel bij jou in de buurt is."

We vroegen Kemmerly naar het duurzame visbeleid, de toenemende rol van aquacultuur en hoe wij als consument de macht hebben om het tij te keren.

Motherboard: Er komen steeds meer gecertificeerde programma's, maar Seafood Watch blijft toch de meest bekende. Voel je een bepaalde druk om iedereen te informeren over wat duurzame vis is?

Kemmerly: Het is inderdaad een behoorlijk uitdaging. Wij zijn al meer dan tien jaar lang hard aan het werk om mensen over de hele wereld te informeren over de visindustrie. Maar het voelt ook alsof we al een deel van onze missie behaald hebben, namelijk groot orgaan opzetten waar mensen ook daadwerkelijk naar luisteren.

Hoe verloopt het proces om aan te kaarten of bepaalde voedsel uit de zee duurzaam is of niet?

Het eerste wat we doen is informatie verzamelen over een bepaalde sectie van de visserij. Samantha, welke vissoort vind jij het lekkerst?

Ik hou van een goed stuk zalm.

Oké, stel dat het een wilde zalm is uit de kust van Oregon. Eerst verzamelen we alle publieke informatie over de visindustrie in dat gebied en controleren die data aan de hand van een aantal criteria die wij hebben opgesteld. Hiervan maken wij het eerste beoordelingsverslag dat we door drie experts binnen de visindustrie laten lezen. Zij geven hierover hun mening, waarna we het door een aantal van onze stafleden en NGO's laten lezen. Nadat we er zeker van zijn dat we alle vragen hebben beantwoord plaatsen we de laatste versie op onze website en app. De vissoort krijgt een bepaalde kleur om aan te geven of het duurzaam is of niet. Groen is de beste keuze, geel is een goed alternatief en rood moet je links laten liggen.

Het klinkt alsof er veel verschillende mensen bij dit proces worden betrokken. Komt het wel eens voor dat er fouten zitten in jullie rapport?

Onze rapporten worden door verschillende mensen nagekeken en zijn allemaal wetenschappelijk verantwoord. Het is dus erg lastig om hier onjuistheden uit te halen. Maar als er een fout wordt gevonden werken we dit onmiddellijk bij. Het is belangrijk om volledig transparant te zijn. Al onze rapporten zijn voor het publiek beschikbaar.

Hoe vaak moet u bepaalde aanbevelingen veranderen zodra deze zijn gemaakt?

Dat hangt sterk af van een bepaalde visserij of vissoort. We passen minimaal één keer in de drie jaar de rapporten aan. Veel visbedrijven hebben echter jaarlijkse voorraadevaluaties, waardoor er continu nieuwe informatie beschikbaar komt die we in onze rapporten moeten verwerken. Mensen kunnen ons op onze website ook laten weten als er nieuwe informatie vrijkomt.

Ongeveer een jaar geleden werden door jullie ongeveer 20 vissoorten van de rode lijst gehaald en op de groene lijst gezet. Hoe zeker moet je zijn van je zaak dat die bepaalde visserij nu wel duurzaam is?

Heel erg zeker. Mensen denken namelijk dat als we dit doen, dat we mensen aansporen om deze vis weer te kopen, wat uiteindelijk weer zal leiden tot overbevissing. Maar we bepalen onze scores niet aan de hand van de voorraad. We stellen ook criteria aan de management van de bedrijven, de wetenschappelijke regels en de regels die daar gelden, zoals een maximum quota aan de vangst. In het geval van de bodemvissen zagen we een dat zowel de visserijen, academici als de NGO's met een plan bezig waren voor een duurzame visvangst.

De informatie op jullie site over hoeveel zeevoedsel er van illegale en ongecertificeerde visbedrijven komt is best wel beangstigend. Daarnaast wordt er veel fraude gepleegd door de vissoort voor een andere, meer aantrekkelijke vissoort te doen voorkomen. In hoeverre geldt dit voor de Amerikaanse markt?

Ik denk dat geen enkele markt bestand is tegen deze illegaliteit en fraude. Dat is waarom Obama vorig jaar een speciaal team opstelde om de visindustrie nauwlettend in de gaten te houden. Er zijn gewoon een paar fundamentele vragen die je jezelf moet stellen voordat je een bepaalde vissoort koopt, ongeacht of je een consument of een bedrijf bent.

Een van deze vragen is bijvoorbeeld: "Van welke soort is deze vis?". Er zijn wel 20 verschillende soorten garnalen. Als jij een snapper wilt, bedenk dan dat er 20 verschillende soorten snappers zijn, ieder met hun unieke kwaliteit en smaak.

We moeten ons ook afvragen waar ons zeevoedsel vandaan komt. Niet waar de vis het laatst verwerkt werd, maar waar deze gevangen of gekweekt is. Het probleem moet hier ook bij de bron worden aangepakt.

Ook moet je jezelf afvragen hoe de vis gevangen of gekweekt is. Voor programma's als Seafood Watch maakt het erg veel uit wat voor materiaal er wordt gebruikt om de vis te vangen. Zonder deze belangrijke informatie (wat, waar en hoe?) weet je niet hoe de bepaalde visserij te werk gaat en kun je ook geen bewuste keuze maken.

Wanneer ik naar een restaurant ga en een fles wijn bestel, krijg ik een lijst te zien waar op staat waar de wijn vandaan komt, uit welke jaar en wijngaard die komt en van wat voor soort druiven het is gemaakt. Als je deze informatie nou ook zou krijgen bij de verschillende vissoorten, zouden we al een heel eind zijn.

Maar meestal is die informatie lastig te krijgen. Wat nou als je dit aan de bediening vraagt en zij hier geen antwoord op hebben?

Onze taak voor de consument is alleen om ze het te laten vragen. Je kan misschien geen antwoord krijgen, maar wanneer dit regelmatig gebeurd zullen de bedrijven de groeiende druk voelen van de bewuste consument. Hiermee moeten we de bedrijven zover krijgen dat ze zoiets hebben van "oké, het is belangrijk voor de consument, dus we passen het aan."

Sommige milieuactivisten stellen dat we helemaal geen zeevoedsel meer moeten eten. Als we kijken naar de complexiteit van de visindustrie is dat misschien een makkelijker en duidelijker statement. Waarom zou je de consument aanmoedigen om zeevoedsel te kopen? Is er wel genoeg vis op deze wereld om deze industrie in stand te houden en de wereld te voeden?

Ik denk niet dat het aan de visvangst is om de wereld te voeden. Er zijn bevolkingsgroepen die van de visvangst leven en ik denk dat onze markt moet beseffen dat we de visvoorraad in stand moeten houden zodat we deze bevolkingsgroepen niet in gevaar brengen.

Dit is waarom Seafood Watch de viskwekerijen ook aanmoedigt. We willen dat mensen zeevoedsel blijven eten, omdat het gezonde voedingsstoffen bevat. Als je de wilde visvangst met deze kwekerijen combineert, denk ik dat je uiteindelijk wel de wereld kunt voeden. We moeten alleen wel waakzaam zijn dat de kwekerijen niet op een manier produceren die schadelijk zou zijn voor het milieu.

Laatste vraag: Wat is je favoriete zeevoedsel?

Ik hou erg van alle soort tonijn. Maar de manier waarop de tonijn wordt gevangen irriteert mij enorm. Tonijn is een migrerende vissoort, waardoor meerdere landen regels moeten opstellen hoe zij de tonijn voorraad in stand houden. Maar wanneer je een reglement hebt dat voor meerdere landen geldt, gaat het doorvoeren van veranderingen meestal erg traag. Zo traag dat er op het moment meer tonijn gevangen wordt, dan dat ze zich kunnen reproduceren. Dus wanneer we met Seafood Watch de consument hier op de hoogte brengen, kan hij ervoor zorgen dat de visvangst naar beneden wordt bijgesteld. Ik ben een voorstander om de markt in plaats van de politiek te gebruiken om veranderingen door te voeren.

Dit verhaal stond oorspronkelijk op Grist, maar is met toestemming hier geplaatst.