Another Day in Paradise

Zo verschrikkelijk veel fotojournalisten hebben inmiddels een reis naar de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook gemaakt dat het vastleggen van het conflict een wat voorspelbaar fotografisch subgenre is geworden.  compleet met alle uitgekauwde beeldclichés: jonge stenengooiers, schreeuwende demonstranten die met vlaggen zwaaien, kinderen die door smeulende ruines lopen, checkpoints, strijdkrachten van het Israëlische defensieleger die deuren intrappen, en, uiteraard, de muur. Het is één van die gevallen waarbij iets zo tot in den treure gedocumenteerd, gefotogrageerd en verslagen is dat we misschien langzaam ongevoelig raken voor de ernst van de situatie – puur omdat we er teveel over horen.

Life’s a Blast, het nieuwe boek van Linda Forsell, overstijgt en vermijdt die uitgewoonde beeldtaal. Ze maakte de honderdéén foto’s in het boek tijdens een reeks reizen naar het gebied tussen 2008 en 2010, en op de een of andere manier vond Linda een andere, meer menselijke manier om het bekende verhaal te vertellen. Palestijnen en Israeliërs worden in haar foto’s niet weggezet als anonieme slachtoffers van de geschiedenis of zwaar bewapende bezetters. In plaats daarvan dienen verbijsterend gewone dagelijkse activiteiten van de bewoners als een prisma om de ontwrichtende effecten weer te geven van iets dat een conflict zonder einde lijkt te worden. Als er op de foto’s geweld wordt afgebeeld gebeurt dat op een heel subtiele manier, wat het des te griezeliger maakt: een paspop waarvan de onderkaak is weggeblazen of een klein jongetje dat met een kleurpotloodje een huis, wat poppetjes en een tank tekent.

De foto’s worden afgewisseld met korte tekstjes van Linda die daarvoor putte uit jarenlange gespreken met Palestijnen en Israëliers. Ze illustreren in woorden de bizarre, giftige sfeer die ontstaan is door decennia van gewapend conflict. Linda schrijft bijvoorbeeld over een straat in Hebron waar geregeld kolonisten op de daken van de huizen staan om te piesen op de Palestijnen die beneden langslopen. “Als ik naar school ga, zit ik tussen twee kolonisten in,” vertelt een Palestijn in een ander stukje. “Ze dragen allebei machinegeweren. We bieden elkaar altijd thee aan als we het hebben, maar we nemen het nooit aan van de ander.”

Je zou kunnen zeggen dat Life’s a Blast allesomvattend is – een goed argument voor waarom fotografen die het conflict uit willen lichten de camera even weg zouden moeten leggen en na zouden moeten denken over hoe ze dit verhaal kunnen vertellen op een manier die het meeste impact heeft. Voor nu laten we ze gewoon zien hoe het hoort met deze kleine selectie van wat je in Life’s a Blast kan vinden.