De alpacaboerderij waar trans personen worden opgevangen

Op een natte dag in augustus 2019 begon Bonnie Nelson aan een autorit van drie dagen. Bestemming: een kleine alpacaboerderij in de Amerikaanse staat Colorado, waar uitsluitend trans mensen wonen en werken.

Nelson, die ‘hen’ en ‘hun’ als voornaamwoorden gebruikt, zegde onlangs hun baan in de thuiszorg in New York op. Nu is hen samen met partner Sky onderweg naar een nieuw leven buiten de stad op de Tenacious Unicorn Ranch, een toevluchtsoord dat vooral onderhouden wordt door de online verkoop van alpacawol. Het is een kleine ranch, maar de missie die erachter zit is dat zeker niet: om werk, onderdak en een thuis te bieden aan queer- en trans personen die dat nodig hebben.

Nelson hoorde een maand eerder pas voor het eerst van de Tenacious Unicorn, toen hen zag dat de ranch hele schattige alpacafoto’s op Twitter had geplaatst. Hen dacht er toch al aan om te verhuizen naar Colorado, dus hen nam contact op en kwam een week later virtueel op gesprek. Nog geen maand later zat Nelson aan tafel met hun nieuwe familie.

Het collectief is zelfvoorzienend. Voor het energievoorziening zijn ze niet afhankelijk van het lichtnet, maar maken ze gebruik van zonne- en windenergie en gasgeneratoren. Ook bouwen ze hun eigen gebouwen om het groeiende aantal bewoners te kunnen huisvesten – en de bijna honderd alpaca’s. “De ranch doet eigenlijk alles wat ik ook altijd al heb willen doen,” zegt Nelson. “Dus het was een hele makkelijke keuze om hierheen te gaan.”

De oprichters van de Tenacious Unicorn Ranch zeggen dat het idee van hun project ontstond in de nasleep van de verkiezingen van 2016, toen veel Amerikaanse lhbt’ers zich realiseerden dat de nieuwe regering zich vijandig opstelde tegenover queer- en trans mensen. De regering van Trump heeft dat vervolgens ook bevestigd door lhbt-rechten in te perken: onlangs werd bijvoorbeeld een wet teruggedraaid die trans personen bescherming biedt als zij op medisch gebied worden gediscrimineerd op basis van hun seksualiteit of gender. En nu de coronapandemie tot veel dodelijke slachtoffers en economische rampspoed heeft geleid, vindt de ranch dat hun missie belangrijker is dan ooit.

“Ik word elke dag wel door een paar mensen benaderd die om uiteenlopende redenen ergens onderdak zoeken, meestal in verband met de pandemie,” zegt medeoprichter Penellope Logue. “Veel mensen verliezen hun baan, maar de mensen die weer aan het werk komen zijn meestal geen trans personen. Ze kiezen gewoon niet voor ons.”

Logue groeide op op het platteland van Colorado, waar ze werd opgevoed door haar opa en zijn vrouw. Daar leerde ze al op jonge leeftijd hoe je een boerderij moet runnen. Haar opa was programmeur voor IBM in de stad Boulder, en in het weekend werkten ze samen op de boerderij.

Logue wilde eigenlijk op haar veertiende of vijftiende uit de kast komen, maar merkte dat haar omgeving niet zoveel van lhbt-rechten moest hebben. “In de jaren tachtig was transgender zijn niet echt iets waarover je kon praten,” zegt ze. “Zeggen dat je gay was kon eigenlijk al niet eens, dus ik trok me snel weer terug in de kast.”

Logue bracht zes jaar door in het leger, terwijl het Don’t Ask Don’t Tell-beleid van kracht was – wat inhield dat soldaten niet voor hun seksuele geaardheid uit mochten komen en er ook niet naar gevraagd mocht worden. Een “schadelijke omgeving”, noemt ze het. Na jaren therapie kwam ze op haar 36ste uit de kast als transgender. Ze werd gesteund door haar adoptieouders, maar in de buurt waar ze woonde – een buitenwijk van Denver – stond men er minder om te springen. Ze verhuurde het huis, trok in bij haar adoptiegezin vlak buiten Boulder en verdiende haar geld door in de detailhandel te werken en schroot uit afvalcontainers te verkopen.

Jaren later zag Logue de gelegenheid om haar droom te verwezenlijken: haar eigen ranch. Ze verkocht haar huis, en samen met haar partners Kathryn en Jennifer huurde ze een stuk land en adopteerde ze een kudde alpaca’s – waar ze het meest enthousiast van werd toen ze onderzoek deed naar van welke dieren je zoal wol kunt verkopen. In totaal gaf het drietal bijna 100.000 dollar uit om het landgoed gereed te maken.

Om de kosten te dekken verkocht de groep alpacawol op Etsy – de eerste lading was volledig uitverkocht – en maakten ze een profiel aan op Patreon, zodat mensen donaties konden doen. Ook lieten ze nieuwe, gelijkgestemde bewoners toe. Toch was het lastig om rond te komen, omdat de landeigenaar meer geld begon te vragen. Toen Bonnie Nelson en hun partner aankwamen zocht de groep naar nieuwe grond, dat ze zelf zouden kunnen kopen. Tijdens kerstmis 2019 deed het inmiddels achtkoppige collectief een aanbetaling op een perceel aan de andere kant van de staat, op anderhalf uur rijden van de stad Pueblo.

De groep zamelt inmiddels ook geld in via GoFundMe, zodat ze tot twintig nieuwe bewoners kunnen verwelkomen. Het doel is om een veilige haven te worden voor queer- en trans personen, maar ook om op een gegeven moment mensen in andere staten te helpen om zelf soortgelijke collectieven te beginnen.

“We willen mensen niet alleen onderdak bieden, maar ook werk,” zegt Logue. Ze benadrukt wel dat, ondanks dat het Hooggerechtshof het in juni strafbaar maakte om mensen te ontslaan op basis van hun geaardheid, trans personen veel moeite hebben om aan een baan te komen. Volgens een enquête uit 2015 van het Nationale Centrum voor Transgender Gelijkheid lopen trans personen een drie keer zo grote kans op werkloosheid dan gemiddeld, en trans personen van kleur zelfs een vier keer zo grote.

“Nu het coronavirus er is en er opstanden tegen de regering zijn ontstaan, realiseerden we dat we niet achterover kunnen leunen,” zegt Nelson. “Het heeft het vuur in ons aangewakkerd.”

Het collectief kwam aan werk nadat ze in contact kwamen met de lokale amish-gemeenschappen, en ook op de ranch zelf is genoeg te doen. Logue en Nelson leiden de bouwprojecten, bedoeld voor twee nieuwe mensen die zich volgende maand zullen aansluiten. De veestapel is ook uitgebreid met eenden en schapen, om nog meer inkomstenbronnen te hebben. “Gewoon wat je als boerenvrouw doet,” lacht Logue terwijl ze beschrijft hoe het dagelijks leven er ongeveer uitziet. “We rijden in grote trucks, dragen laarzen en schelden elkaar verrot.”

Voor de bewoners zit de allure van de Tenacious Unicorn Ranch ‘m in veel meer dan alleen de manier van leven. Het gaat om de vrijheid, het gevoel dat ze kunnen zijn wie ze willen zijn en de mogelijkheid om dat geluk met anderen te delen.

“Uiteindelijk willen we vooral gemoedsrust bieden – het idee dat je een plek hebt om te verblijven, genoeg te eten krijgt en wat te doen hebt,” zegt Nelson. “Ik heb die steun zelf nooit gehad, het gevoel dat je begrepen wordt. Ik kan niet wachten om dat nu wel aan andere mensen te geven.”

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE US.