Een alomvattende gids om meth te koken zoals in ‘Breaking Bad’

Ik word als scheikundige en iemand met een interesse in psychoactieve drugs vaak gevraagd of ik de serie Breaking Bad kijk, en of de show een goede weergave is van clandestiene scheikunde. Ik ben een grote fan van de show en kijk het vaak als ik ’s nachts in het laboratorium aan het werk ben. Ook al komt de clandestiene scheikunde op eerste gezicht wel realistisch over, wil ik toch een kritischer, gedetailleerder beeld krijgen van Walter White’s samenstellingen. Maar seizoen na seizoen bleef mijn dorst voor technische analyse ongelest; ik vond wat artikelen die het vlak van de clandestiene scheikunde raakten, maar geen van allen waren veelomvattend. Omdat ik de laatste zeven jaar van mijn leven aan organische scheikunde heb gewijd, voelde het als een logische sprong deze zaak van dichtbij te bekijken.

Nagai Nagayoshi (1844-1929)

N-methyl-1-phenylpropan-2-amine of methamfetamine werd in 1893 voor eerst ontwikkeld van de in de natuur voortkomende alkaloïde efedrine, door de Japanse chemicus Nagai Nagayoshi, toen hij de structuur van efedrine aan het onderzoeken was [1]. Het stimulerende effect van meth leek onopgemerkt te zijn tot het midden van de jaren dertig, toen Friedrich Hauschild het ontdekte tijdens zijn werk bij het farmaceutische bedrijf Temmler in Berlijn. In de jaren vijftig werden stimulerende drugs een normaal deel van de Amerikaanse routine, waardoor er snel een bloeiende zwarte markt voor gestolen medicijnen ontstond. De voorraad begon te slinken in de jaren zestig, toen de politie dokters die te veel voorschreven veroordeelde en bedrijven dwong om specifieke producten van de markt te halen. Veel mensen geloven dat in 1962 de eerste illegale labs ontstonden in de omgeving van de Bay Area in Californië [2].

Wanneer er meth gemaakt wordt, moet duidelijk zijn dat er een verschil is tussen koken en samenstellen. Iedereen kan leren om een lekker gerecht op tafel zetten, en dit geldt ook voor het koken van meth, zelfs zonder scheikundige opleiding—meth koken is misschien alleen wat explosiever. Meth koken is feitelijk zeer gevaarlijk omdat een gebrek aan scheikundige kennis de kok (en iedereen in de buurt) serieus kan verwonden. Zoals Gus’ assistent Victor in “Box Cutter” (S04E01) zegt: “Het wordt een kok genoemd, omdat iedereen volgens een recept werkt.” Walt stelt hem de passende vraag: “Wat gebeurt er als je een slechte uitgangsstof of ton hebt? Hoe kan je dat weten?” en “Wat gebeurt er in de zomer als het vochtiger wordt en je product troebel wordt?” Dit zijn belangrijke punten waar iemand die alleen een recept volgt waarschijnlijk niet mee om kan gaan. Een bekwaam chemicus als Walt begrijpt de scheikunde waarmee hij, indien nodig, de samenstelling kan aanpassen of veranderen.

In de eerste paar afleveringen produceren Walt en Jesse methamfetamine via de Nagai-methode—de zelfde samenstelmethode die gebruikt werd door Nagai Nagayoshi in de eerst vastgelegde methamfetamine-samenstelling. De Nagai-methode maakt gebruik van pseudo-efedrine als uitgangsstof, die ingekookt wordt met waterstofjodide (HI), wat methamfetamine oplevert. Dit was ooit de favoriete methode voor kleinschalige meth-operaties in Amerika—naast de verkeerd getitelde ‘nazi-methode’, die veel voorkwam in landbouwgebieden waar vloeibare ammoniak als kunstmest werd gebruikt (Li/NH3-reductie of Birch-reductie.) Vandaag de dag wordt er door kleinschalige producenten de “shake and bake”-methode gebruikt, een variant van de Birch-reductie [3].

Pseudo-ephedrine.

De Nagai-methode wordt twee keer getoond in de pilot (S01E01): Eerst wanneer Walts schoonbroer Henk Schrader, die bij de DEA zit, samen met zijn collega’s Jesse’s laboratorium leeghalen terwijl Walt in de auto zit, en de tweede keer tijdens de Winnebago-kookscène. De spullen die je nodig hebt om meth te maken komen voorbij terwijl de agenten door het huis heen razen: koffiefilters, luciferdoosjes, noodfakkels, jodium, verkoudheidsmedicijnen die zonder recept te verkrijgen zijn en potten vol met transparante rode en gele oplosmiddelen (van het verwijderen van de coating van rode was en van het halen van pseudo-efedrine uit de medicijnen).

Zoals nu wel duidelijk moge zijn is de Nagai-methode populair omdat de benodigde chemicaliën gemakkelijk te verkrijgen zijn. Pseudo-efedrine kan (door middel van water of alcohol en koffie filters) uit zonder recept verkrijgbare verkoudheidsmedicijnen gehaald worden. Rode fosfor, wat nodig is om elementair jodium (l2) te reduceren naar HI en om hervormde l2 te recyclen [4], wordt verzameld van het strijkvlak van luciferdoosjes of van noodfakkels. (Walt en Jesse gebruiken het allebei als bron van fosfor, op verschillende momenten.) l2-kristallen kunnen geëxtraheerd worden van overal verkrijgbare desinfecterende middelen. Als alles is voorbereid, worden pseudo-efedrine, l2 en rode fosfor samen met water in een kolf gestopt, en verhit voor verschillende tijden. De paarse oplossing die overblijft, een resultaat van l2, is een onthullend teken van deze reactie. (Zoals in de serie ook erkend wordt, moet er zorgvuldig te werk gegaan worden—tenzij je expres een drugsdealer die een pistool tegen je hoofd houdt wilt vermoorden—tijdens het luchten van het giftige fosfinegas dat geproduceerd wordt tijdens het verhitten. Daarna is de reactie voltooid.

In de pilot doet Walt dit door de basisoplossing te maken en die vervolgens te extraheren met een organisch oplosmiddel. Hij maakt gebruik van een plastic spuit om de laag organisch oplosmiddel weg te halen, wat typisch is voor illegale meth koks—een gemakkelijker alternatief dat door beroepschemici de voorkeur heeft is een scheitrechter. Door HCI-gas in de oplossing te laten bubbelen bezinkt het resterende d-methamfetamine in de vorm van HCI-zout.

Volgens de Nagai-methode wordt de β-hydroxyl-groep op efedrine of pseudo-efedrine geprotoneerd waardoor er een hydroxonium donorgroep onstaat. Een nucleofiele substitutiereactie vindt dan plaats met een jodide-anion. Water is verloren om iodoefedrine te geven, wat vervolgens een reductieve halogenering ondergaat door vrijgelaten H2, wat methamfetamine geeft [4]. Het mechanisme van de “emede-methode”, een illegale procedure die vroeger populair was, is ongeveer hetzelfde; maar in dit geval wordt het uitgevoerd door twee verschillende reacties, waardoor het efedrine halide geïsoleerd wordt, normaal gesproken Bromo- of Chloro-efedrine, om het vervolgens te reduceren tot methamfetamine.

Tijdens de zevende aflevering van het eerste seizoen (“A No Rough-Stuff-Type Deal), is het moeilijk voor Walt om aan genoeg efedrine te komen voor productie op grote schaal. Om dit probleem te omzeilen, gebruikt Walt een alternatieve samenstelling—reductieve aminering, gebruik makend van P2P (fanylaceton) en methylamine. Wanneer Jesse hoort dat hij geen pseudo-efedrine meer uit de medicijnen hoeft te halen, een berucht slaapverwekkend proces, roept hij enthousiast uit: “Yeah, science!” De samenstelling van methamfetamine door middel van reductieve aminering is niet nieuw; de Japanse chemicus Akira Ogata gebruikte het voor de eerste keer in 1919 [5] en sindsdien verschijnen verschillende modificaties in wetenschappelijke en patent literatuur. Het verkrijgen van methylamine voor deze reactie—wat op de zwarte lijst van de DEA staat, een lijst chemicaliën die gebruikt worden om drugs te maken—is een belangrijk onderdeel van het plot in de hele serie.

Methylamine.

Tijdens reductieve aminering wordt een keton of een aldehyde gecondenseerd met een amine om een imine of Schiff-base te vormen, die dan gereduceerd wordt tot amine. In dit geval worden P2P en methylamine gecondenseerd, waardoor de imine vormt; dit kan dan gereduceerd worden door waterstof toe te voegen aan methamfetamine. Deze stappen kunnen in losse reacties uitgevoerd worden of samen (een-pot). In Secrets of Methamphetamine Manufacture 7e editie haalt auteur en voormalig methkok Uncle Fester verschillende reductiemethoden voor reductieve aminering aan—inclusief NaCNBH4, kwik aluminium amalgaam reducties, en een waterstofbom die gebruikt maakt van H2/PtO2 of Raneynikkel [6]. Gebaseerd op verschillende scènes waarin er aluminium metaal voorbijkomt en doordat “kwik amalgaam” genoemd wordt, gebruiken Walt en Jesse de eerstgenoemde, waar aluminiumfolie “geactiveerd” wordt met HgCl2 zodat er aluminium amalgaan ontstaat. Zoals Uncle Fester laat zien, gebruiken Walt en Jesse een een-pot reactie, door P2P, 40% waterige methylamine en alcohol te mixen met kwik amalgaam—kwik amalgaam reducties zien er karakteristiek grijs uit, zoals ook te zien is in de kookscène in “Hazard Play” (S05E03).

Ook al wordt er H2 gevormd, de reductie is eigenlijk een intern elektrolytisch proces waarin elektronen van metaal die radicaal koolstof vormen overgaan naar de volgende waterstofabstracties van de oplossing. Als dat klaar is, wordt de reactie voltooid en het product verkregen door middel van vacuümdestillatie. Dit is Walts favoriete reductie. In “Green Light” (S03E04) bekritiseert Walt Jesse’s product, en zegt hij minachtend dat hij vast een platinadioxidereductie heeft gebruikt. Maar Jesse zegt dat hij “kwik aluminium amalgaam” heeft gebruikt omdat “dioxide te moeilijk nat te houden is”, wat Walt verbaast.

Deze opvatting verwijst waarschijnlijk naar het feit dat PtO2, of Adam’s katalysator, pyrofoor is, wat betekent dat het explodeert wanneer het blootgesteld wordt aan open lucht. (Een clandestiene methchemicus onder de schuilnaam Louis Feech schrijft in zijn boek Large Scale Methamphetamine Manufacture over zijn eigen ervaringen met PtO2 dat spontaan explodeert in zijn lab.) PtO2 is een goede reductor en was een tijdje veelvoorkomend in illegale meth labs [8]. Maar de prijs en de pyrofore aard zijn minpunten. De suggestie wordt gewekt dat Walt ook PtO2 heeft gebruikt—misschien in het eerste P2P brouwsel in “A No Rough-Stuff-Type Deal” (S01E07). Een van de dingen op de zwarte lijst van de DEA die Jesse voor Walt haalt is waterstofgas. (Dit zal niet worden gebruikt met een kwik amalgaam reductie maar is handig voor een heterogene reductie gebruikmakend van een reductor zoals PtO2).

In 1980 classificeerde de DEA P2P als een tweede graad substantie, in de Controlled Substances Act, waardoor het illegaal werd om het te kopen, verkopen of bezitten zonder vergunning. Dit is een van de eerste voorbeelden van de rare en ongelukkige gewoonte om chemicaliën die weinig doen te verbieden omdat beroepscriminelen er misbruik van “zouden” kunnen maken. Ook al werd het moeilijker om P2P te kopen, was er bijna geen impact op de beschikbaarheid van meth, omdat clandestiene chemici zelf P2P gingen samenstellen. In de tussentijd werden illegale operaties steeds complexer, gevaarlijker en riskanter voor de omgeving. Vindingrijke chemici vonden een aantal welbekende methodes om P2P mee samen te stellen [9]. (Details over deze methodes kunnen gevonden worden in Uncle Fester’s Secrets of Methamphetamine Manufacture or his Advanced Techniques of Clandestine Psychedelic and Amphetamine Manufacture.) De favoriete stof voor het samenstellen van P2P is altijd fenylazijnzuur (PAA) geweest, wat ook door Jesse en Walt gebruikt wordt [8,9]. PAA wordt genoemd in “Sunset” (S30E06) wanneer Gale Walt vraagt over het verlagen van de snelheid van de toevoegingen en in “Salud” (S40E10) wanneer Jesse het kartel in Mexico bekritiseert omdat ze geen PAA klaar hebben staan.

Er zijn een aantal manieren om P2P van PAA te maken. Op de lijst die Walt aan Jesse geeft in “A No Rough-Stuff-Type Deal” (S01E07) staan twee dingen: Thorium nitraat en een buisverbrander, wat wijst op een reactie door middel van dehydrocarbonylering. Thorium nitraat wordt gebruikt om thorium dioxide (HhO2) te genereren, een radioactief metaal dat een katalysator is voor oxide, wat gebruikt wordt in de relatief ingewikkelde—maar veel opleverende—gasfase reactie in een verhitte buisverbrander. Dit wordt ondersteund omdat “thorium oxide” genoemd wordt onder de roepnamen ThO2 en “katalysatorbed” in “Más” (S03E05). Tijdens dehydrocarbonylering worden er twee carbonzuren verdampt—in dit geval PAA en ethaanzuur—en door een katalysatorbed geleid omgeven door een buisverbrander. Dit vormt het gewilde asymmetrische keton (P2P), sommige ongewilde symmetrische ketonen, aceton, dibenzylketon en water en CO2. De resulterende grove bruinachtige olie wordt vervolgens verzamelt. Nadat de waterige laag wordt gescheiden, wordt de P2P zuiver gemaakt door middel van vacuümdestillatie.

Vanaf de jaren 60 tot het midden van de jaren 80 was reductieve aminering de meest gekozen methode om illegaal methamfetamine te maken. Ondernemende motorbendes die de handel domineerden stonden aan het stuur van deze operaties. (Het slangwoord voor meth, “crank”, komt van motorrijders die meth in de krukas (crankshaft) van hun motor vervoerden.) Reductieve aminering komt vandaag de dag niet meer zo veel voor. Hier wordt ook naar gerefereerd in “Seven Thirty-Seven”(S02E02) wanneer Henk verbaasd is nadat hij een video van een methylamine-overval ziet. Hij zegt: “P2P – ze zijn oldschool motorrijder-meth aan het koken.” Doordat de DEA PAA op hun lijst zette, werd de samenstelling gebaseerd op efedrine. Toen efedrine de eerste keus werd, zorgde meer controles ervoor dat pseudo-efedrine meer gebruikt werd. Ook al is pseudo-efedrine nog steeds legaal te krijgen, heeft de Combat Methamphetamine Act (CMEA) van 2005 ervoor gezorgd dat onder titel VII de verkoop aan banden is gelegd en dat alle verkopen geregistreerd worden. Behalve beperkte invloeden op de korte termijn hebben deze wetgevende maatregelen er niet voor gezorgd dat meth minder verkrijgbaar is—de statistieken van de DEA over de in beslag genomen drugs wijzen erop dat er zelfs meer meth beschikbaar is in de laatste jaren: er was 3.898 kg ingenomen in 2012 en 2.481 kg in 2011. De grootschalige labs zijn het meest getroffen, maar kleinschalige (minder dan 56 gram) labs komen steeds vaker voor, en vormen 81% van alle gevorderde laboratoria in 2006 [3]. Deze kleine labs zorgen voor  maar een klein deel van de Amerikaanse methvoorraad—de meerderheid komt af van de superlabs van Mexicaanse kartels [2,3]. Om een indruk te geven van de grootte, werd er in 2012 in Guadalajara een superlab binnengevallen waar 15 ton hoge kwaliteit methamfetamine is ingenomen [20]. De nieuwe maatregelen van de Mexicaanse overheid hebben ervoor gezorgd dat efedrine en pseudo-efedrine minder te krijgen is, waardoor een groot gedeelte van de Mexicaanse superlabs terug zijn gegaan naar reductieve aminering, specifiek P2P gemaakt van PAA [11,12].

Fenylazijnzuur.

Als we ervan uitgaan dat alle andere factoren gelijk zijn zullen de meeste clandestiene chemici kiezen voor de reductie van efedrine/pseudo-efedrine, in plaats van reductieve aminering, omdat de reductie van pseudo-efedrine het veel sterkere d-methamfetamine produceert, terwijl reductieve aminering het zwakkere racemische l-methamfetamine oplevert. Het verschil in sterkte komt door het chemische fenomeen chiraliteit, niet door zuiverheid. Walt legt chiraliteit goed uit aan zijn klas in “The Cat’s in the Bag” (S01E02): “Net zoals je linker- en rechterhand spiegelbeelden zijn van elkaar… identiek maar tegenovergesteld, kunnen organische samenstellingen ook bestaan als spiegelbeelden van elkaar.” Omdat methamfetamine een chiraal centrum heeft, kan het in twee spiegelbeelden bestaan, wat enantiomerie genoemd wordt (R- en S- gebaseerd op de aangewezen prioriteit van de substituent en d- en l- of + en – gebaseerd op de interactie met normaal gepolariseerd licht). Omdat pseudo-efedrine en efedrine zelf chiraal zijn—ze bevatten de (S-) configuratie op het α-carbon—wordt er door reductie alleen d-methamfetamine gevormd. De andere manier, reductieve aminering, produceert een racemaat of 50/50 mengel van d- en l-methamfetamine. Dit komt omdat vlakke P2P-methylamine imine niet chiraal is en waterstoftoevoeging van beide kanten van de vlakke imine-verbinding voorkomt. Enantiomeries hebben vaak verschillende biologische effecten, legt Walt uit: “Ze zien er misschien hetzelfde uit, maar ze gedragen zich niet hetzelfde.” Hij illustreert dit vervolgens door middel van een voorbeeld van thalidomide uit het boek, de ochtendziekte-pil die veel geboorteafwijkingen veroorzaakt wanneer het als een racemisch mengsel verkocht wordt, door de activiteit van de minder actieve enantiomerie. Ook al is het een veelvoorkomend pedagogische voorbeeld, zorgen de enantiomeries ervoor dat thalidomide intern omgezet wordt in het lichaam door het waterstofzuur in de chirale kern. Dit betekent dat Walts statement dat R-thalidomide veilig is voor vrouwen technisch gezien niet klopt, omdat het in het lichaam omgezet word naar teratogeen S-thalidomide. Walt had beter methamfetamine als voorbeeld kunnen gebruiken, omdat d-methamfetamine de klassieke stimulerende effecten veroorzaakt, terwijl l-methamfetamine veel zwakker is, maar wel goed gebruikt kan worden als anti-verstoppingsmiddel, wat in winkels te krijgen is in Vicks® inhalers onder het pseudoniem les-desoxyephedrine. De enantiomeries worden niet gemakkelijk omgezet, omdat de chirale kern van methamfetamine geen waterstofzuur bevat.

Ook al gebruikt Walt reductieve aminering, stelt hij toch dat zijn product enantiomerisch zuiver is, in “Box cutter” (S04E01). Hij vraagt Victor: “Als onze reductie niet stereospecifiek is, hoe kan ons product dan enantiomerisch zuiver zijn?” Omdat hij geen chemicus is, kan Victor niet antwoorden, maar voordat hij het probeerde sneed Gus zijn keel al door met een stanleymes. Jammer genoeg weten we niet of Walt aan het bluffen was om zijn eigen en Jesse’s leven te redden. Als Walts product pure d-methamfetamine is, kunnen we ervan uitgaan dat hij een techniek heeft gebruikt om de isomeren te scheiden of “op te lossen”, omdat het startmateriaal niet chiraal is en de reductie niet stereospecifiek. Kristallografie (derivazaties van een chirale groep gevolgd door fysieke scheiding) en chirale chromatografie zijn allebei mogelijkheden. Kristallografie is relatief makkelijk en geeft goede resultaten, en de oplosagent kan gerecycled worden waardoor het een groene optie is. We weten ook dat Walt professionele ervaring heeft met kristallografie, wat ook wijst op deze methode. In een kristallografische resolutie wordt een diathermisch kristal of complex gevormd tussen chiraal zuur (zoals d-wijnsteenzuur) en de samengestelde stof vervolgens gescheiden. Anders dan enantiomeries hebben diastereomeren unieke fysieke eigenschappen waardoor koks ze kunnen scheiden met fysieke middelen, bijvoorbeeld door ze op te lossen. Een chiraal zuur dat wordt gebruikt om methamfetamine mee op te lossen is Di-p-toluoyl-tartarisch zuur [13). Het laatste relevante punt—stereoselectieve reductieve amineringen worden uitgevoerd om enationmerisch pure amfetaminen, die een primair amine bevatten, mee samen te stellen, gebruikmakend van een asymmetrische samenstelling met een chirale helpende (R-) of (S-)-α-methylbenzylamine [14].

HET BLAUWE GOEDJE 

Een foto van blauwe meth op Kansas City Police Department chief's blog.

Walts methamfetamine wordt blauw wanneer hij van pseudo-efedrine reductie naar reductieve aminering overgaat. Wanneer hij het nieuwe product bij de drugdealer van het kartel, Tuco, aflevert in “Seven Thirty-Seven” (S02E01), zegt Walt: “Ik heb een ander chemisch proces gebruikt maar het is even zuiver.” In zijn eigen taal verdedigt Jesse ook de kwaliteit, als hij zegt: “Het is misschien blauw, maar het is de shit.” Na een kleine snuif stemt Tuco in: “Strak, strak, strak, strak, ja, blauw, geel, roze, het maakt niet uit man als je het maar blijft brengen,” roept hij.

Als het pure HCI zout is, is methamfetamine een kleurloze wit gekristalliseerd solide. Illegale methamfetamine bestaat in veel verschillende kleuren, maar kleurloze, witte en gele producten komen het meeste voor. In het begin van de illegale productie kwam een bruin, wasachtig product vaak voor. Net zoals in Walts blauwe product, zijn kleuren het resultaat van onzuiverheden die tijdens de reactie vormen.

Ik weet niet waarom de schrijvers blauw hebben gekozen, maar er zit misschien een logische reden achter. In het vijfde hoofstuk van Uncle Fester’s Secrets of Methamphetamine Manufacture 7e Editie (2005) beschrijft hij een gesprek op internet dat hij met een andere kok had. Tijdens het gassen onder druk van een oplossing van 100 gram pure methamfetamine in 1000 milliliter Et2O, “genereert het proces een blauw product.” Tijdens een chemische reactie komen er “bij-reacties” voor die onzuiverheden genereren. De identiteit en de hoeveelheid van onzuiverheden verschillen per samenstelling. Als de onzuiverheden bepaald worden kan een analytische chemicus vaststellen welke methode er gebruikt is voor de productie. Maar de analytische chemicus moet wel opletten—P2P wordt geproduceerd als bijproduct van de Nagai-reductie van pseudo-efedrine [15]. Kristallisatie, chromatografie en andere zuiveringsmethoden kunnen sommige onzuiverheden weghalen, maar het is onmogelijk om ze allemaal weg te halen, en zelfs een klein aantal (minder dan 1%) is genoeg om de kleur te doen veranderen.

Ondanks de lichte blauwe kleur van Walts product is het zeer zuiver. “Box-Cutter” (S04E01) begint met een flashback, waarin Gale in een goede bui zijn apparatuur neerzet in zijn wasserette-superlab. Hij vertelt Gus dat het monster dat hij moest analyseren zeer goed was, en vertelt ons dan dat het Walts product is: “Ik ben er nog niet achter gekomen waarom het blauw is.” Gale gaat door en garandeert dat zijn product 96% zuiver is. Walts monster is 99% zuiver, “en misschien nog wel iets meer dan dat.” Gale zegt dat om het zeker te weten, hij een “instrument dat een gas chromatograaf heet nodig heeft.” (Een gas chromatograaf of gc, verdampt en scheidt de componenten van een monster zodat onzuiverheden ontdekt en geteld kunnen worden.)

Terwijl er voor

Breaking Bad

al een forensisch rapport over blauwe methamfetamine bestond, (een niet indrukwekkend monster van poeder versneden met blauw krijt,) heeft de show een duidelijke invloed gehad op de internationale methhandel. Een snelle zoekopdracht naar recente berichten op online forums over drugs laat zien dat er veel blauwe meth van hoge kwaliteit op de markt is. In 2010 schreef het hoofd van de politie in Kansas City, MO een verhaal op zijn

blog

waarin hij vertelde dat blauwe methamfetamine in de afgelopen maanden steeds vaker werd gevonden.

Verassend genoeg zagen veel politiemensen en verslaggevers in Kansas City de connectie met Breaking Bad niet. Twee nieuwsitems speculeerden dat de blauwe kleur een ineffectieve poging was om chemische reactanttesten te omzeilen, die een blauwe kleur geven als er meth getest wordt. Het is zeer onwaarschijnlijk dat succesvolle criminelen denken dat een kleur geven aan hun product genoeg is om de politie te foppen. Een andere verklaring was dat de blauwe kleur een marketingtechniek was—drugdealers gebruiken zeker veel verschillende methodes om hun drugs een merk te geven, en  gekleurde drugs zijn niet nieuw. Op Saint Patrick’s Day in Marietta, Ohio, was er blijkbaar groene cocaïne [17]. Vergelijkbaar was er ook roze cocaïne met aardbeiensmaak gevonden door de DEA [18], en methamfetamine is beschikbaar geweest in alle kleuren en smaken [16].

De beste bron van informatie over dit fenomeen is een bulletin waarin de potentiële invloed van Breaking Bad op de verschijning van blauwe methamfetamine in verschillende staten, waaronder Texas, Californië en Washington, vanaf december 2009 wordt beschreven. Deze “blue meth” of “blue ice” was schijnbaar sterker en duurder—er waren monsters van indrukwekkende d-methamfetamine van 98.4 en 98.2% zuiverheid. De aard van de blauwe kleur was jammer genoeg niet vastgesteld; men speculeerde dat er kleurstof aan toe was gevoegd. Mexicaanse drugskartels werden verantwoordelijk gehouden, omdat zij entertainment belangrijk vonden [19].

Conclusie

Zoals nu duidelijk moet zijn, geeft Breaking Bad een realistische weergave van de samenstelling van methamfetamine. Van de uitspraak van complexe chemicaliën tot de verschijning van specifieke reacties klopt het—Bryan Cranston spreekt de namen van chemicaliën beter uit dan sommige masterstudenten die ik ken. Dit komt waarschijnlijk doordat het personeel van Breaking Bad hun huiswerk doet, en het advies vragen van experts zoals scheikundeprofessor Dr. Donna Nelson van de Universiteit van Oklahoma. Nee, ze zijn niet perfect. Details worden soms over het hoofd gezien, zoals condensors die geen bron van water hebben, of de verkeerde volgorde van de stappen voor de samenstelling. De kristallisatietechniek op industriële schaal is voor mij onbekend, maar ik heb alleen ervaringen met samenstellingen op een relatief kleine schaal. Ook al hoeft entertainment niet altijd alles goed te hebben, is het fijn dat het wel kan. Ik hoop dat nu de laatste afleveringen gestart zijn, Breaking Baddoorgaat met het zetten van een nieuwe standaard in drugs-entertainment.

Bronnen

1. Nagai N. Studies on the components of Ephedraceae in herb medicine. Yakugaku Zasshi 1983;139:901–933

2. Owen F. No Speed Limit: The Highs and Lows of Meth. St. Martin's Griffin. 2008

3. U.S. Department of Justice National Drug Intelligence Center. National Drug Threat Assessment. 2011.

4. Albouy, Dominique; Etemad-Moghadam, Guita; Vinatoru, Mircea; Koenig, Max. Regenerative role of the red phosphorus in the couple ‘HIaq/Pred’. Journal of Organometallic Chemistry. 1997;529:295-299.

5. Ogata A. Constitution of ephedrine – Desoxyephedrine Journal of the Pharmaceutical Society of Japan. 1919; 451:751-54

6. Uncle Fester. Secrets of Methamphetamine Manufacture 7th Edition. Loompanics Unlimited. 2005

7. Freeh L. Large-Scale Methamphetamine Manufacture. Reductive Amination of P2P through Catalytic Hydrogenation Using Adams Catalyst.https://www.erowid.org/archive-/rhodium/chemistry/meth.louisfreeh.html

8. Allen A. Cantrell TS. Synthetic Reductions in Clandestine Amphetamine and Methamphetamine Laboratories: A Review. Forensics Science International. 1989;42:183-199.

9. Frank RS. The Clandestine Drug Laboratory Situation in the United States. Journal of Forensic Science. 1983;28:18-31.

10. Stevenson M. Perez A. Mexico Meth Bust: Army Finds 15 Tons Of Pure Methamphetamine. Huffington Post. 2012. http://www.huffingtonpost.com/2012/02/09/-mexico-meth-bust_n_1266251.html

11. Maxwell JC. Breecht ML. Methamphetamine: here we go again? Addictive Behaviors. 2011;36:1168-73.

12. Koop DW. Pseudoephedrine Crackdown Forces Mexican Meth Cartels To Go Back To Basics. Huffington Post. 2009. http://www.huffingtonpost.com/2009/12/14/-pseudoephedrine-crackdown_n_390894.html

13. Kozma D. Fogassy E. Optical Resolution of Methamphetamine by O,O'-Dibenzoyl-R,R-Tartaric Acid in Dichloroethane-Water-Methanol Solvent System. Synthetic Communications. 1999;29:4315-4319.

14. Nichols DE. Barfknecht CF. Rusterholz DB. Benington F. Morin RD.

Asymmetric synthesis of psychotomimetic phenylisopropylamines. Journal of Medicinal Chemistry. 1973;16:480-483.

15. Windahl K.L. McTigue M.J. Pearson J.R. Pratt S.J. Rowe J.E. Sear E.M. Investigation of the impurities found in methamphetamine synthesized from pseudoephedrine by reduction with hydriodic acid and red phosphorus. Forensic Science International. 1995; 76:97-114.

16. Leinwand D. DEA: Flavored meth use on the rise. USA TODAY. 2007. http://usatoday30.usatoday.com/news/nation/2007-03-25-flavored-meth_N.htm

17. Zachariah H.  Drug suspects dye crack cocaine green for St. Patrick's Day. The Columbus Dispatch. 2008. http://www.dispatch.com/content/stories/local/-

2008/03/20/green.html

18. US Department of Justice. Drug Enforcement Administration. Microgram Bulletin. July 2008;41(7):59-67. http://www.justice.gov/dea/pr/micrograms/2008/mg0708.pdf

19. El Paso Intelligence Center. Tactical Bulletins Team – Bulletin EB10-25. Blue Meth. 2010.  http://publicintelligence.net/el-paso-intelligece-center-blue-methamphetamine-report