FYI.

This story is over 5 years old.

The Tp For Your Bunghole Issue

Vice Games

Omdat we zelf te dik zijn om sportregels te snappen, lieten we stagiair Danny Delano NBA2K12 reviewen.

NBA 2K12
Uitgever: 2K Games
Consoles: PlayStation 3, PSP, Wii, Xbox 360 We hebben hier een hardnekkige stagiair zitten, die van afdeling naar afdeling gaat om maar zo lang mogelijk onbetaald bij ons in de buurt te kunnen zitten. De jongen heet Danny Delano en hij is een volhouder. Omdat hij hier al zo lang stage loopt weten we alles van hem, onder andere dat hij een groot fan is van sportspelletjes op de computer. Toen we hier het spel NBA 2K12 binnenkregen gilde Danny dan ook "OH SICK" vanaf de afdeling sales (de inmiddels tweede stop in zijn stagemaraton). Wij noemen dingen die je op je computer speelt "lekker patiencen" en zijn te dik om sportregels te begrijpen. Daarom hebben we Danny gevraagd dit spel voor ons te spelen en ons er iets over te vertellen. Danny, jongen. Je doet vaak sportspelletjes. Waarom?
Danny Delano: Als je een sportsgame speelt is dat een van de weinige momenten om te bewijzen dat je een echte kerel bent en je maten kapot kunt maken. Een sportsgame is geen spelletje, het is oorlog, klaar. Hoe is dat oorlog?
We spelen vaak om een titel, dat je een week aangesproken moet worden als 'koning' of 'Allah' bijvoorbeeld. Of om geld of kutklusjes—drank halen of wie de keuken schoon moet maken. Als iemand echt veel slechter is dan een ander doen we sidebets, waarbij je bijvoorbeeld de nul moet houden of minimaal vier goals moet maken. Soms wordt het redelijk hardcore: elke goal is een shot, een rode kaart is twee shotjes en als je de pot verliest moet je sowieso een shotje nemen in combinatie met al dat eerdere. Geloof me, je ziet op zo'n avond veel bloed, zweet, tranen, geschreeuw, ongeloof en oprechte woede langskomen. Maar dat doen we meestal met FIFA. Speel je ook weleens basketbal?
Nee dus. Bijna alleen maar voetbal. En als je als basketbaln00b aan NBA 2K12 begint, ben je nog meer aan het buttonbashen dan bij de gemiddelde Tekken-game. Vooral het verdedigen is moeilijk onder de knie te krijgen. Hm. Waar uit dat zich in, vooral?
Nou, dat je bij het aanvallen binnen twee à drie passes voor het board staat en zonder dat je het weet Lebron James kleineert en laat verbleken—een pikzwarte neger van twee meter tien—met een zieke dunk, ben je als de verdedigende partij een beetje moeilijk aan het springen in de lucht en continu aan het verwisselen van speler, wat meestal tevergeefs is. Ik begrijp niet helemaal wat je probeert te zeggen.
Het is ook echt een must om eerst de tutorial zorgvuldig door te nemen. Michael Jordan leert je hoe het werkt. Andere dingen die opvallen aan het spel?
Onderweg zul je zeker vaak helemaal gek worden van de CPU. De AI van de computer is echt heel realistisch, waardoor je echt je best moet doen wil je dit spel onder de knie krijgen. Maar de gameplay en de graphics zijn echt belachelijk goed, en de sfeer is alsof je letterlijk in het stadion bent. Oké. Hoe verschilt het van de voetbalspelletjes die je vaak speelt?
Ik was dus eerlijk gezegd altijd meer een voetbalgamer, maar na het spelen van dit spel ben ik tot de conclusie gekomen dat voetbal echt gay is, wauw. Voetbalgames kunnen tenenkrommend saai zijn zodat je die weddenschapshit erbij moet bedenken. Bij basketbal spat de actie ervan af. Er bestaat geen gelijkspel, alleen winst en verlies. En jij bent een winnaar, Danny?
Ja toch. Nu hebben we samen een recensie geschreven. Hoe vind je dat?
Hard.