FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Laat het maar aan deze Japanners over om de wereld van schone energie te voorzien

Een Japans bedrijf heeft de oplossing voor de klimaatcrisis: een enorme ‘Luna Ring’ van zonnepanelen op de maan.
Shimizu's master plan voor het Luna Ring project. Via
Via.

Het Japanse bouwbedrijf Shimizu heeft dé oplossing voor de klimaatcrisis gevonden: bouw een gigantische ‘Luna Ring’ van zonnepanelen om de evenaar van de maan en stuur de zonne-energie die het opvangt vervolgens terug naar aarde. Als het aan de Japanners ligt wordt er al in 2035 gestart met de bouw van de 400 kilometers brede en 11.000 kilometer lange ring van zonnepanelen, die genoeg stroom zou moeten kunnen leveren om iedereen op aarde van schone energie te voorzien.

Ambitieus is het project zeker: “Machines en uitrusting zullen in de ruimte in elkaar gezet worden en op de maan worden geïnstalleerd,” aldus de brochure van het project. “De robots zullen verschillende taken uitvoeren op het maanoppervlak, waaronder het nivelleren van de grond en het uitgraven van bodemlagen.” Volgens het plan zullen de machines op de maan onder leiding van een handjevol astronauten beginnen met het gelijkmaken van de grond rond de evenaar en het delven van de onderliggende grondlagen. Dat laatste is nodig om de benodigde materialen voor de Luna Ring te produceren. Met waterstof afkomstig van de aarde wordt van de maangrond cement gemaakt, die vervolgens via een verhittingsproces wordt omgevormd tot bakstenen, keramiek en glasvezels die nodig zijn voor de zonnepanelen.

Advertentie

Eenmaal af zou de Luna Ring continue zo'n 13.000 terrawatt aan zonne-energie kunnen opvangen. Ter vergelijking: de totale stroomopwekking in de Verenigde Staten in 2011 bedroeg 4.100 terrawatt. Om de energie naar aarde te krijgen wordt de zonne-energie via kabels richting de ‘near side of the moon’ getransporteerd, de kant van de maan die altijd richting de aarde staat. Vanaf daar wordt de energie via radiogolfantennes en lasers naar verschillende ontvangstations rond de Pacific Rim gestraald, een groep landen rond de Stille Oceaan waar weinig bewolking voorkomt, vanwaar het over de hele wereld wordt gedistribueerd.

Het idee voor de Luna Ring stamt al uit 2011 maar is sinds enkele dagen opeens onderwerp van een golf aan nieuwsberichten, mogelijk geïnspireerd door China’s en India’s ruimtemissies danwel de eeuwige herkauwbaarheid van grootste headlines over nog grandiozere ruimteprojecten. Shimizu zelf is sowieso niet schuw van al te ambitieuze “dream projects” – eerder stelde het een ruimtehotel en een 'zwevende' piramidestad voor – en ook de Luna Ring is volgens het bedrijf een serieus plan. Bij voldoende investeringen wil het zo vroeg als 2035 van start gaan met de bouw van de ring, die in totaal zo’n dertig jaar in beslag gaat nemen.

Mocht het technisch allemaal haalbaar zijn, wat volgens Quartz’ Todd Woody best zou kunnen, zit het bedrijf nog met een ander probleem: het uiterst dubbelzinnige ruimteverdrag uit 1967. Dat verdrag, genaamd ‘Outer Space Treaty’, schrijft voor dat hemellichamen aan de gehele mensheid toebehoren en niet door individuele landen mag worden toegeëigend. Aan de andere kant zegt het niets over individuele partijen, stelt het dat het gebruik van ruimtefaciliteiten voor “peaceful activities” is toegestaan en is vastgelegd dat wat de ruimte in gelanceerd wordt eigendom blijft van de eigenaar. Een ruimteproject voor mondiale schone energie lijkt op zich peaceful genoeg - het claimen van de gehele evenaar van de maan door één private partij minder. Misschien het uitzoeken waard voordat de eerste ruimterobots in elkaar gezet worden.

Toch, haalbaar of niet, het feit dat dit plan überhaupt wordt overwogen geeft aan dat Japan niet bang is zelfs de meest vergaande oplossingen voor een onafhankelijke en schone energievoorziening serieus te nemen. In het kielzog van de ramp in Fukushima in 2011 is het voor te stellen - bewonderingswaardig zelfs - dat Japan tot zulke lengtes gaat in het bedenken van een duurzame oplossing voor de mondiale klimaats- en energiecrisis. “Een overgang van het gebruik van beperkte grondstoffen naar het ongelimiteerde gebruik van schone energie is de ultieme droom van de mensheid,” aldus Shimizu op haar website. “De Luna Ring vertaalt die droom in werkelijkheid door vindingrijke ideeën te koppelen aan geavanceerde ruimtetechnologie.”

Het zal niemand verbazen als het concept voor de Luna Ring zoals dat nu op tafel ligt nooit werkelijkheid gaat worden. Toch kan het geen kwaad grootschalig na te denken over mogelijke oplossingen voor de klimaatcrisis. Zelfs als het alleen als inspiratie dient voor de engineers van morgen. Wij van Motherboard zijn in ieder geval de laatste om er een probleem van te maken dat de maan een klein ringetje krijgt. Ze verdient het.