Touren met Nirvana

Foto's door Bruce Pavitt en Steve Double.

Rond oktober 1989 was Kurt Cobain in Europa vaak te zien met een plastic bak vol braaksel in z’n handen. Die kots

was afkomstig van Tad Doyle, een 130 kilo wegende ex-slager uit Idaho die destijds een bescheiden succesje had met de grungeband Tad. Nirvana en Tad waren samen op tour voor 37 shows in Europa, en op de een of andere manier was het voor Kurt een dagtaak geworden om Tad te helpen met zijn maagstoornissen (het nummer Imodium – wat later Breed op Nevermind werd – is naar de antidiarreemiddelen van Tad genoemd). De medeoprichters van hun label Sub Pop Records, Bruce Pavitt en Jonathan Poneman, sloten zich in Rome bij de tour aan.

Ze reisden acht dagen met de bands mee en onderweg nam Bruce honderden foto’s. De tour bereikte een hoogtepunt op LameFest UK, in het Astoria Theater in Londen (nu het Rainbow Theater). Steve Double schoot daar foto’s voor het Britse muziektijdschrift Sounds. Om een of andere onverklaarbare reden zijn zowel de foto’s van Steve als die van Bruce nooit gepubliceerd. Tot nu. We zijn zeer vereerd dat we deze foto’s, samen met de notities van Pavitt, voor het eerst aan jullie mogen presenteren. Bruce en Steve brengen 14 november het boek Experiencing Nirvana: Grunge in Europe, 1989 uit. Tot die tijd: trek je smiley-t-shirt aan, zet Bleach op en maak er wat van.

Maandag 27 november

Piper Club, Rome

Jon en ik arriveerden in Rome om ons bij de tour van de twee nieuwe bands op ons label te voegen: Nirvana en Tad. Onze missie was om de bands zo goed mogelijk richting hun belangrijke show in Londen (LameFest UK) te begeleiden, waar hun labelgenoten Mudhoney als headliner op de line-up stonden. De Britse media staan er bekend om dat ze muziekcarrières kunnen maken of breken, en we dachten dat LameFest UK een beslissende gig zou kunnen worden voor deze bands. We maakten ons vooral zorgen om Kurt Cobain, zanger van Nirvana. We hadden gehoord dat hij uitgeput was geraakt en steeds meer heimwee kreeg.

Jon en ik hoopten hem wat moed te geven door te laten zien dat we hem steunden. Iedereen wist dat het van cruciaal belang was dat de bands in goede vorm in Londen zouden verschijnen: LameFest UK was zonder twijfel het belangrijkste optreden van de tour en zou de carrières van de bands in één keer kunnen maken. Maar eerst stond de show in Rome nog op het schema. De leden van Tad stapten het podium op en begonnen een agressieve, zware set met nummers van hun debuutalbum God’s Balls. Bassist Kurt Danielson schreeuwde “Fuck the Pope” en sprong vervolgens het publiek in, terwijl drummer Steve Wied de beat strak vasthield.

Na veertig minuten lang provocerende gitaarmuziek over de inwoners van Rome te hebben uitgestort ging werelds hardste band van het podium en was het de beurt aan Nirvana. Ze hadden ongeveer tien nummers gespeeld toen Kurt ruzie kreeg met zijn gitaar, het ding tot de laatste snaar kapot sloeg en op een grote stapel speakers klom. Het publiek, dat vooral bestond uit bezopen toeschouwers, schreeuwde massaal “Jump!” Het was nogal een dramatisch moment. Ik zag de hele scene zich vanuit de zaal voltrekken, terwijl Jon en Tad er vanaf de artistarea op de tweede verdieping op neerkeken. Iedereen hield z’n adem in, niemand wist zeker of Kurt zou springen of niet.

Zondag 3 december

Astoria Theatre, Londen

“Hallo! Wij zijn een van de drie officiële vertegenwoordigers van de Seattle Sub Pop-scene uit Washington State!” riep Kurt door de microfoon. Daarna scheurde Nirvana direct hun vaste opener School door de zaal. Kurt kreeg het voor elkaar direct een snaar te breken. Gefrustreerd verdween hij van het podium om de snaar te vervangen, terwijl Krist en Chad I Wanna Be Your Dog, een cover van The Stooges, inzetten. Er heerste verwarring, toeschouwers begonnen op het podium te klimmen en te stagediven. “Dit is de laatste show van onze tour, dus we kunnen doen wat we willen”, schreeuwde Krist. Kurt voegde zich weer bij de band en ze gingen verder met Scoff. Kurt sprong omhoog, belande op z’n knieën en begon met de riff van Nirvana’s eerste single Love Buzz.

Het publiek vond het fantastisch en de spanning steeg. Nirvana zat vol energie. “Dit nummer is geschreven door The Vaselines. Dat is de beste band ter wereld,” riep Kurt voordat de cover Molly’s Lips werd ingezet, wat nog meer stagedivers opleverde. Mark Arm, de frontman van Mudhoney, keek sprakeloos naar hoe Nirvana de show van zijn band aan het stelen was. Kurt gooide zijn gitaar naar Krist, die op het punt stond zijn bas te gebruiken als racket. Met een enorme zwaai sloeg Krist de recent aangeschafte gitaar kapot. Ik dankte God op mijn blote knietjes dat dit hun laatste optreden van de tour was. Nirvana ging naar huis, gelukkig.