Shia LaBeouf doet nu iets met kunst in Los Angeles

Shia LaBeouf, acteur, regisseur en spiegel van onze gekwelde geest, doet tegenwoordig iets met performance art in Los Angeles.

De expositie/voorstelling/dinges heet #IAMSORRY en Shia is er nog tot zondag druk mee. Ik wilde dat natuurlijk zien.

Ik verwachtte een gigantische rij toen ik bij de galerie aankwam, maar die was er niet - er stond alleen een of andere beveiligingsmeneer. Deze meneer vertelde me dat ik de vijfenzeventigste was die kwam kijken en dat ik helemaal alleen naar binnen moest. "Want we willen niet dat iemand anders je ervaring verpest."

Na ongeveer vijf minuten wachten kreeg ik van de meneer een aai met een metaaldetector en mocht ik naar binnen.

Ik kwam terecht in een kamer met een tafel met wat objecten, waar ik stiekem een foto van durfde te maken.

Er lag een ukelele, een fles Jack Daniels, een kom met printjes van gemene tweets over Shia, een kom chocolaatjes, een flesje eau de cologne, het boek The Death-Ray van Daniel Clownes, een Optimus Prime-actiefiguur, een of ander tangetje en een zweep.

Ik moest van een vrouw een object uitkiezen. Ik koos de kom met gemene tweets over Shia.

Ziehier, het persbericht van wat dit dan ook moge zijn.

Met de kom in mijn hand leidde de vrouw me door een gordijn een klein kamertje binnen.

Shia zat aan een klein houten tafeltje in het midden van de ruimte. Hij droeg een pak en hij had de "I AM NOT FAMOUS ANYMORE"-zak uit Berlijn op zijn hoofd.

De vrouw ging weg. Nu was ik alleen over met Shia. Ik heb niet stiekem een foto van hem genomen, uit respect voor zijn kunst (grapje: ik durfde niet).

Ik ging tegenover hem zitten. Voor zover ik weet werd ik niet gefilmd, en niemand luisterde mee.

Toen ik daar al een paar seconden zat, terwijl Shia me in stilte aanstaarde, zei ik: "Dus je gaat niet praten, hè?" Hij reageerde niet.

Ik keek naar zijn handen, ik keek naar zijn ogen. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk. Voor Shia en voor mezelf.

Ik nam een tweet uit de kom en ik las hem voor. Er stond op dat Shia een "insufferable twat" zou zijn.

Ik keek weer naar zijn ogen en het viel me op dat de zak een beetje vochtig was onder de kijkgaten. Zonder na te denken vroeg ik of dat kwam omdat hij had gehuild. Shia zei niets. Vanbinnen schold ik mezelf uit omdat ik hem zo zijn zin aan het geven was.

Ik besloot gewoon te blijven zitten en hem in zijn ogen te staren en te wachten totdat ze me zouden vertellen dat mijn tijd om was. Maar na een paar saaie, ongemakkelijke minuten realiseerde ik me ineens dat er misschien geen tijdslimiet was. Ik besloot mezelf de deur te wijzen.

Vlak voordat ik opstond om weg te gaan, trok ik nog een gemene tweet uit de kom en las die aan hem voor. Er stond: "The apotheosis of trying too hard," wat passend was.

Terwijl ik de kamer verliet, bedankte ik hem. Shia knikte naar me.

Ik liep door nog een gordijn en de beveiligingsmeneer leidde me naar buiten door een achteruitgang.

Toen ik weer buiten was zag ik dat de rij was gegroeid tot ongeveer tien mensen.

Terwijl ik naar mijn auto liep probeerde ik te bedenken waarom Shia dit nou deed. Zit hij gewoon een beetje te stangen? Probeert hij serieus een of ander statement te maken over roem? Probeert hij iets gekunsteld om te draaien zodat hij minder dom overkomt door dat plagiaatverhaal? Of doet hij het gewoon zodat mensen zoals ik over hem schrijven? Na een paar minuten waarbij dit soort gedachten door mijn hoofd bleven spoken herinnerde ik me ineens, vooral, dat het antwoord me gewoon zeldzaam weinig interesseert.

@JLCT