Een relatie beëindigen is lastig als een van jullie compleet gestoord is

Zit je middenin een hartverwarmende relatie waarbij de gedachte aan elkaar al genoeg is om je te laten blozen, smelten of verstijven? Houd dat gevoel dan nog even vast, want sorry, maar lang gaat het niet meer duren. Je relatie is namelijk onvermijdelijk gedoemd te mislukken en als het uitgaat blijkt één van de twee altijd een psychotische aandoening te hebben. Minder leuk voor de ander, maar het zorgt wel voor fascinerende verhalen. Lees maar. Hier zijn vier intrigerende vertellingen, vergezeld door illustraties van Sam Taylor.

Illustraties door Sam Taylor. Volg hem op Twitter @sptsam of kijk op zijn website samtaylorillustrator.com.

TELEFOONTERREUR

Ik was een jaar of zestien toen ik regelmatig afspraakjes had met één meisje. Het daten was al ongeveer een jaar aan de gang, maar ik hield een serieuze relatie af. Zij had andere gedachten over ons samenzijn en besloot daarom dat ze me niet meer wilde zien. Op dat moment had ik nog geen enkel idee dat ik elke dag door haar zou worden lastiggevallen.

Het begon allemaal met smekende sms’jes. Vaak gingen die berichtjes gepaard met de belofte dat ze weer leuk en ‘normaal’ zou doen. Toen ik die negeerde werd ze steeds bozer. De gemiste oproepen volgden elkaar in hoge snelheid op, en ook het aantal sms’jes begon te stijgen. Een maand nadat we uit elkaar waren gegaan kreeg ik op een gemiddelde dag 35 tekstberichten en 70 oproepen. Het ergste was nog dat ik toentertijd verslaafd was aan Snake II, dus ik moest constant mijn games onderbreken om haar oproepen weg te klikken. Een echte nachtmerrie, zoals je begrijpt.

Dat stalken ging zo lang door dat het eigenlijk een soort van normaal werd. Als ik niet wakker werd met tien gemiste oproepen op mijn beeldschermpje en minstens een paar sms’jes waarin duidelijk werd gemaakt dat ik zo’n verdomde klootzak was, begon ik een beetje bang te worden dat ze zichzelf misschien pijn zou gaan doen.

Het was gebruikelijk dat ik elk berichtje verwijderde zonder het te lezen, maar na ongeveer acht maanden viel mijn oog op een specifieke sms. “Je hebt mij pijn gedaan en nu ga ik jou pijn doen. Ik kom morgen naar je school en vertel iedereen dat je drinkt en wiet rookt. Sowieso dat je dan van school wordt gestuurd!”

Ik nam aan dat het een loos dreigement was, maar de volgende dag kwamen er meteen een paar schoolgenoten naar me toe die vertelden dat ze daar ergens rondliep. Ze vroeg aan iedereen waar ik was. Ik wilde een openbaar schreeuwdebacle voorkomen dus ik verstopte me in de kofferbak van de auto van een vriend. Hij reed ons naar de dichtstbijzijnde stad en daar belde ik de politie om te vertellen dat ze mij het laatste jaar had lastiggevallen. Daarna heb ik nooit meer iets van haar gehoord. Ik hoop dat je nu gelukkig bent, Avril!

MET WIJN IN HET HART

Een vriendin van me was ongeveer zeven jaar gelukkig getrouwd. Haar man werkte in de stad en zij zorgde voor de kinderen en de hond. Alles liep op rolletjes. Nou ja, totdat ze erachter kwam dat hij haar al zes maanden lang bedroog met zijn assistente. Letterlijk het grootste cliché ooit, ik weet het, maar het gehele bestaansrecht van clichés komt natuurlijk voort uit het feit dat ze zo vaak voorkomen.

De klootzak was een gedreven wijnverzamelaar, compleet met een overvolle wijnkelder en oersaaie monologen over wijnflessen tijdens etentjes. Ik negeerde zijn verhalen over waar hij de wijn had gekocht, waarom hij de wijn had gekocht en waarom de wijn juist bij dat gerecht paste. Ik luisterde niet, dus ik weet de prijs van zijn totale alcoholverzameling niet, maar hij had het wel regelmatig over ‘soave’, en dat klonk best duur.

Toen deze vriendin hoorde dat haar man vreemdging pakte ze meteen haar spullen in, bracht ze de hond en kinderen naar haar zus en reed ze de rest van de dag door het dorp. Bij elk huis liet ze een wijnfles van haar man achter. Moraal van het verhaal: hou op met saaie wijnverhalen vertellen. Oh en ga niet vreemd.

DINGDONG, HOU ALSJEBLIEFT VAN ME

In de afgelopen maanden had ik een dingetje met een jongen. Hij was best leuk, maar absoluut meer geïnteresseerd in mij dan ik in hem. Ik wilde hem niet aan het lijntje houden dus ik vertelde hem dat ik niet meer met hem wilde afspreken. Alles leek prima te gaan: hij ging er goed mee om en we spraken af om de week erna even koffie te drinken. Het verliep allemaal positief, zeker in vergelijking met hoe mijn vorige relaties eindigden.

Een paar dagen nadat ik hem het nieuws had verteld werd er belletje getrokken. Ik dacht eigenlijk dat het gewoon wat verveelde kinderen uit de buurt waren, want ik woonde op dat moment vlakbij een supermarkt waar weleens tieners rondhingen en goedkope cider dronken. De volgende avond gebeurde het weer en meteen erna kreeg ik een telefoontje van mijn ex. Hij vertelde dat hij toevallig langs mijn huis liep en had gezien dat er iemand aanbelde en vervolgens wegrende. Oh, en of ik wat gezelschap nodig had.

Ik had meteen door wat er aan de hand was, en dat zei ik ook. Hij werd boos en ging maar door over dat hij me alleen maar wilde helpen, maar serieus: de volgende avond gebeurde het weer. Ik keek uit het raam en zag hem snel wegduiken achter een auto. Ik belde de jongen op en zei dat de koffieafspraak niet meer doorging en dat hij me gewoon met rust moest laten.

Later die avond kreeg ik een telefoontje van een vriend, die vertelde dat er een naaktfoto van me op Facebook stond. Uiteraard was ik daar niet van gediend en ik besloot de belletjetrekker direct op te bellen. Met mijn meest duistere, bitcherige stem ging ik op hem los. Ik hoorde zijn ballen verschrompelen.

VREEMDGAAN, DAAR KIKKER JE VAN OP

In mijn studententijd had ik een relatie met een eersteklas klootzak. We woonden zelfs samen. Ik keurde zijn gedrag goed omdat ik, zoals dat wel vaker voorkomt, wanhopig verliefd op hem was. Op een avond liet hij me iets zien op zijn telefoon en op dat moment kreeg hij een berichtje van een meisje genaamd Megan. “Ik vond het leuk gisteravond ;)” stond er, en ik eiste dat hij me vertelde waar ze dan samen zoveel plezier hadden gehad. Daar kwam ik achter: in ons gezamenlijk bed. Meerdere keren: altijd als ik aan het werk was om mijn helft van de huur te betalen.

Ik greep een paar spullen, pakte mijn kat en snikte mijn weg naar het huis van Sarah, een vriendin. Sarah was een beetje gek. Meestal was ze in een onschuldige gekke bui, zoals die keer dat ze me een dode kikker opstuurde met de post, maar in dit geval was zij nog meer vastbesloten om wraak te nemen dan ik.

Ik prikte een datum om de rest van mijn spullen op te halen uit het huis van de klootzak. Sarah bracht me met de auto. De complete rit had ze een rare blik in haar ogen, alsof ze klaar was om iets verschrikkelijks te doen. De kans is groot dat Sarah iets met kikkers heeft, want op het moment dat we de auto voor de deur parkeerden liet ze me zoveel mogelijk kikkers vangen. Rondom zijn huis lagen een aantal vijvers en tegen het einde van mijn zoektocht had ik ongeveer 25 kikkers. We lieten ze allemaal los in de bijkeuken.

Terwijl ik buiten op zoek was naar kikkers was Sarah compleet losgeslagen in de keuken. Ze had overal, maar dan ook echt overal, grote en kleine piemels op getekend. De koelkast, de kachel, de vloer, de keukenkastjes, het plafond—overal. Vervolgens vulden we de gootsteen met Play-Doh, voegden we laxeermiddel toe aan zijn proteïnepoeder, veranderden we zijn voicemail in het geluid van neukende mannen (hij was een verschrikkelijke homofoob) en plasten we in alle vier de hoeken van zijn kamer.

Toen we vertrokken plakte ik een stukje papier op zijn voordeur met de tekst: “Ik hoop dat je plezier hebt gehad gisteravond,” met een kleine, knipogende smiley eronder.