DEER Speelt Vooral In B

De gasten van DEER brachten net hun eerste 7-inch vinyl Persian Strippers uit, met een oplage van 100 exemplaren. De zanger woont in Eernegem, een gat in het midden van West-Vlaanderen, maar omdat een reisje naar dat gehucht uren zou duren, en mijn naam nog altijd niet Marco Friggin' Polo is, spraken we af op het kot van een van hen in Gent. Die twee keer dat ik ooit ben gaan shoppen in Gent omdat mijn toenmalig lief daar op kot zat, hebben klaarblijkelijk nut gehad, namelijk, ik verstond hen. Tijdens het interview zat ik met het trio in een kleine tuin niet ver van station Gent-Sint-Pieters. Ze vertelden me dat ze ooit  op een louche locatie hebben gespeeld, een plaats niet groter dan die tuin maar met bloedspatten op de muur. Een van hen zat een blik slechte Gordon te drinken maar ik kreeg Jupiler aangeboden. Dan werd er gepraat over muziekgenres en dorpen waar ik nog nooit van gehoord had.

VICE: Is DEER ontstaan in Gent?
Arne (gitaar/zang): Nee, in Brugge op de middelbare school. We zijn gewoon beginnen lawaai maken en dat zijn we blijven doen. We zijn eigenlijk ook niet van Brugge. Benjamin is van Ieper. Ik ben van Eernegem.
Mitch (gitaar): En ik ben van Lotenhulle. Dat ligt net in Oost-Vlaanderen, ergens tussen Brugge en Gent.
Benjamin (drums): We zaten alle drie op de kunstacademie in Brugge.
Arne: We hebben daar ook gerepeteerd in ’t begin. Nu repeteren we bij Mitch in Lotenhulle. Daar kan je heel veel lawaai maken zonder dat iemand er iets over zegt.

Gent is zowat jullie uitvalsbasis.
Arne: We hebben een duidelijke band met Gent. Hier zitten veel van onze maten. De gasten van Rape Blossoms, Ping Pong Tactics, Kapitan Korsakov. Met de West-Vlaamse scene hebben we totaal geen voeling, als je al van een scene kan spreken. Gent of zelfs Antwerpen heeft veel meer voeling met onze muziek. In West-Vlaanderen stonden we meestal in lege zalen te spelen.
Benjamin: Als je een paar keer in Gent speelt en er woont, word je meteen geprofileerd als Gentse band. Als men iets over ons schrijft, worden we steeds een Gents noiserocktrio  - of iets in die aard - genoemd.
Arne: Bij Rape Blossoms is dat ook. Die mannen zijn ook niet van Gent. Op jullie SoundCloud staat als genre ‘noise’. Vinden jullie het belangrijk dat jullie muziek als noise wordt omschreven? Ik hoor er bijvoorbeeld ook hardcore in.
Arne: Da’s een beetje zo gegroeid, omdat mensen onze muziek eerder als noise omschreven.
Mitch: Genres als hardcore en metal zijn eerder stereotiep. Bij metal bijvoorbeeld, denk je meteen aan die typische metalriffs. Noise is een genre dat alles kan zijn. Het is zo breed.
Arne: Ik denk dat we vooral lawaai maken heel cool vinden.

Luisteren jullie allemaal naar dezelfde muziek?
Arne: Ongeveer wel, ja. Er zijn wat verschillen. Ik luister bijvoorbeeld ook naar echte popmuziek en experimentele indie. Mitch luistert iets meer naar dingen als Lightning Bolt en Shining, maar ook Tame Impala.
Mitch: Da’s de reden dat je ons niet meteen aan metal kan linken. Er zijn metalheads die enkel naar Metallica luisteren en daardoor enkel dingen spelen die op Metallica lijken. Arne, Benjamin en ik luisteren ook naar totaal andere muziek die niets met onze muziek te maken heeft. Dat zorgt ervoor dat we niet in een genre vast zitten.
Arne: Wij werken heel vaak volgens popstructuren. Als ik muziek maak, ben ik eigenlijk bezig met popmuziek te maken, maar dan veel luider.
Mitch: In B.
Arne: In B (lacht).

Alles in B?
In koor: Ja, alles in B.

Als jullie een liedje schrijven, zijn jullie dan soms bang dat het te conventioneel wordt?
Arne: Goh, nee, daar denk ik niet echt over na. Maar ik denk dat de muziek die wij maken sowieso niet echt conventioneel is. Het is wel een goede vraag. Wie weet maken we binnen twee jaar wel perfect ‘normale’ muziek. Dan is dat maar zo.
Benjamin: We deden dit nog niet in het begin. We hebben een evolutie ondergaan.
Arne: In het begin waren er meer bluesinvloeden. Uiteindelijk hebben we ontdekt dat het veel geestiger is om gitaren lager te stemmen. Toen zijn we bij wijze van spreken opnieuw begonnen.

Er zit niet veel zang in jullie nummers. Hebben jullie liedjes dat niet nodig?
Arne: De nummers die op de 7 inch staan zijn al een jaar oud. De dingen waar we nu mee bezig zijn, hebben wel meer zang. Maar ik heb gemerkt dat ik dat live vaak achterwege laat, omdat ik dan vind dat het niet iets bijdraagt. Zang moet iets extra geven; een extra punch; een extra slag in je gezicht. Je moet er geen zang op duwen als het niet nodig is.

Hoe komen nummers tot stand?
Benjamin: Meestal komt Arne met een riff af.
Arne: Ja, soms met min of meer een volledig geschreven lied. Oude nummers klinken live ook anders. We vinden het belangrijk dat het geen herhalingsoefening wordt. Ik vind het soms moeilijk om niet in herhaling te vallen, omdat we met lager gestemde gitaren spelen en toch riffgeoriënteerde muziek maken. Je mag niet in de valkuil stappen van twee keer hetzelfde nummer te maken. We spelen korte sets van 30 à 35 minuten en willen het publiek opzadelen met een gevoel van ‘Huh!’. En dat lukt meestal wel.
Benjamin: Een reactie zoals de foto op de hoes.

Kort en krachtig.
Arne: Kort en krachtig. Ik vind niet dat een set als de onze veel langer moet zijn.

De muziek die jullie maken kent een traditie van DIY. Hoe zit dat bij jullie?
Arne: De 7-inch is helemaal DIY. Het artwork is van een vriend van ons. We hebben de vinyls zelf in de hoesjes gestoken, zelf erop geschreven. We doen dat omdat er eigenlijk geen andere manier is. We willen echt zoveel mogelijk moeite doen om onze muziek te verspreiden.
Benjamin: En omdat we geen geld hebben.
Arne: We zijn niet echt bezig met die traditie. Het is gewoon een noodzaak. We zijn van plan om een full album uit te brengen volgend jaar.
Benjamin: Nu spelen we vrij veel shows. Als we er nog meer spelen, en er wat geld voor krijgen, dan kunnen we dat opsparen. We kennen ondertussen ook een paar opties om goedkoop een plaat te maken. 
Arne: We zijn allemaal tevreden op dit moment. We spelen veel shows en krijgen veel feedback.

Het is al even geleden dat ik in Gent ben geweest. Waar vind ik hier goede pizza?
Benjamin: Pizza Overpoort. Die pizza’s zijn groot. Het klinkt misschien raar, maar dat is pizza waar je ook snel van moet kakken.

Intypen in Google Maps die handel! Ik maak nog even een foto van de mannen op de trap, omdat ik soms mezelf graag vermaak met een cliché, en dan laat ik de NMBS me weer over de provinciegrens voeren, met een van de 100 vinyls op zak.