Patti Smith verschijnt op het podium bij Station to Station's St. Paul event in Union Depot

Josh en Justin, de on-board technici van de opnamestudio-coupé, speelde mee met Patti Smith.

We zijn halverwege de set van Patti Smith in het St. Paul Union Depot. Justin ploft neer achter de drums en Josh pakt ineens een bas. Patti zou een solo-set spelen met haar zoon, Jackson, op gitaar. Maar Josh, Justin en een paar anderen besloten op het podium te springen en uit het niets stond er een gehele band.

“Dat is het mooie aan Station to Station”, zegt Patti tegen het publiek. “Jackson en ik kwamen hier alleen en ineens staan we hier met een band.” En toen werd Because the Night ingezet.

Patti Smith en haar Station to Station-band maakte de set af en gingen backstage. Francis, de roodharige drummer van White Mystery, weet nog een kus van Patti te scoren op het moment dat ze langsloopt. De daarop volgende vijf minuten spendeert hij aan giechelen terwijl hij in foetushouding op de grond ligt. Patti heeft dat effect op mensen. Ze verdwijnt van het podium en de lichten gaan aan, maar het publiek geeft niet op. Ze willen altijd nog een toegift.

“We hebben alles wat we kunnen spelen gespeeld,” vertelt Josh aan mij. “Alles wat we net speelden hebben we vanmiddag geleerd. Meer hebben we niet.”

Maar het publiek stopt niet.

Het is de vierde stop van de Station to Station-treinreis. Eindelijk komt iedereen een beetje los. Het duurt altijd een tijdje voordat vreemden zichzelf openstellen. Met een trein vol muziek en drank door het prachtige Amerika rijden versnelt gelukkig dit proces.

Tijdens de afterparty in Chicago pakt Randy Randall van No Age de Levi’s® Soundcloud-gitaar en speelt een geweldige versie van Somewhere Over The Rainbow voor de hele trein. De volgende dag, als we onderweg zijn van Chicago naar Minnesota, speelt White Mystery een paar uur in de opnamestudio-coupé. Al snel beginnen ze te jammen met Chris op tamboerijn en een Europese muzikant met roze haar, genaamd Tobias, op een Moog-synthesizer.

White Mystery opent de avond in St. Paul Union Depot, gevolgd door No Age en Eleanor Friedberger, van Fiery Furnaces. No Age zal de trein verlaten in Minnesota (om later weer op te stappen) dus dit was voorlopig hun laatste concert. Het publiek liep rond en keek bandjes. Maar toen Patti Smith het podium op kwam stopte iedereen waar hij/zij mee bezig was. De persfotografen renden naar het lege persvak vooraan en begonnen gelijk te klikken. Ik besloot ook in het persvak te gaan staan. Patti gooide ons er na de eerste paar nummers uit.

“Als een fotograaf $25.- betaalt voor een ticket dan mag hij vooraan staan,” zei ze. Dat was het moment waarop plots de Station to Station-band zich achter haar begon te vormen.

Patti speelt haar laatste nummer, zwaait en loopt weg. Het applaus houdt niet op. Backstage gaat het gerucht dat Patti is uitgeblust, omdat ze al drie maanden aan het touren is. Maar het publiek laat haar niet gaan. Dan zet Patti haar geïmproviseerde band weer op het podium neer en vertelt de leden dat ze maar moeten doen alsof ze het volgende nummer kunnen spelen.

“Hoe gaat de baspartij?”, vraagt Josh.

“Speel maar gewoon een aantal maten D,” zegt Patti. De lichten worden weer langzaam gedimd en de band speelt nog even door.

To check out the rest of the collaborations and contributors, go to http://levi.com/makeourmark.