De lachwekkende onzinargumenten achter het alcoholverbod in Egypte

De regering van Egypte wil de verkoop van alcohol aan banden gaan leggen. Nabil Abbas, de vice-president van het overheidsorgaan dat over de licenties gaat (de NUCA), voert als belangrijkste oorzaken voor de nieuwe maatregel aan dat vrouwen op straat lastig gevallen worden door dronkenlappen, en dat het belletjetrekken door personen in beschonken staat de spuigaten uitloopt. Dat zijn, als je het mij vraagt, nogal onzinnige argumenten.

Belaagd

Dat vrouwen op straat door mannen worden lastiggevallen is zeker waar. Ik woon in Cairo en krijg hier iedere dag ranzige taal naar mijn hoofd en word regelmatig ook fysiek belaagd, maar ik kan me niet herinneren dat dat ooit door een dronken man was. Ik werd laatst met twee vriendinnen bij het verlaten van een kroeg lastiggevallen door een groepje jongens die uit hetzelfde café kwamen, maar die hadden juist de hele avond aan de thee en cola gezeten.

De recente, schrikbarende stijging van bruut seksueel geweld op het Tahrirplein heeft ook niks te maken met alcohol. Het is een sociaal probleem dat tegenwoordig als verknipt politiek pressiemiddel ingezet wordt: als je vrouwen verkracht, blijven ze wel weg bij demonstraties. Tijdens grote protesten zijn bars en slijterijen in de buurt (net zoals veel andere winkels) overigens altijd dicht.

Bawab

Het belletjetrek-argument werkt bij iedereen die ik ernaar vraag op de lachspieren en bij velen moet ik het concept zelfs eerst uitleggen. In grote Egyptische steden worden gebouwen veelal 24 uur per dag bewaakt door beveiligers of een zogeheten ‘bawab’: een manusje van alles dat doorgaans in een hokje onder de trap woont en de hele dag op een stoel voor de ingang alles en iedereen in de gaten zit te houden.

Belletjetrekkers glippen daar echt niet zomaar ongezien langs. Als er bij mij thuis vrienden langskomen worden ze eerst het hemd van het lijf gevraagd door mijn bawab voordat ze ook maar in de buurt van het trappenhuis of de lift mogen komen, zeker als het laat op de avond is. En als mensen mijn huis verlaten en ze blijven iets te lang naar zijn zin op de gang rondhangen, dan komt hij zich er binnen een mum van tijd tegenaan bemoeien. En dat is eerder regel dan uitzondering in de wereld der bawabs.

Drinkies

Abbas geeft ook nog een derde reden: slijterijen zijn altijd de eerste winkels die geplunderd worden als er rellen zijn. De eigenaar van mijn lokale slijterij moet hartelijk lachen als ik hem vraag hoe vaak zijn winkel de afgelopen jaren is overvallen. “Nog nooit,” zegt hij. “Wie gaat er nou bier en sterke drank stelen als er even verderop twee banken zitten? Dat levert toch veel meer op?” Een belrondje langs slijterijen in de betreffende buitenwijken levert soortgelijke reacties op.

Van nationale slijterijketen Drinkies werden net na het begin van de revolutie talloze filialen geplunderd, maar het is algemeen bekend dat dat grotendeels door ‘mannen met baarden’ gedaan werd. Er zijn genoeg ooggetuigen die gezien hebben hoe hele voorraden bier en sterke drank destijds in de Nijl gegooid werden. De laatste keer dat in Cairo een bar werd aangevallen was ook door moslimfundamentalisten, en die waren niet onder invloed van alcohol, lijkt me.

Fastfood

Wat het echte probleem is? Er is in veel wijken al maanden (zo niet jaren) geen politieagent te vinden op straat, waardoor de veiligheid in het geding is gekomen. Het geweld op straat neemt merkbaar toe en plunderingen van winkels komen steeds vaker voor. Een paar dagen geleden werden bij mij om de hoek nog filialen van twee verschillende Egyptische fastfoodketens overhoop gehaald en deels in brand gestoken. En daar verkopen ze geen druppel alcohol.

Misschien moet de Moslimbroederschap zich eerst eens richten op zaken die er echt toe doen, zoals de kelderende munteenheid, het wegblijven van toeristen (die overigens ook graag een biertje drinken) en de aanhoudende politieke chaos.

Bovendien levert de belasting op alcohol de Egyptische staat ieder jaar zo’n 8 miljard Egyptische pond op (ruim 906 miljoen euro). Dat is in het huidige economische klimaat in Egypte toch geen bedrag om al te lichtzinnig mee om te springen.