Belgische boeren demonstreerden harder dan de Franse

De landbouwer is een van de bouwstenen van de maatschappij. Zonder boeren hadden we geen groenten, melk, vlees of Boer zoekt vrouw. Alsof dat nog niet reden genoeg is om de boeren tevreden te willen houden, is het ook nog eens de enige bevolkingsgroep die weet hoe ze moet protesteren. Boze boeren schrijven geen gedichtjes op kartonnen borden waarmee ze door de stad paraderen. Nee: als boeren boos zijn, grijpen ze hun hooivorken en fakkels en pikdorsers en vernielen ze alles wat ze tegenkomen. Aan het einde van de vorige maand was het zover: toen waren boeren in Frankrijk en België kwaad.

De protesten zijn nu wat geluwd, en met dat perspectief kunnen we concluderen: de Nederlandse media hebben het over het algemeen in hun berichtgeving over de demonstrerende boeren verprutst. In het nieuws zagen we namelijk vooral berichten over Franse boeren die het bont maakten in hun land. Over de Belgische boeren werd weinig gezegd. Dat is onterecht, want de Belgische boeren zijn minstens even kwaad als de Franse, en hun acties waren zeker zo spectaculair.

In Frankrijk zorgden de wegblokkades van de boeren voor grote chaos. De landbouwers parkeerden hun tractoren op autosnelwegen in de buurt van grotesteden zoals Lyon, waardoor onder meer de Autoroute du Soleil potdicht zat. Ze goten ook wat melk op de A9 en gooiden brandende hooibalen op de weg. Het gevolg was dat duizenden mensen de eerste dag van hun vakantie doorbrachten in een bloedhete auto op een Franse autosnelweg. Dat zal ze leren te weinig te betalen voor melk. In het Zuiden van Frankrijk gingen enkele misnoegde boeren nog een stapje verder door varkens los te laten in een supermarkt. Veel schade was er niet, en de actie was eerder ludiek te noemen dan hinderend.

Verder dan dat gingen de Fransen niet. Ze hebben hun frustraties geuit en aandacht getrokken voor hun probleem op een vrij beschaafde manier. Maar dan België.

In België begonnen de protestacties ook met wegblokkades. De boeren puften op hun tractor het hele land door, en zorgden voor hinder en chaos waar ze maar konden. Dat leverde uiteraard weer stilstaand verkeer en ontevreden automobilisten op. Op zich had dat voldoende kunnen zijn. De demonstranten hadden de aandacht getrokken, en iedereen was bereid om te proberen te verstaan wat ze te zeggen hadden. Maar dat was voor de boze boeren niet genoeg.

In de provincie Henegouwen, in het Waalse deel van het land, maakten enkele ontevreden landbouwers grote bandenstapels die ze in de fik staken. Door de hitte raakte het wegdek beschadigd, waardoor de dorpen Gellingen en Woelingen voor 30.000 euro aan schade hebben. De burgemeester liet weten dat hij de boeren begrijpt, maar dat ze wel even normaal moeten doen.

In een andere Waalse provincie zag een meute boeren een vrachtwagen met een Nederlandse nummerplaat en een container vol melk voorbijrijden. Dat lieten ze niet zomaar gebeuren. Ze hielden de vrachtwagen tegen, vertelden de chauffeur waarschijnlijk dat ze hem aan de varkens zouden voeren als hij zijn bek niet hield, en draaiden vrolijk de melkkraan open. De chauffeur probeerde zijn vracht nog te redden, maar de boeren verhinderden hem om de kraan weer dicht te draaien. Het gevolg: 26.000 liter Nederlandse melk in het riool en een vrachtwagenchauffeur die van zijn leven niet meer door Wallonië rijdt.

Ondertussen ging de strijd ook in Vlaanderen door. Een groep kwade agrariërs trok naar het distributiecentrum van supermarktenketen Aldi in Erpe-Mere, om de boel daar volledig te blokkeren. Toen bleek dat er niet veel gedistribueerd wordt om half negen 's avonds, besloten de boeren de koelcellen van de vrachtwagens te saboteren. Een aantal Waalse akkerbewerkers klom over de hekken van het distributiecentrum en zorgde ervoor dat de koelwagens geen elektriciteit meer kregen, waardoor het voedsel in de vrachtwagens waardeloos werd. Achteraf bleek echter dat Aldi zo'n actie had voorzien, en dat de koelwagens op tijd waren leeggehaald.

Nadat ze door hun grootste vijand – een supermarktketen – zo in hun hemd waren gezet, begonnen de Belgische boeren pas echt het varken uit te hangen. Letterlijk, want de volgende ochtend zagen mensen die in West-Vlaanderen op de autosnelweg reden, opgehangen varkens aan koorden bungelen. In totaal hingen er zeven dode varkens aan bruggen verspreid over de provincie. De politie neemt aan dat de daders boze boeren waren, vooral vanwege de gemakkelijke toegang tot varkens, en ook vanwege het ontiegelijk vroege uur waarop ze werden opgehangen.

Tot slot was er nog de Kempense varkenshouder die 15.000 liter vloeibare mest in de Kleine Nete heeft geloosd. De Kleine Nete is zo ongeveer de slechtste rivier die de boer had kunnen uitkiezen om zijn poep in te dumpen, aangezien het een van de zuiverste rivieren van België is. In de zomermaanden vullen veel mensen hun dagen met kajakken op of zwemmen in de Kleine Nete. Nu heerst er een zwemverbod, omdat de rivier gevuld is met poep en dode vissen. Akkoord: de lozing gebeurde een week voordat de protestacties begonnen, en het was hoogst waarschijnlijk ook per ongeluk, maar zo zie je maar waartoe boeren in staat zijn.

De Belgische boeren demonstreren misschien niet efficiënter of effectiever dan de Franse, maar ze zijn op zijn minst vindingrijker te noemen. Massale boerendemonstraties komen niet erg vaak voor, dus als de boeren een keer boos zijn, doen we er allemaal goed aan om de Belgische boeren wat beter in de gaten te houden.