De dromen van La Rêve

Vanavond – vrijdag 14 november – viert de Amsterdamse feestorganisatie La Rêve haar eerste verjaardag in de WesterUnie. Op de line-up schitteren melodieuze technonamen als Solee en Boss Axis. De tagline van de organisatie is als volgt: 'de plaats waar dromen en werkelijkheid samenkomen.' Maar waar dromen de vier studenten achter La Rêve zelf eigenlijk over? We vroegen ze om hun gekste en opmerkelijkste dromen met ons te delen.

Thom
Ik sta backstage op een feest in een behoorlijk grimmige tent waar de muziek wel van een andere planeet lijkt te komen. Op zich ga ik er allemaal best lekker op, totdat ik Paris Hilton tegenkom. Ze vraagt me waarom ze niet op La Rêve mag draaien en ik vertel haar dat wij helaas alleen echte artiesten op onze feesten neerzetten. De 'dj' raakt gefrustreerd en voordat ik het weet vliegt haar glas Moët Chandon Ice mijn kant op. Gelukkig kan ik haar champagne net op tijd ontwijken; dit laatste gebeurt in slowmotion. Net als ik denk dat deze avond niet gekker kan worden, trekt papa Sven Väth ons uit elkaar en trakteert hij vervolgens de zaal op een stevige technoset. Hierdoor keert de liefde terug in de tent.

Daniel
Ik loop in mijn eentje rond op een donker feest in een groot kantoorgebouw. Ik ben op zoek naar bekenden maar ik zie alleen maar vreemde gezichten, en bovendien is iedereen om de een of andere reden niet aanspreekbaar. Ik besluit het feest te verlaten maar raak verdwaald in de gangen en donkere ruimtes van het gebouw. Gedurende de hele droom wordt er zweverige muziek gedraaid die me het gevoel geeft alsof ik op avontuur ben. Opeens bevind ik me in de backstage van de grootste area van het gebouw. Daar krijg ik te horen dat ik de avond moet afsluiten. In eerste instantie ben ik blij, maar dan realiseer ik me dat ik helemaal niet kan draaien. Ik ren in paniek weg en ga op zoek naar de uitgang. Voor mijn gevoel ben ik urenlang aan het rennen en worstel ik me door smalle gangen en drukke ruimtes heen. Als ik dan eindelijk de uitgang vind, word ik wakker.

Jeroen
Ik sta met vrienden op Schiphol te wachten bij een gate. We zijn onderweg naar een festival in Marseille, waar we al maanden naar uitkijken. Maar dan wordt er omgeroepen dat er iets mis is gegaan met mijn koffer en dat ik me moet melden bij de servicebalie. Ik ren keihard die kant op, maar als ik aan de balie sta blijkt dat het probleem al is opgelost. Ik ren weer terug naar de gate, maar iedereen is ondertussen al ingestapt. Opeens sta ik aan een buitenlandse kust en aan de horizon zie ik over het water een grote muur met ijsschotsen en donkere lucht. Ik denk dat ik in Zuid-Afrika of Zuid-Amerika ben en probeer iemand te bellen, maar kan de 'belknop' maar niet vinden. Ik hou iemand staande die zo aardig is om zijn mobiel te geven. Opeens sta ik op het festival met al mijn vrienden in het zonnige Marseille. Er is een groot orkest, bestaande uit mensen van wie ik niet wist dat ze een muziekinstrument konden bespelen. Op dat moment voel ik iets trillen – heel raar, het lijkt wel naast mijn hoofd te zijn. Dan word ik wakker en kom ik erachter dat het trillen afkomstig is van mijn telefoon: ik heb een gemiste oproep.

Niels
Ik sta op een festival, maar de dj komt opeens niet meer opdagen. Ik ga op zoek naar een vervangende dj, maar geef de zoektocht na een tijdje op en besluit zelf achter de draaitafels te gaan staan. Opeens word ik door iets hards geraakt. Ik kijk verschrikt om en zie dat ik word aangevallen door een enorme wolk koetjesrepen. Er zijn ineens superveel mensen die allemaal beginnen te juichen. Als ik een slok van mijn bier neem wordt alles zwart voor mijn ogen en ben ik opeens op een tropisch eiland. Ik hoor prachtige melodieuze muziek, en bedenk me dat dit nummers zijn van de dj die niet was komen opdagen. De naam van de dj ben ik helaas vergeten, maar de muziek niet. Het ging ongeveer zo: bum bum wwheoww wheeowww tu tu tu tuut tut tuutuuu.

------

Connect met La Rêve via Facebook