Gtronic Kweekt Elektronische Muilperen

De Sergeant Bass EP is Gtronic’s nieuwste geniale exploot op het legendarische Dim Mak. Reden genoeg om Greg Grauwels voor de microfoon te sleuren. Echt veel trekken en duwen is er niet aan te pas gekomen eigenlijk. Een paar mailtjes met Sandra van Stars & Heroes later was alles in kannen en kruiken. We spraken af dat ik hem zou interviewen op het Electric Field-festival in Meeuwen Gruitrode. Dat ligt in het deel van Limburg waar de processierups koning is. Gelukkig is dit Dieren in Nesten niet, anders kwam Sil van het natuurhulpcentrum in Opglabbeek opdraven. Ik haat die vent. Greg is de vriendelijkheid zelve. Doe hem een cape, een baard en een mijter aan en het verschil met de goedheilige man die op 6 december je schoorsteen blokkeert met speelgoed is nauwelijks merkbaar. Een half uur lang stelde ik vragen en hij beantwoordde ze, want zo gaat dat met een interview.

 VICE: De Sergeant Bass Ep is een elektronische muilpeer. Proficiat. 
 Gtronic : Dank u (lacht).

Hoe hou je het boeiend voor jezelf?
Dat is moeilijk. Door dubstep is er veel veranderd. Het heeft mij een beetje van slag gebracht. Ik wist niet goed meer welke richting ik in wilde. Dubstep heeft ervoor gezorgd dat het moeilijker is geworden voor de harde en underground electro. Veel fans zijn overgestapt naar dubstep. De hardcorefans zijn er nog steeds, maar de grijze massa is meer verspreid geraakt, waardoor er nu minder eenheid is in de stijl waarin ik bezig ben.

Je bent de enige Belg op het legendarische Dim Mak label van Steve Aoki. Hoe is hij bij jou terecht gekomen?
Ik denk via Erol Alkan en the Bloody Beetroots. Ze hebben verschillende singles van mij ondersteund. Iron Man is zelfs op een compilatie in Australië verschenen. Ik denk dat mijn muziek zo bij Dim Mak en Steve Aoki is terecht gekomen. Ik was op tour in Australië en Steve moest er ook spelen en dan heeft hij mij gecontacteerd. Mijn nieuwe EP Sucker Punch heb ik vervolgens op zijn label uitgebracht.

Werd je dan met veel bombarie ontvangen om je handtekening te komen zetten?
Nee, Steve Aoki heeft het heel druk. Het was een grote eer voor mij als kleine artiest dat hij mijn mailtjes beantwoordt.

Komen de artiesten van Lektroluv en Dim Mak soms samen om iets leuks te doen?
Bij Dim Mak enkel op de party’s, zoals vorig jaar op Tomorrowland. Het is een label met internationale artiesten. Bij Lektroluv zijn het voornamelijk Belgische artiesten. Wat het gemakkelijker maakt om naast de label nights met iedereen samen te komen. Zo zijn we al samen iets gaan eten en gaan bowlen.

Je bent één van de vaandeldragers van de trash electro. Heb je geen zin om iets nieuws te proberen?
Dank u. Het is tegenwoordig heel moeilijk om elk weekend ergens te kunnen spelen met trash electro producties. Daarom vind ik het belangrijk om mijn eigen sound te laten evolueren in de richting van andere genres. Ik heb ergens gelezen dat topacts zich om de 4 jaar heruitvinden. Ik ben nu 5 jaar bezig dus het wordt misschien tijd om het over een andere boeg te gooien. In de toekomst wil ik muziek maken die een groter publiek aanspreekt. Hierdoor hoop ik op grotere festivals te staan. Het is frustrerend om keer op keer kwalitatieve EP’s te maken voor weinig erkenning. De scene waarin ik mij bevind is gewoonweg te klein.

Wat denk je van een live set?
Een live set is nogal tijdrovend. Ik zou het wel overwegen om het te doen in combinatie met een album.

Speel je met het idee om een album uit te brengen?
Absoluut, een album is een mijlpaal in de carrière van elke artiest. Het is een manier om jezelf te onderscheiden van de rest. Als je bekend bent als dance-producer is dat niet zo voor de hand liggend. Het verschil tussen een album en EP is enorm groot. Op een EP staat altijd een leadtrack die de dansvloer in vuur en vlam zet. Dit in tegenstelling tot een album dat consistenter moet zijn. Het is moeilijker om je eigen sound op een album te definiëren.

Volgens je website treed je vaak op buiten België.
Zo goed als enkel buitenland.

Het is onbegrijpelijk dat je nog nooit op Dour of Pukkelpop hebt gespeeld. Hoe komt dat?
Ik vraag mij dat ook voortdurend af. Het heeft veel te maken met bookings agency’s en management en connecties. Ik ben een vrij zelfstandige artiest. Mijn manager en bookingsagenten komen allemaal uit het buitenland. De band met België is niet zo groot. Hierdoor mis ik een beetje de binnenlandse contacten denk ik. Het is eigenlijk elk jaar een issue dat terugkomt. Uiteraard vind ik dat spijtig. Ik kan enkel mijn best doen en hopen dat er iets uit de bus komt.

Wat is het vreemdste dat je ooit meegemaakt hebt op een podium?
Vorig weekend was ik in Milaan voor een optreden en ineens kwam er een man in string en plateauzolen à la Lady Gaga het podium opgewandeld, vergezeld van twee naakte vrouwen. Meestal wordt het op het podium vrij beschaafd gehouden. Het leukste is het crowdsurfen. Ik heb ook ooit meegemaakt dat ik iets te aangeschoten was toen ik voor de eerste keer Jägermeister dronk. Ik speelde toen op de mainstage van Nature One Festival in Duitsland. Dat was op zich ook wel een hele ervaring.

Houden de vrouwtjes nog van electro of is het eerder een sausage fest?
Om eerlijk te zijn is het toch een beetje een sausage fest. Niet dat ik mij er aan erger, maar de beste clubs zijn toch de clubs met de meeste vrouwen. Mijn muziek is niet echt vrouwvriendelijk. Headbashing, crowdsurfen en mosh pits zijn schering en inslag. In Australië heb ik veel vrouwelijke fans, maar omdat de mannen totaal uit hun dak gaan vliegen de vrouwen automatisch naar achter. Hierdoor lijkt het dat er enkel mannen aanwezig zijn op de optredens.

In 2010 Sprong je tijdens de set van Steve Aoki in een kolkende mensenmassa op de tonen van je eigen Sucker Punch. Was dit het beste moment van je carrière?
Gtronic: Dat was inderdaad één van de hoogtepunten. Ik had met Steve Aoki stiekem afgesproken dat ik in het publiek zou springen als hij Sucker Punch draaide. Het was verstand op nul en springen maar!

Naar welke artiesten keek jij vroeger op?
Ik ben opgeroeid met groepen als Boys Noize, Vitalic, Justice, Digitalism en The Proxy. Via vinyl ben ik in de wonderlijke wereld van de elektronische muziek verzeild geraakt.

Als je ooit carte blanche zou krijgen om een remix te maken voor iemand, wie zou dat dan zijn?
Moeilijke vraag.

Het mag zelfs Kate Ryan zijn.
Het moet iets interessants zijn. Goose of zo. Ik ben daarmee deels opgegroeid en hun sound past vrij goed bij mijn sound. Ook een commerciëler project dat ik iets feller mag maken zie ik wel zitten. Oh ja, ik heb juist een gratis edit weggegeven van Limp Bizkit.

Bedankt voor het interview.

Op de Gtronic site staan enkele mixen die je voor de ronde som van nul euro kan downloaden. Wie hem binnenkort live wil bewonderen moet op 25  augustus op Houza Palooza zijn. Uiteraard staat hij ook op 1 september op Laundry Day te blinken.

http://www.gtronic.com/