VICE Nederland bestaat tien jaar. In die tien jaar hebben we met een hele rits steengoede schrijvers, fotografen, illustrators, stylisten, modellen, eindredacteurs, hoofdredacteurs en wat al niet meer gewerkt om een eindeloze poel van artikelen en video's te maken. Ter gelegenheid van ons tienjarige bestaan vroegen we een paar van onze lievelingsfotografen om hun tien favoriete foto's te kiezen uit eigen werk, en daar iets over te vertellen.
Advertentie
Bekijk hieronder de selectie van Dim Balsem.
Deze foto heb ik gemaakt tijdens een commerciële shoot voor een schoenenmerk. Mijn eigen crossmotor werd tijdens de shoot als prop gebruikt. Het grappige aan deze foto is dat die modellen geen idee hebben wat ze met die motor aan het doen zijn: hij draait gewoon maar ergens aan, en zij heeft niet eens een helm op. Het slaat eigenlijk helemaal nergens op, maar ik heb deze foto toch uitgekozen omdat mijn crossmotor erop staat. Die motor is echt mijn schatje, en ik had hem toen net gekocht. Ik heb hem trouwens nog steeds, en ben er ook nog steeds fanatiek mee aan het crossen.
Dit is een foto van rapper Donnie tijdens een shoot voor Appelsap. Voor de shoot moesten er foto's worden gemaakt van mensen die verkleed waren als personages uit Game of Thrones, en Donnie was daar een van. Ik heb toen voor hem buiten de set om ook een foto gemaakt die hij als persfoto kon gebruiken. Ik vind die guitige blik van hem zo mooi. Er zit een soort sprankeltje in de foto door dat diamantje in zijn oor, dat vrouwelijke dat-ie heeft, die witte ogen en die witte tanden.
Dit is Freddy van de Jeugd, die naast een reusachtig varken in een kooi staat. De foto is gemaakt op de set van de speelfilm Prins van Sam de Jong, tijdens een redelijke bizarre situatie. Fred speelt in de film een man die varkens slacht, en er worst van maakt in de kelder van zijn huis. Hij voelde zich erg ongemakkelijk met dat enorme varken, en je ziet dat hij op de foto toenadering probeert te zoeken om een band op te bouwen met dat beest. Juist omdat dit verhaal erachter zit, wordt deze foto een soort van schattig.
Advertentie
Op deze foto zie je schrijver Henk van Straten tijdens een tocht door de Noord-Albanese bergen. Ik ben met hem meegegaan op deze expeditie, wat totaal uit onze comfortzone was. We hebben toen zoveel gewandeld en waren niet goed voorbereid, dus we hebben onze voeten helemaal stuk gelopen. Je kan zien dat hij op deze foto vermoeid is, want we liepen ons de longen uit het lijf. De foto ziet er heel rauw uit met die gigantische bergen en die tatoeages – maar eigenlijk is het een hele gevoelige en lieve jongen.
Dit is mijn eerste portret van de band Indian Askin backstage bij een gig – een hele jonge band die eigenlijk net is begonnen. Dennis van Leeuwen, een vriend van mij die de band promootte, vroeg of ik hen wilde volgen. Op deze avond stonden ze in het voorprogramma van Go Back to the Zoo. Sindsdien is de band steeds bekender aan het worden, en zijn ze momenteel bezig met hun eerste tour. Deze foto heb ik met mijn iPhone gemaakt, omdat mijn camera leeg was geraakt tijdens het fotograferen van Go Back to the Zoo. Later heb ik op deze manier een hele serie volgeschoten.
Dit zelfportret is gemaakt tijdens mijn eerste trip naar Tokio, waar ik na aankomst al snel in het ziekenhuis belandde. Normaal gesproken slaap je eerst even je jetlag weg, maar ik ging meteen de stad in en eten en zuipen. Ik was 35 uur wakker. Toen ik de volgende middag wakker werd leek het alsof er iets in m'n oog zat. Ik vroeg aan een vriend of hij er even in wilde kijken, want alles leek overbelicht aan één oog. Hij zei toen dat mijn hele pupil niet meer sloot. Er is in het ziekenhuis toen een MRI-scan gemaakt, omdat ze dachten dat ik een hersenbloeding had gehad. Twee dagen is het gelukkig weggetrokken, maar als fotograaf is het natuurlijk supereng als je oog niet meer normaal functioneert.
Advertentie
Deze foto is ook in Tokio gemaakt. Je ziet hier het beroemde gebouw van Prada, wat ontworpen is door architect Rem Koolhaas. Mede door mijn achtergrond in industrieel design ben ik een ontzettende fan van hem geworden. Het is een heel erg georganiseerd strak gebouw. In combinatie met de situatie op straat vol Japanners met mondkapjes – die door de drukte niet te regisseren is – is er een duidelijk contrast te zien. Juist die combinatie gevangen in een snapshot vind ik erg mooi.
Op deze wolkenkrabber staat Vadim, een Russische jongen die zonder klimspullen op hoge gebouwen klimt. Ik heb hem gefotografeerd tijdens een campagne voor een schoenenmerk. Ik ben daarvoor naar Moskou gevlogen, en ben met hem meegegaan op die wolkenkrabbers – vijfhonderd meter boven de grond. Die gasten gaan zonder veiligheidsmaatregelen die wolkenkrabbers op. De dreigende lucht op de foto vind ik ook erg mooi, maar het verhaal is toch het belangrijkste. Eigenlijk is de beleving achter een foto altijd het belangrijkste voor mij.
Op deze foto zie je Valentijn, waarmee ik nog samen op de middelbare school heb gezeten in Lelystad. Valentijn is in mijn beleving zo bijzonder, en tekenend voor een nieuwe generatie van vooruitstrevende jongeren die iets toevoegen aan het Amsterdamse nachtleven. Ik hou heel erg van het feit dat de camera niet scherp gesteld is op haar gezicht, maar juist op haar ketting. Dat geeft frictie in de foto.
Deze foto is gemaakt tijdens een welkom-terug-feest voor mijn vriend Rocco. Hij kwam terug van vakantie, en hij en al zijn vrienden waren uitgenodigd in de Badkuyp voor een optreden van de band Flick my Bean. Ik was met Isabel, een vriendin van mij, op pad. We zijn toen beland bij dit optreden, waar iedereen echt rock-'n-roll uit z'n naad ging. De band begon zich uit te kleden en alles was bedekt in zweet. Er begon ook een naakte man links van het podium te dansen, en alle meiden stonden in hun bh – net als Isabel, die je op de foto ziet. Deze foto is zo onregiseerbaar, er is zo veel beweging en actie, en daarom is dit echt een foto waar ik van hou. Het is de kracht om dat soort momenten vast te kunnen leggen.