Skeletten van worstelende wasberen en doodgeboren draken

Tom Keller maakt ijzingwekkende lampenkappen van apenschedels, zet doodgeboren kittens op sterk water en laat een skelet van een muskusrat een bloemetje vasthouden. Hij lijkt te genieten van alles wat macaber is, maar toch zegt hij dat hij "verrassend bang voor de dood is."

"Als klein kind verzamelde ik al botten," vertelt Tom. En naarmate hij ouder werd, ging hij aan de slag om verbindingen te maken met gewrichten. Hij realiseerde zich dat hij niet alleen gevonden botjes kon gebruiken, maar het hele proces ook wel zelf kon doen. Hij begon vlees van botten te schrapen en lijken op sterk water zetten, waardoor hij van zijn hobby zijn werk kon maken.

Maar lichamen schoonmaken is een vies werkje en daarom schakelt hij de hulp in van heel veel kevers. Hij heeft twee grote terraria en in elke bak krioelen meer dan 10.000 spekkevers, een soort die erom bekend staat dat-ie maar wat graag vlees van botten knabbelt. "Ik zie ze als mijn inwonend personeel," zegt hij, "en ik waardeer het werk dat ze doen heel erg, ook al leven ze maar kort."

Zodat de beestjes hun feestmaal wat makkelijker kunnen verorberen, verwijdert Tom eerst alle veren en huid en ontleedt hij de dieren voordat hij ze aan zijn kevers voert. Wat er soms toe leidt dat hij zijn hele onderarm in een schildpaddenlijk moet steken om de ingewanden te verwijderen.

Het is zeker akelig, maar volgens de kunstenaar is het absoluut geen dierenmishandeling. Elk dier is dood voordat het bij hem binnenkomt en op een natuurlijke manier gestorven. Sommige dieren zijn doodgeboren, anderen gestorven door ouderdom of aangereden. De lichamen haalt Keller bij boerderijen, dierenwinkels, jagers en dierentuinen.

"Ik kies ervoor om te zeggen dat er geen wreedheid aan te pas is gekomen, wat aangeeft dat ik medeleven toon aan deze dieren," zegt Keller. "Ook al zou ik nooit willen dat een dier opzettelijk wordt gedood voor mijn werk, benoem ik dit vooral om onwetende mensen – die niet begrijpen dat de dood een natuurlijk, terugkerend en soms bevorderlijk proces is – de mond te snoeren."

Keller's dieren variëren van realistisch tot fantasierijk, van een perfect geconserveerd hertje tot vechtende skeletten van wasberen. Het maken van een draak was het moeilijkst. Keller vertelt dat hij daarvoor de botten van vijf verschillende dieren gebruikte, die hij heel vaak moest breken zodat het er natuurlijker uit zou zien.

Ondanks de botten en lijken ziet Keller zijn werken als een viering van het leven. "Ik dwing mijn werk aan niemand op," zegt hij. "Voor mij is dit een manier om schoonheid en leven terug te brengen naar deze arme zielen. Ik werk soms met doodgeboren dieren en ik geef ze een vorm van leven die ze anders nooit zouden hebben gehad."

Meer werk van Tom Keller is te vinden Instagram of zijn website.