Op het hoogtepunt van zijn verslaving aan BronCleer dronk Kuzivakwashe Mhlanqa vier flessen hoestsiroop per dag én stal hij geld van zijn moeder om zijn verslaving in stand te houden. Uiteindelijk verliet hij op zijn negentiende zijn ouderlijk huis in Harare, de hoofdstad van Zimbabwe, en begon hij op straat te leven.“Ik was mezelf niet meer. Ik was iemand anders,” zegt hij. Zijn moeder, Linda Masarira, zit naast hem in de woonkamer en luistert terwijl haar zoon vertelt. Ze is een alleenstaande moeder van vijf en heeft moeite om rond te komen. “Hij kwam thuis van school, ging aan tafel zitten en staarde wezenloos voor zich uit. Hij gaf geen antwoord als je tegen hem praatte. Dat is het effect dat BronCleer op je heeft,” vertelt ze me.In heel Harare zijn de straten en goten bezaaid met lege bruine flessen – een herinnering aan de verslavingscrisis waar de staat geen oplossing voor heeft. BronCleer bevat onder meer codeïne en alcohol. In kleine doseringen werkt de hoestdrank pijnstillend, licht kalmerend en is het onschadelijk. Maar langdurig gebruik leidt tot permanente orgaanschade en kan zelfs de dood tot gevolg hebben. Het medicijn wordt verkocht op elke straathoek, in bars, op scholen en in bussen, voor slechts €2,60 per fles.Vier jaar geleden verbood de Zimbabwaanse overheid BronCleer, maar de hoestdrank wordt nog steeds massaal het land in gesmokkeld vanuit Zuid-Afrika. Omdat het goedkoop en gemakkelijk verkrijgbaar is, is het een onweerstaanbare verleiding voor de vele jongeren die geen toekomst voor zich zien.Zimbabwe is een land vol jonge mensen – volgens de volkstelling van 2012 is 77 procent van de ongeveer 13 miljoen inwoners jonger dan 35 jaar. De jongere generaties van het land hebben nog altijd last van de nasleep van het regime van Robert Mugabe. Hoewel de 94-jarige ex-president afgelopen jaar werd afgezet, ligt de economie nog steeds in puin. Zimbabwe gaat gebukt onder sociale problemen en massale werkloosheid – de cijfers zijn betwist, maar volgens sommigen heeft 90 tot 95 procent van de Zimbabwanen geen vaste baan.Tegenwoordig is Kuzivakwashe Mhlanqa clean. Momenteel produceert hij zijn eigen muziek – een baan die volgens hemzelf helpt om zijn verslaving te beheersen, terwijl hij probeert een positief rolmodel te zijn voor zijn vier broertjes.Maar miljoenen mensen in Zimbabwe vechten nog steeds tegen de verslaving. De regering negeert het probleem grotendeels. De officiële strategie tegen drugsgebruik is gebaseerd op opsluiting en hevige medicatie, totdat de fysieke ontwenningsverschijnselen afnemen.Volgens Robin Nandusa, hoofd van het Zimbabwe Civil Liberties and Drug Network, een van de weinige NGO’s in het land die lobbyen voor betere behandelingsmethoden voor verslaafden, werkt deze strategie niet. “Met onze NGO proberen we de huidige drugswetgeving te veranderen. We willen dat verslaafden de juiste behandeling krijgen,” zegt hij.Er zijn geen officiële onderzoeken naar de omvang van de drugscrisis in Zimbabwe, maar Robin Nandusa schat – op basis van cijfers die zijn verzameld door zijn eigen organisatie – dat meer dan de helft van de jongeren in het land drugs gebruikt. Volgens andere bronnen ligt dat dit cijfer zelfs hoger.Sinds het maken van deze documentaire heeft de regering van Zimbabwe plannen aangekondigd om nieuwe ontwenningsklinieken in het hele land te openen. Maar tot nu toe hebben politici nog geen haalbare oplossing gevonden voor het probleem van miljoenen jonge mensen die verslaafd zijn aan BronCleer.Deze documentaire is geproduceerd met behulp van DanChurchAid.
Advertentie
Advertentie