Waarom het absurd is om nog steeds naar 'de oude Sevn' te verlangen

Eens in de zoveel tijd vraag ik mij af of Sevn Alias ooit slaapt. Sinds zijn opkomst in 2015 heeft de rapper uit Almere zo’n vier miljoen EP’s, mixtapes, 101Barz-sessies, gastbijdragen en losse tracks uitgebracht om – en nu zonder te overdrijven – uit te groeien tot één van de meest succesvolle rappers die ons land ooit rijk is geweest. Een korte blik op zijn Spotify profiel moet genoeg zijn om een persoon die aan arithmofobie lijdt een kleine hartverzakking te bezorgen. Vrijdag komt zijn nieuwe album, Recasso, wat het vierde full-length Sevn Alias project in minder dan twee jaar tijd zal worden.

Een soortgelijke output zou voor zo’n beetje elke andere artiest in een verlies van inspiratie en toename van oververzadigde fans resulteren. Toch krijgt de pas 21-jarige Sevn het keer op keer voor elkaar om met een honger, bewijsdrang en onderliggende maatschappijkritiek te rappen alsof alles morgen voorbij kan zijn. “Het is niet dat we niet zochten maar ze blokkeerden de weg / de buitenlandse namen hoeven niet te komen op gesprek”, rapt hij op de met angst gevulde, in religie en gedrevenheid doordrenkte opener van zijn album Picasso dat in 2017 uitkwam. Als ik denk aan al zijn behaalde awards en de grootschalige festivalshows die hij doet, zijn de zinnen zo tekenend dat ik bij het horen ervan met moeite mijn tranen in bedwang kan houden.

Opvallend genoeg zijn het grootste testament aan zijn honger en productiviteit niet eens zijn officiële projecten, maar de vele, donker klinkende snippets van tracks die hij af en toe deelt op Instagram maar waarschijnlijk verder nooit het daglicht zullen zien. Het zijn korte filmpjes waarin we Sevn Alias diep in de nacht (wanneer je favoriete rapper waarschijnlijk in de club is) zien luisteren naar zijn experimenten, zichtbaar instemmend met het geluid van zijn eigen progressie.

Toen vorige week dinsdag alweer zijn vijfde 101Barz-sessie dropte, en ik erachter kwam dat deze de volledige versie van mijn favoriete 15-seconde-tellende snippet bevatte, werd ik blij, erg blij—veel blijer dan toen ik bijvoorbeeld vorig jaar mijn bachelordiploma in ontvangst nam. Een leeg stuk uit mijn ziel werd plotseling opgevuld door messcherpe raps die met angstaanjagend veel comfort werden uitgevoerd door een individu dat het lijkt te vertikken om te stagneren.

Maar toen ik na het zien van de sessie in de YouTube comments tot mijn verrassing las dat de fans blij waren dat de “oude Sevn” weer terug is, krabde ik mezelf even flink achter de oren. Aangezien zijn album Recasso vrijdag uitkomt, en een deel van zijn fans blijkbaar niet begrijpen dat Sevn nu een venijnigere versie is van de artiest die in 2015 opblies met zijn eerste 101Barz-sessie, ga ik vandaag uit proberen te leggen waarom het niet vet is om constant om de “oude Sevn” te blijven zeuren, en waarom Recasso zomaar eens zijn beste project tot nu toe zou kunnen worden.

De carrière van Sevn Alias kan prima worden samengevat in de bovenstaande HOV line. Want hoewel hij verslaafd lijkt te zijn aan vooruitgang, wordt dit hem niet altijd in dank afgenomen door zijn fans. Zo maak ik uit YouTube comments vaak op dat fans liever willen dat hij weer teruggaat naar het North Face dragende straatschoffie dat hun harten stal met melodische catchphrases bestaande uit Berberse woorden, nooit langer dan twee lettergrepen. Sevn begrijpt echter als geen ander dat dergelijke, geleende stijlelementen snel tot gimmick kunnen uitgroeien en neemt daardoor creatieve beslissingen die van hem de veelzijdige ster gemaakt hebben die we vandaag de dag kennen.

Met elke release worden er nieuwe flows, melodieën, cadansen, woordspelingen, onderwerpen en muzikale genres aan zijn steeds imposanter wordende muzikale universum toegevoegd: “Ik moet die klapper gaan slaan als een trommelaar / Zeg even eerlijk neef dat was een domme bar”, rapt hij extreem zelfbewust op het claustrofobische Blessed, een nummer waarin de inderdaad domme bars elkaar op zo’n belachelijk rap tempo afwisselen dat ik er zowaar een kleine astma-aanval aan zou kunnen overhouden.

Het lijkt niet alleen alsof Sevn Alias nooit slaapt, het lijkt alsof hij toegang heeft tot een dimensie waar hij ongeveer 365 keer zoveel tijd heeft als dat wij in onze normale dimensie hebben. Omdat niets in het leven meer waarde heeft dan het trekken van parallellen tussen de echte wereld en de wereld van mijn jeugdobsessie Dragon Ball Z, vraag ik heel even je aandacht voor de volgende afbeelding, waarin Sevn Alias zijn constante bewijsdrang synchroon loopt met de chronische toewijding van het karakter Vegeta, die gezamenlijk met zijn zoon Trunks (s/o Kevin) uit een kamer treedt waar de tijd 365 keer sneller loopt dan de normale tijd.

Ik gok dat de kast met unreleased materiaal van Sevn Alias inmiddels zo vol zit dat hij veel gemaakte tracks al lang en breed is vergeten. Hoe anders krijg je het voor elkaar om een track als deze, die in het jaar 2038 gemaakt lijkt te zijn, enkel als snippet uit te brengen? Maar ookal zien zijn snippets bijna nooit in hun volledige vorm het daglicht, gelukkig horen we dezelfde ongecomprimeerde Sevn terug in de freestyles die hij tijdens zijn meest genereuze momenten op YouTube gooit: “Je doet biggi in Paris maar bent een Lille n***a” en “Ga er in, naar binnen-buiten als een omgekeerde akka” zijn enkele hoogtepunten uit zijn laatste freestyle, een track die in twee maanden tijd een (voor Sevn Alias zijn doen) schamele 70.000 views bij elkaar heeft weten te harken. Het zijn stijloefeningen die zonder promotie of bijbehorende videoclip het web op geslingerd worden, niet voor de cijfers maar puur voor de sport, puur om te flexen met zijn lenigheid als rapper. Ondertussen, in nog een alternatief universum, heeft Sevn verrassend genoeg in mede-stylist Ares zijn ideale sparringpartner gevonden. Hoewel er geen sprake is van samenwerkingen, is Ares naast Alias de enige Nederlandse rapper die in zijn output een zelfde soort compromisloze bewijsdrang belichaamt; Sevn Alias op zijn YouTube kanaal, en Ares op zijn Soundcloud.

Het verhaal dat de productiviteit van Sevn Alias voor mij het sterkst illustreert is een anekdote van mijn voormalig werkgever Vincent Patty, labelbaas van Noah’s Ark, afkomstig uit de periode dat ik werkzaam was voor het label. Het was ergens in oktober 2017 toen Vincent in de studio van Ramiks —tijdens het afrondproces van de tweede EP van Leafs— een vroege versie van de track “On Me” hoorde. Sevn Alias stond destijds nog niet op de track maar het leek Vincent tof als hij een couplet met zijn stadsgenoot mee zou rappen. Een aantal appjes, twee mails en minder dan een halfuur later chillde er een volledig affe opname van Sevn Alias zijn couplet in Vincents e-mail. Dat dit allemaal te midden van de drukke release-week van zijn inmiddels met goud bekroonde album Picasso plaatsvond, leek voor de rapper totaal geen probleem te zijn.

Sevn en Leafs, samen in de studio van 101Barz. Af en toe verdenk ik Sevn Alias ervan dat hij meerdere klonen van zichzelf heeft gecreëerd zodat hij binnen elke context en elk muzikaal (sub)genre waar hij gebruik van maakt een specialist kan zijn. Wanneer hij geen one man army is, neemt hij doodleuk de vorm van een instrument aan, zoals te horen is in deze (wederom onuitgebrachte) snippet waarin zijn stem in de vleesgeworden hybride tussen een fluit en een trompet veranderd lijkt te zijn. Word on the street is dat niemand minder dan wereldberoemd saxofoniste Candy Dulfer een bijdrage op Sevn zijn aankomende album zal hebben, maar de potentie om zichzelf in een menselijk orkest te veranderen heeft Sevn Alias allang en breed laten horen.

Hoewel ik geen flauw idee heb welk geluid de rapper volgende week vrijdag met Recasso de wereld in zal slingeren, weet ik zeker dat we bij een artiest met de onvoorspelbaarheid van Sevn Alias altijd rekening moeten houden dat hij op elk moment zijn beste materiaal ooit zou kunnen droppen. Mocht het zo zijn dat je na het lezen van dit stuk nog steeds op de wederkeer van de oude Alias aan het wachten bent, dan heb ik speciaal voor jou de volgende, uit 2009 afkomstige HOV bar uitgezocht: