Wat je vakantiebestemming zegt over jou als mens

Ben je even te lui om te lezen, bijvoorbeeld omdat je énorm aan vakantie toe bent? Je kunt dit artikel hieronder ook beluisteren!

Het is zomer, dus jij denkt: ik ga lekker op vakantie. Even de boel de boel, geen deadlines, geen ruzie met je luide bovenburen, geen gezeik aan je kop. Je hebt iemand bereid gevonden om de kat eten en de plantjes water te geven. Wat heerlijk voor je, en wat heb je het verdiend.

Wat je misschien niet beseft, is dat je je tijdens die welverdiende vakantie énorm in de kaart laat kijken. Want of je nou naar een natuurcamping in de Ardèche gaat of je laat vollopen in een Turks all-inclusive resort: je vakantiebestemming zegt veel over wie jij bent als mens, op vakantie maar ook de rest van het jaar. Wat dan precies? Dat lees je hieronder.

Dat Ibiza een feesteiland is kan tot de eenvoudige conclusie leiden dat jij een feestbeest bent. Maar zo gemakkelijk is het niet. Jij gaat namelijk niet naar Ibiza om je à la Lil’ Kleine aan de rand van het zwembad van de Ushuaïa te laven aan flessen wodka van vijfhonderd euro per stuk. Jij gaat naar het ‘rustige’, ‘ongerepte’, en ‘onontdekte’ deel van het eiland. De kant van het eiland die niet verziekt wordt door beukende housebeats, maar waar kunstenaars in openvallende fluwelen badjassen met daaronder niets dan roodverbrand, gerimpeld mensenvlees de godganse dag authentieke schilderijen maken van de zon die langzaam in de Méditerranée zakt.

Je denkt misschien dat je origineel bent, maar helaas hadden een miljoen mensen voor jou dit onontdekte deel van Ibiza al ontdekt. Dat overkomt je vaker – Billy Eilish is geen alternatieve artiest en bandshirts van KISS zijn ook niet edgy. Je hobbelt gewoon achter een enorme meute aan die zichzelf graag ziet als anders dan de rest. Er is wel een troost: mensen die zitten te zeiken over jouw heerlijke trip naar het noorden van Ibiza zijn gewoon jaloers omdat ze het zelf niet kunnen betalen.

Dit kan twee kanten op: of je bent zestien, geeft door het stapelen van metershoge stapels bierkratten meer blijk van architectonisch talent dan de gemiddelde Genuese bruggenbouwer, en ziet het als een van je grootste prestaties dat je een flesje bier leeg kunt drinken in 2,4 seconde.

Of je bent een natuurliefhebber van het type dat als kind een gekko in zo’n glazen bak had. Tegenwoordig ben je bevangen door het surfvirus en omdat een mens niet élke vakantie naar Biarritz op surfvakantie kan, heb je besloten om je golvengeluk dit jaar eens in eigen land te beproeven. Dat je een surfer bent laat je het liefst zien om ook ver landinwaarts op blote voeten en in een wetsuit rond te banjeren. Dat is natuurlijk niet verboden, maar wat vind je er zelf van?

Ervan uitgaande dat je geen Rus bent, of zo’n marginaal die andere marginalen de hersens inslaat om het beste zonnebedje aan het zwembad te bemachtigen, is de kans groot dat je zo enorm millennial bent dat je zelfs je vakanties ironisch doorbrengt. Ironisch verbranden onder de Turkse zon, ironisch baantjes trekken in een zwembad vol kinder- en bejaardenpis, ironisch salmonellavergiftiging oplopen van kip die al een halve dag in een lauwe warmhoudbak ligt. Of je bent Wouter, de presentator van het VICE Katernieuws, die er twee keer per jaar opeens bijloopt als een leeggespoten poederblusser en dan verplicht op retraite naar een Turks resort wordt gestuurd door onze hoofdredacteur.

Een gelato kopen bij die ene ijszaak uit Chef’s Table, Negroni’s drinken in het oude centrum van Catania, en spaghetti alle vongole eten met uitzicht op het strand van Cefalù zijn stuk voor stuk heerlijke bezigheden, maar eigenlijk alleen als je deze momenten kunt delen met je geliefde. IJsjes eten met je vrienden is toch niet hetzelfde als met de wederhelft van je dromen. Al deze dingen in je eentje doen, dat kan bijna niet. Of het moet als dramatische aanloop naar een zelfverkozen dood zijn.

Laten we van het positieve scenario uitgaan: jij bent dan ook tot over je oren verliefd. Een romanticus, iemand die van lekker eten houdt. Sicilië is een vakantiebestemming voor gelukkige mensen. Gefeliciteerd met al dat geluk van je.

Jij heet Jarno of Rico en iedereen zegt altijd dat je zo’n klein hartje hebt. Daarom is het voor iedereen ook zo’n enorme schok als je op een slechte dag tijdens een ruzie over een omgestoten drankje in café het Wapen van Varsseveld iemand met een afgebroken longdrinkglas in z’n gezicht steekt.

Bekijk ook: Op zoek naar hallucionegene honing in Nepal

Vakantie? Jouw reis naar New York is helemaal geen vakantie. Jij bent geen toerist, jij gaat deze zomer naar de Big Apple om daar te doen alsof je een echte New Yorker bent. Je zit in koffietentjes aan je debuutroman te schrijven, bezoekt galerie-openingen, en struint uren door die boekwinkel op Broadway om daar uiteindelijk alleen een Penguin-editie van Catcher in the Rye en een totebag af te rekenen. Je drinkt cocktails op een dakterras in Soho met mensen die je via-via kent.

Je droomt van een leven in de grote stad, en zolang als je toeristenvisum en/of bankrekening toelaat mag je die droom heel even leven. De stad waar je eigenlijk woont is een dorp voor jou, een plek van begrensde mogelijkheden. Je floreert bij drukte om je heen, jouw creatieve brein komt pas echt tot zijn recht als er genoeg taxi’s om je heen toeteren.

Dat is wie jij bent, een kunstzinnig type met een droom, maar ook iemand die tien maanden per jaar muesli met water eet als de creditcardrekening na de zomer op de mat valt.

Wie de vakantieganger in de Provence typeert, typeert een stuk of twee miljoen Nederlanders tegelijk. Maar omdat jij niet je ouders bent, of een gepensioneerd stel met een caravan, kunnen we een poging wagen.

Je komt hier voor je rust, voor de uitstekende natuurwijnen die je direct bij de boer koopt en om herinneringen op te halen aan die fijne jeugd van je, toen je met je ouders en een vouwwagen ook al hier naartoe kwam. Je houdt van fietsen en misschien zelfs wel van vissen, en je hebt een gitaar meegenomen om ’s avonds bij het licht van een olielamp wat liedjes te spelen, begeleid door de krekels die in de wijngaarden verderop wonen. Je kunt cynisch doen over de saaiheid van dit soort vakanties – je bent je ouders toch niet, of gepensioneerd – maar saaie vakanties zijn de beste vakanties. Bovendien ben je ondanks die gitaar, en ondanks het feit dat je thuis in een of ander ingewikkeld bandje speelt, totaal niet pretentieus. En dat siert je.

Je bent letterlijk iedereen die ik ken, maar dan een jaar geleden. Vergeet je niet een te dure cocktail te drinken in die hotelbar van Lost in Translation?

Fistpumpend sta je in een korte Mr Marvis-broek (zo eentje waarmee ze nu de hele tijd in de kranten adverteren aka de broek van de duivel) enorm te genieten van een technoset. Precies zoals je dat de hele zomer in Nederland ook al hebt gedaan. Als je thuiskomt vertel je over zieke avonturen die je op een jacht vol mooie mensen hebt beleefd. Er is alleen één dingetje: je bent een pathologische leugenaar. Je bent helemaal nooit op een boot geweest, je verzwijgt dat je op dag één al in een zee-egel bent gaan staan en zelfs je vriendschap met Young Marco – de hele reden dat je naar dat festival in Kroatië ging – is een leugen. Je bent hem twee keer tegengekomen en hij heeft geen idee hoe jij heet.