De kans dat je als niet-drugs spuitende hetero HIV krijgt is verdubbeld

HIV heeft als ziekte een unieke relatie met zijn risicofactoren. Hoewel bijna elke ziekte een set van omstandigheden heeft die ervoor zorgt dat de kans groter is dat een individu de ziekte krijgt, zien we HIV al heel lang als iets die bij bepaalde bevolkingsgroepen 'hoort.' Onvermijdelijk mengden de risicofactoren met de identiteit en zo ontstond het stigma.

Ongetwijfeld blijven er mensen, zelfs in 2014, wiens compleet fucked-up wereldbeeld wordt gevoed door het feit dat HIV nog steeds de plaag is van homoseksuele mannen en drugsgebruikers; voor typische extreem rechtse verhalen zijn dit twee zeer makkelijke demografische punten. Maar HIV’s relatie met de wereld is aan het veranderen, en snel. Jaren van intensieve hulp binnen de hoogste risico groepen werpen zijn vruchten af. En de relatieve stilte rondom HIV buiten deze groepen heeft juist het tegenovergestelde effect, op hetzelfde moment krijgt HIV hulp van, jaja, herpes om zich te verspreiden onder hetero’s.

In een onderzoek dat vrijdag werd vrijgegeven beschrijven onderzoekers aan de New York University’s Center for Drug Use and HIV dat het aantal HIV-infecties onder spuitende drugsgebruikers in New York is gedaald tot een epidemie-dieptepunt van 10 procent, een daling van bijna 50 procent ten opzichte van de hoogte van de jaren negentig. In dezelfde periode verdubbelde het aantal infecties onder hetero’s en niet-spuitende drugsgebruikers, de groep die altijd werd gezien als de laagste risicogroep (maar om een aantal redenen nog boven mensen die helemaal geen drugs gebruiken), van 7 naar 14 procent. Volgens onderzoekers gaat de verhoging van de verspreiding van het HIV virus deels samen met de verspreiding van een virale bondgenoot; humaan herpesvirus 2 (genitale herpes, HSV-2).

HIV overdracht door heteroseksuele (vaginale) seks is over het algemeen minder waarschijnlijk dan andere, meer besproken overbrengingen. De kans op overdracht van een positieve man naar een negatieve vrouwelijke partner is maar 8 op 10.000, terwijl de overdacht van vrouw naar man maar in 4 van de 10.000 risicovolle gebeurtenissen plaatsvindt. Voor receptieve anale seks vliegt het naar 138 van overdrachten uit 10.000, en voor het delen van naalden zijn er 63 infecties per 10.000 positief naar negatief uitwisselingen. Het ding met herpes is echter dat het de overdracht heel veel makkelijker maakt, en de infectiewaarden voor HSV-2 zijn in de VS ongeveer één vijfde van alle volwassenen. Met als zwaarst getroffen demografische groep Afro-Amerikaanse vrouwen, met een besmettingsgraad van bijna 50 procent.

“Heteroseksuele gemeenschap is meestal niet heel efficiënt voor het overdragen van HIV, maar de efficiëntie van heteroseksuele overdracht wordt bijna drie keer zo hoog in de aanwezigheid van herpes simplex virus type 2,” zegt Don Des Jarlais, hoofdauteur van de studie, in een verklaring van NYU. Er zijn een aantal redenen voor deze verhoging, volgens het NIH. Bijvoorbeeld dat een uitbraak van herpes genitalis zorgt voor laesies, open zweren waardoor een het HIV virus makkelijk binnen kan komen. Of het feit dat, zelfs als de laesies geheeld zijn en de herpes infectie als latent wordt beschouwd, de CD4+ T cellen die HIV nodig heeft om te binden en te infecteren, nog een tijdje rond blijven hangen bij de genezen laesies, die zo een alternatief bieden als doorgang.

Een deel van het antwoord is volgens Jarlais en de groeiende groep van volksgezondheiddeskundigen iets dat bekend staat als ‘behandeling als preventie’. Dat wil zeggen, we weten goed genoeg dat antiretrovirale therapie en de bijbehorende daling van het virus kan zorgen tot een grotere HIV overdracht. Dus als er meer HIV-patiënten de juiste behandelingen krijgen, is de kans kleiner dat ze de ziekte verspreiden. En verder is het toedienen van antiretrovirale therapie voor niet-geïnfecteerden ook goed want het verhoogd hun weerstand tegen infecties ook. Uiteraard is dat niet de meest algemene oplossing, maar het is zinvol in de bekende hoge risicogroepen. Jarlais concludeert optimisitsch: “Als we deze programma’s op grote schaal kunnen uitvoeren, moeten we in staat zijn om seksuele overdracht van HIV te controleren in de stad, en het doel te bereiken ‘Einde van de aids-epidemie.”