Vandaag reizen we terug in de tijd naar een belangrijke periode voor de elektronische muziek. In Synth Britannia zien we het moment waarop machines het geluid van de populaire Britse muziekcultuur steeds meer overnemen van akoestische instrumenten. De film uit 2009, gemaakt in opdracht voor de BBC, is van Benjamin Whalley. De regisseur is verantwoordelijk voor wel meer interessante muziekdocumentaires, zoals het eerder in de Dinsdagdoc behandelde Once Upon A Time in New York. Deze keer duikt hij in de innovatieve muziekcultuur van de jaren zeventig en tachtig. In de film komen vooraanstaande postpunkers voorbij zoals Gary Numan, Martin Gore (van Depeche Mode) en Annie Lennox.
Advertentie
Het verhaal van Whalley begint in een periode waarin men gefascineerd is door sciencefictionfilms en de ongekende mogelijkheden die technologie en de ruimtevaart zouden gaan brengen. Gaande de jaren zeventig wordt de synthesizer steeds vaker gebruikt in rock- en popmuziek. Een belangrijk ijkpunt in de Britse muziekgeschiedenis is als Kraftwerk in '75 voor het eerst te zien is op de Britse televisie. Een jaar later gevolgd door een optreden in Liverpool waar, tot verbazing van vele toeschouwers, uitsluitend elektronische instrumenten worden gebruikt. De futuristische aanpak van de Duitsers inspireert vele punkers, en al snel beginnen acts als Joy Division en The Human League elektronische geluiden te verwerken in hun geluid. Het postpunktijdperk was geboren en leverde veel artiesten op die hun stempel zouden drukken op de huidige muziekcultuur.