Lekker lachen om mislukte technologie

Het is twintig jaar geleden dat Windows 95 uitkwam. Revolutionair in zijn soort, was dit het besturingsprogramma dat miljoenen huishoudens op massale schaal kennis liet maken met datgene dat 'computeren' zou gaan heten. Niet langer was het gebruik van een computer iets dat voorbehouden was aan astronauten, raketgeleerden en Chriet Titulaer.

Nieuwere versies van Windows zagen er nog ongeveer hetzelfde uit, en werken volgens veel van dezelfde principes waar Windows in 1995 mee kwam. Windows 95 kan dus best beschouwd worden als een belangrijke uitvinding die de wereld voorgoed heeft veranderd. Iets dat de tand des tijds met vlag en wimpel heeft doorstaan.

Er zijn echter ook een heleboel uitvindingen die enorm onbelangrijk zijn geweest en de wereld absoluut niet hebben veranderd, omdat ze ontzettend nutteloos waren. Maar daardoor zijn ze vaak juist extra grappig, dus hier zijn een paar voorbeelden van fantastische dingen die absoluut nooit uitgevonden hadden hoeven worden. Smell-o-vision

De naam Smell-o-vision spreekt boekdelen. Het was een ingenieus systeem dat eigenlijk maar één keer echt gebruikt is, en wel voor de film Scent Of Mystery uit 1960, waarvan je hierboven de poster ziet. De soundtrack van de film stuurde de Smell-o-vision aan, die dertig verschillende geuren tijdens de film de zaal in joeg. Het maakte de bioscoopervaring er alleen niet echt beter op, omdat je de hele tijd geconfronteerd werd met het geluid van het gesis van de machine en het overdreven gesnuif van de bezoekers (vooral op plekken waar de geuren minder goed te ruiken waren). Bovendien bleven alle geuren hangen, waardoor er een geurencocktail ontstond die je het beste kunt evenaren door samen met een groep visboeren een duizendklapper in een parfumerie af te steken. Leuk aan de tekentafel, de hel voor je reukorgaan. De digitale fotolijst

Yes. Er bestaat nog steeds een apparaat dat nog meer 'BLOKKER' uitschreeuwt dan alle broodbakmachines en elektronische eierkokers bij elkaar, en dat is de interactieve fotolijst. Het is een soort draagbare, oplaadbare Powerpointpresentatie, en als je het idee hebt dat je vriendengroep te groot wordt zou je dit cadeau eens moeten overwegen. Het bestaat nog steeds, en hierboven zie je de sleutelhangervariant, zodat men ook tijdens het losmaken van je fiets of het openen van je voordeur goed kan zien dat jij losjes omspringt met begrippen als 'functionaliteit', 'design' en 'je geld goed besteden'. Wappen

Als je rond het jaar 2003 in het bezit was van een mobiele telefoon met WAP-functie, en je wilde weten wat voor weer het over twee dagen zou zijn, dan bofte je. Je kon een site invoeren in je WAP-browser en zo een weersite raadplegen. Na ongeveer 48 uur was die site geladen en dan kon je meteen kijken of het klopte. Een soort real time maar dan tergend langzaam. Leuk geprobeerd, dat wel.

CD-i

Een apparaat dat met nogal wat heisa werd gepresenteerd, maar later bleek dat de letter 'i' toch vooral stond voor 'infantiel' of 'idioot' in plaats van het toen nog iets te futuristische 'interactive'. Dit multimediasysteem was een voorloper van de dvd-speler, en wie bij het woord 'multimedia' moet denken aan muffe basisschoolbibliotheken zit aardig in de buurt, want dit waren de enige plekken waar deze dingen veel gebruikt werden. Dit ding verloor vrij hopeloos van de cd-rom, de grote concurrent, want niemand beleefde echt schik aan het scrollen door een soort dvd-menu's. Daarnaast was het apparaat aan de prijzige kant. Volgens de wiki stond 'edutainment' bij de makers hoog in het vaandel, en dat is ongeveer de sufste woordcombinatie sinds 'belastingconsulentsaai'. De portable dvd-speler

De draagbare dvd-speler werd ontwikkeld toen er al lang laptops bestonden. Hij heeft maar één functie, en dat is handig en overzichtelijk zou je denken. Maar ja, iets doms als een flessenlikker heeft dat ook. Nu ik erbij nadenk is dit misschien wel de flessenlikker van de elektronica, want je kunt echt op geen enkele manier meer verantwoorden dat je zo'n ding anno 2015 nog gebruikt. De QR-code

Gelukkig is Nederland een beetje bij aan het trekken van de grote QR-uitbraak die een jaartje of twee, drie geleden woedde. Die shit werkt niet als je geen internet hebt, dus in het vliegtuig en in de metro zijn ze die dingen nog meer dan zinloos. Het nabijgelegen buitenland (doe effe normaal, Frankrijk) lijkt nog niet te zijn genezen, en laat al het buitenland nou net één grote plek zijn waar je nou net geen internet hebt.

In Nederland gaat het zo: je moet er eerst een app voor downloaden, dus tot zover het 'quick'-gedeelte van Quick Response, oftewel QR. De strekking van zo'n QR-code is vaak iets van 'Pak je telefoon, scan de code om naar onze facebookpagina te gaan en like onze pagina', en dat klinkt ongeveer als 'Los de kruiswoordpuzzle op, sms je oplossing naar 6464, ga langs start en doe twintig push-ups om deze email te verzenden.' Bovendien bestaat er iets dat heel makkelijk en snel werkt en het heet GOOGLE.

De minidisk

'Complete control', zoals de advertentie zegt. Het gaat in deze reclame niet of nauwelijks over het product zelf – in plaats daarvan kan de hoofdrolspeler toveren. Dit ding was teringduur (rond de 500 euro!) toen het uitkwam. Je kon niet echt skippen tussen nummers, dus je moest alsnog spoelen als iemand die het Nederlands Elftal in 1988 bewust kampioen heeft zien worden. De echte doodsteek kwam omdat de mp3 met gestrekt been roet in het eten kwam gooien, en cd'tjes branden iets werd wat je tante ook kon.

Webrings

Afbeelding via wiki. Het 'web' – een woord dat mensen in een ver verleden gebruikten om het internet mee aan te duiden – is een metafoor voor een echt spinnenweb: vanaf één punt in het web kun je overal naartoe. Erg handig om informatie te delen. Maar toen kwam de uitvinder van de webring, die een soort linkcirkel bedacht waardoor je alleen maar in een vaste route van site naar site kon gaan. Dit druist kaarsrecht in tegen alles wat fantastisch is aan het internet, en voelt alsof het eerste door de mens gemaakte kampvuur lachend werd uit gepist. Dongle

Hahahahaha. Dit is om online te kunnen websurfen op cybernet. Maar dan met een segway.

Like VICE Nederland voor je dagelijkse partij prachtverhalen, want anders mis je dingen: