Ik probeerde als vrouw een paar versiertechnieken van pick-upartists uit

Het is alweer tien jaar geleden dat pick-upartists (of PUA's) voor het eerst furore maakten met hun manieren om vrouwen te foppen om met ze tussen de lakens te duiken. Dankzij het boek The Game en het tv-programma The Pickup Artist – waarin in slangenleer gestoken seksgoden die zichzelf Mystery en Tyler Durden noemden uit de doeken deden hoe je gegarandeerd succes hebt bij de vrouwtjes – maakten al snel hele roedels mannen de straten onveilig met versiertechnieken als negging en peacocking.

Dat werd ze niet door iedereen in dank afgenomen. In de afgelopen jaren kwamen pick-upartists regelmatig onder vuur te liggen, omdat hun methodes vrouwonvriendelijk, vernederend, en zelfs gevaarlijk zouden zijn. Daarbij hielp het niet dat de grondleggers nog weleens betrapt werden op uitspraken als "als een meisje met me naar huis loopt dan gaat daar sowieso een piemel in, hoeveel ze ook gedronken heeft " of opschepten over hoe ze Japanse vrouwen vastgrepen bij hun haren en richting hun pik duwden, terwijl ze "Pikachu!" riepen. De laatste tijd hoor je dan ook een stuk minder over PUA's, maar hun nalatenschap leeft wel voort in de vorm van redditforums als r/seduction, figuren als Roosh V, en mannen in de kroeg die zeggen dat je leuke rimpels hebt als je lacht.

Ik werd er laatst door een vriendin op gewezen dat ik zelf niet zo goed ben in flirten. Sowieso heb ik het meestal niet door als iemand met mij flirt, en lijken mijn pogingen tot een plagerig grapje vaak gewoon op een botte kutopmerking. Omdat flirttips voor vrouwen meestal niet veel verder komen dan "borst vooruit en lief lachen", besloot ik dat het tijd was voor een rigoureuzere aanpak . Een stappenplan. Een methode. Ik besloot als vrouw een paar technieken van pick-upartists uit te proberen.

Om me voor te bereiden begaf ik me op Reddit, keek ik wat filmpjes op YouTube, en klikte ik door een paar PUA-websites. Na afloop voelde ik me een beetje verward, boos, en meer dan ooit bereid om de handdoek in de ring te gooien en lekker met een platonische levenspartner biologisch te gaan boeren op Texel – maar was ik ook klaar om mijn eerste poging te wagen.

De PUA-gemeenschap is nogal verdeeld over wat de beste openingszinnen zijn, en heeft een hele rits termen en technieken bedacht om met een vrouw in gesprek te komen. Zo heb je naast de direct opener en indirect opener ook nog de humor, observational, situational, energy en opinion openers, en lijkt er ook iets te zijn als de non-verbal opener (wat denk ik gewoon betekent dat je een vrouw de weg verspert en haar aanstaart, tot zij dan maar iets zegt). Ik probeerde me zo goed mogelijk in te lezen, maar zag na een tijdje door de openingszinbomen het bos niet meer, en klikte op goed geluk maar een youtubefilmpje van de beruchte Julien Blanc aan.

Blanc zegt daarin dat openingszin niet het belangrijkst is, omdat "niemand met je gaat neuken om één goede zin" – waar de man op zich wel een punt mee heeft. Hij raadt aan om er niet te veel over na te denken, en gewoon "hallo" tegen iemand te zeggen. Daarbij is het cruciaal dat je niet te lang wacht voordat je op iemand afstapt. Hoe langer je wacht, hoe meer tijd je hebt om te gaan twijfelen – aan jezelf, aan je openingszin, aan het feit dat je een anderhalf uur lange video op YouTube hebt zitten kijken om erachter te komen dat het niet uiteindelijk zoveel uitmaakt wat je zegt.

Nadat ik op een vrijdagavond mijn fiets heb neergezet voor een café op het Singel, besluit ik op de eerste de beste man af te stappen die ik zie. Ik storm naar binnen, bestel een biertje, draai naar rechts, en zeg: "Hoi, ik ben Lisette." De man naast me glimlacht en stelt zich voor. Wanneer de paniek begint weg te ebben, realiseer ik me dat ik met een man sta te praten die Gerard heet, een net iets te strak overhemd met bloemetjesboord aanheeft, en een duimring draagt. Terwijl hij opschept over z'n leaseauto van de zaak (waar hij iets met marktontwikkeling doet), bedenk ik me dat er ook voordelen zitten aan de kat uit de boom kijken.

Toch kan ik niet ontkennen dat "hallo" zeggen tegen iemand inderdaad een goede manier is om met iemand in gesprek te komen. Ook bij latere pogingen blijkt deze techniek negen van de tien keer prima te werken.

Negging is misschien wel de beruchtste techniek in het PUA-arsenaal, en komt erop neer dat je een vrouw dusdanig kut laat voelen over zichzelf dat ze uit pure armoe maar met je naar bed gaat. Dat doe je door haar te bestoken met subtiele beledigingen vermomd als compliment, die uiteen kunnen lopen van " leuke jurk, mijn oma had er vroeger ook zo een" tot het nogal verontrustende " je lijkt op mijn kleine zusje".

Dankzij de magie van hallo zeggen raak ik in gesprek met een makelaar op een terras in Amsterdam-West. Na een minuut of tien praten, adem ik diep in en zeg ik: "Ik hou normaal niet van kale mannen, maar het staat jou wel goed." De makelaar kijkt me een fractie van een seconde aan alsof ik een heel gore boer heb gelaten, en vertelt daarna weer verder over de recente prijsstijgingen in Noord.

Omdat ik niet zeker wist of mijn neg had gewerkt of niet, besloot ik het nog een keer te proberen. Verschillende pickup-artists raden aan om negging vooral te gebruiken bij arrogante vrouwen om het "Bitch Shield te penetreren". Met dit in mijn achterhoofd doe ik nog een poging, maar dan bij een soort jonge Arie Boomsma die bij een cocktailbar gin en tonics achterover staat te tikken. Nadat we in gesprek raken doordat het druk is bij de bar en ik hem vraag om voor mij ook een biertje te bestellen, haal ik de klassieker " ieuw, je spuugde net een beetje op me" tevoorschijn. (Nee, ik weet ook niet hoe dit nog opgevat kan worden als een halfbakken compliment.)

Boomsma Junior kijkt me smerig aan, duwt een biertje in mijn hand, en verdwijnt daarna in de massa. Een nietsvermoedende vriend die ik heb meegesleurd voor dit experiment vraagt me vertwijfeld wat ik eigenlijk aan het doen ben. Ik probeer de filosofie achter negging aan hem uit te leggen, maar geef het halverwege op en besluit nog maar een biertje te halen.

Kino escalation is eigenlijk gewoon "vrouwen aanraken," waarbij het idee is dat als je maar vroeg genoeg in het gesprek een beetje aan iemand gaat zitten, de kans groter is dat diegene je later ook toegang geeft tot andere lichaamsdelen en -openingen. Uiteraard hebben PUA's hier een stappenplan voor opgesteld, dat oploopt van een hand op een schouder tot een vrouw zonder pardon op je schoot parkeren.

Omdat een nietsvermoedende man op m'n schoot tillen me ook zoiets lijkt, en ik een schouderklopje meer iets vind voor op de werkvloer, besluit ik ergens in de middenmoot te beginnen. Wanneer ik in de rookruimte van een club met een jongen aan het praten ben, leg ik na een minuut of tien m'n hand stevig op z'n dij. De jongen praat gewoon verder, waardoor ik er een paar zinnen later achter kom dat hij zes jaar jonger is dan ik, en ik me een beetje voel als die griezelige gymleraar die altijd z'n arm net iets te stevig om de meisjes van vijf havo sloeg.

Als ik een kwartiertje later tegen een vriendinnetje zeg dat ik het niet zo goed weet met dat hele kinogebeuren, roept zij dat ik gewoon niet hoog genoeg heb ingezet. We scrollen samen door het stappenplan, en landen bij 'je gezicht in iemands nek steken en even snuffelen'. Nadat ik nog één wodka heb gehaald om mezelf moed in te drinken en daarna nog één, steek ik m'n neus in de nek van een vriend van een vriend waarmee ik eigenlijk gewoon stond te praten over het laatste album van Chance the Rapper. Hij barst in lachen uit en vraagt wat ik aan het doen ben, waarna ik iets mompelbloos dat lijkt op "sorry".

Terwijl ik met gloeiende wangen afdruip, bedenk ik me dat kino escalation en sexual dialing eigenlijk gewoon chique termen zijn voor "ongewenste intimiteiten" en "seksuele intimidatie". Ik besluit dit gedeelte van het experiment even te laten voor wat het is.

Peacocking is voor PUA-begrippen een verfrissend simpel concept: trek iets geks aan om je te onderscheiden van alle andere mannen. Mystery, de pick-upartist die de term heeft bedacht, draagt vaak meerdere horloges, nagellak, verenboa's en een hoge hoed om op te vallen tussen al die saaie grijze piemelmuizen die gewoon een spijkerbroek en een t-shirt aan hebben. Omdat je nooit moet sleutelen aan een winnende formule, leen ik ook een hoge zwarte hoed en een knalroze boa van een vriendin. Ik zie eruit als een ouderwetse goochelaar die een wild avondje gaat stappen met de meiden.

De reactie op mijn outfit lijkt vooral af te hangen van waar we zijn. In een donkere kroeg op de Wallen waar verder alleen maar stomdronken Britten zitten die ook rare hoedjes, verenboa's en shirts met teksten als "Kayleigh's Hen Do Amsterdam 2016" dragen, valt mijn peacocking prima in de smaak – nog voordat ik mijn eerste drankje op heb, vraagt een stomdronken Ier al of ik hem soms even wil pijpen op de wc. Ik bedank vriendelijk, en bedenk dat ik in deze deinende zee van lijkbleke benen en smoezelige Playboyoortjes niet echt opval met mijn outfit. Volgens mij heeft het meisje aan de andere kant van de bar precies dezelfde boa om als ik.

Omdat dit natuurlijk niet de bedoeling van peacocking is, ga ik naar een plek waar ik denk dat de kans dat er nog iemand zal rondlopen in een boa en hoge hoed een stuk kleiner is: het bargedeelte van een conceptstore die zichzelf beschrijft als een "curator for an urbanized lifestyle." Ook hier denken mensen dat ik op het punt sta om in het huwelijksbootje te stappen, maar is de reactie een stuk minder vriendelijk.

"Jij moet zeker een of andere speurtocht doen," zegt één man verveeld. Een ander kijkt wanneer ik hem aanspreek eerst naar m'n hoed, dan naar m'n tieten, dan weer naar de hoed, draait zich zonder een woord te zeggen om, en loopt weg.

Wanneer ik teleurgesteld m'n boa af doe aan de bar en een drankje bestel, komt er een blonde jongen van een jaar of vijfentwintig naast me staan. "Domme hoed," zegt hij met een frons. Ik knik. Het is inderdaad een domme hoed.

§

De meeste technieken die ik probeerde hadden geen of een averechts effect, en waren vooral verschrikkelijk gênant, ongepast, of een combinatie van die twee. Het enige dat echt goed leek te werken, was om "hallo" te zeggen tegen iemand waarvan je denkt dat je hem of haar wellicht zou willen neuken – vooral op plekken waar er alcohol in de buurt was. Of daarna de snelste route richting bed is om iemand te beledigen, snel een raar hoedje op te zetten, of even ongevraagd aan iemand te zitten betwijfel ik; waarschijnlijk werkt het een stuk beter om gewoon een beetje normaal te doen.

Al met al lijkt "borst vooruit en lief lachen" me helemaal niet zo'n slecht idee – voor mannen en vrouwen.

Like als de wiedeweerga VICE Nederland om niks te missen van alles wat we maken: