Er woedt in Amerika een vurige oorlog tussen homo’s en aseksuelen

Minerva is niet lesbisch, zegt ze, maar ze is zeker ook niet hetero. Ze is 29 jaar en wilde graag dat ik haar in dit artikel Minerva zou noemen, naar de titel van haar Tumblr. Ze heeft nog nooit een relatie gehad en noemt zichzelf ‘aseksueel’, wat zo veel betekent als dat ze geen seksuele aantrekkingskracht ervaart. Voor niemand niet.

Tot grote ergernis van sommige lesbiennes, homo’s, biseksuelen en transgenders gebruikt Minerva ook het woord ‘queer’ om haar seksualiteit de definiëren; een term die liefkozend gebruikt wordt om seksuele minderheden aan te duiden. Queer is een emotioneel beladen en exclusieve term, waardoor er een online debat is ontstaan of Minerva de term wel of niet mag gebruiken om zichzelf te identificeren. In een aantal verre uithoeken van het internet is dit debat inmiddels uitgegroeid tot een oorlog.

In oktober 2011 bracht de organisatie van Asexual Awareness Week een rapport uit gebaseerd op de data van 3.000 mensen die zich aseksueel noemen. In het onderzoek gaf meer dan 40% van de respondenten aan dat ze bij de homogemeenschap horen en 38% zei zichzelf als ‘bondgenoten’ of ‘medestanders’ van die gemeenschap te beschouwen.

Maar sommige homo’s en lesbiennes zijn hier wat minder enthousiast over. “Het net wat anders uitoefenen van seks, of dit juist helemaal niet doen, maakt je nog geen queer,” schreef ene Aria op een Tumblr eerder dit jaar. “Mensen schelden iemand niet uit voor queer gebaseerd op het feit dat ze zich niet seksueel aangetrokken voelen tot wie dan ook.”

In een vergelijkbare post schreef een andere blogger: “We hebben het recht op onze eigen gemeenschap. We vochten en stierven voor onze rechten en voor een plek in de maatschappij… Natuurlijk kun je een gemeenschap ondersteunen en gelijkwaardige ervaringen hebben, maar probeer je alsjeblieft niet die fucking titel toe te eigenen.”

Deze commentaren laten een gevoel zien dat diepgeworteld is binnen sommige homokringen. Homorechtenactivisten hebben langer dan een halve eeuw gevochten voor hun seksuele vrijheid, vaak met het risico op lichamelijk geweld. Aseksuelen, die ongeveer 1% van de bevolking vormen, hebben zich nooit echt in de kijker gespeeld. Waarom zou de homogemeenschap de ooit smakeloze term queer, die door hun inzet nu geheel geaccepteerd is, afstaan aan een groep die zich altijd afzijdig heeft gehouden?

“Veel mensen in de homogemeenschap hebben zo hard gevochten voor hun seksualiteit, dat ze niet begrijpen hoe aseksuelen zich kunnen identificeren met wat zij doen,” zei aseksueel David Jay onlangs in een interview. In 2001 richtte David (30) het Asexual Visibility and Education Network (AVEN) op, een online hoofdkwartier voor aseksuele personen. Nu is hij het gezicht van de groep en was hij te zien op Fox News, in talkshows als The View van ABC en gaf hij interviews op de radio.

De documentaire (A)Sexual uit 2011 gaat over Davids inspanningen om de stigma’s over aseksualiteit weg te halen. In een nogal pijnlijke scène staat David met folders over aseksualiteit in zijn handen op de San Francisco Pride Parade. Als hij ze aan een halfnaakte, waarschijnlijk homoseksuele man wil geven, zegt die tegen David dat hij medelijden met hem heeft en loopt hij vervolgens door zonder folder. In een andere scène lacht Dan Savage, zo ongeveer de bekendste stem van de huidige Amerikaanse homogemeenschap, om de aanwezigheid van aseksuelen tijdens de Pride, en noemt hij ze hilarisch.

“Het is hoe dan ook een eigenaardige welles/nietes-discussie tussen aseksuelen en de homogemeenschap,” schreef psycholoog Jesse Bering in een email. Hij is een openlijk homoseksuele columnist voor Scientific American, die zijn ruimte in het tijdschrift regelmatig opvult met zaken omtrent seksualiteit. Ook hij is voorzichtig met het queer noemen van aseksuelen. “Anderen zien aseksuelen als manipulatieve personen die nog niet uit durven komen voor hun homoseksualiteit,” zegt hij.

David Jay is zich bewust van deze aannames, maar blijft erbij dat hij niet gay is. Maar hij is sowieso wel queer. “Wie ik ben is gevormd door de strijd met de sociale normen en opvattingen rondom seksualiteit,” zegt hij. “Ik vind het woord queer heel handig om zelf te begrijpen wie ik ben. Ik denk niet dat iemand anders het recht heeft om dat van me af te pakken.”

Sara Beth Brooks, een organisator van de Asexual Awareness Week, is het daar mee eens. Voordat ze openlijk aseksueel werd, probeerde ze hormoontherapie en liep ze bij een psychiater. Niets hielp. Na een nacht lang het internet afgestruind te hebben kwam Sara achter het bestaan van AVEN. “Ik bleef de hele nacht op om berichten te lezen die net zo goed door mij zouden kunnen zijn geschreven… die heel veel leken op wat ik drie weken geleden in mijn dagboek had gezet,” zegt ze. “Ik voelde een soort herkenning die ik nog nooit in mijn leven had gevoeld”.

Maar zowel Sara als David verdedigen de homogemeenschap. Veel homoactivisten steunen volgens hen juist wel de belangen van aseksuelen. Die mensen staan er volgens Sara en David juist van versteld dat anderen uit de gemeenschap dat niet doen.

“Het is pijnlijk om te zien dat een gemeenschap die het zo zwaar heeft gehad de ogen sluit voor mensen die nu hetzelfde doormaken,” zegt Sara. “De homogemeenschap is door de maatschappij gecategoriseerd als vreemd en anders… en aseksualiteit is daar gewoon een variant op.”

Om het buitensluiten van aseksuelen met eigen ogen te zien hoef je volgens Sara niet verder te kijken dan het online hoofdkwartier van de gemeenschap. De 41.000 geregistreerde leden hebben van 2,2 miljoen berichten op het forum al aangegeven dat ze die beledigend vinden.

Naast blogs komen er ook reacties uit andere hoeken. Phoenix Schneider, medewerker van een organisatie voor homojongeren en een zelfmoordhulplijn, zegt dat er veel telefoontjes binnenkomen van jonge aseksuelen. Sommige terugkerende onderwerpen zijn volgens Phoenix angst, depressie en andere problemen, die vergelijkbaar zijn met die van homo- en biseksuele jongeren.

Langzaamaan begint de homogemeenschap zich het lot van aseksuelen aan te trekken. Phoenix’ team heeft onlangs lesmateriaal over aseksuelen ontwikkeld voor nieuwe vrijwilligers. Organisaties die opkomen voor homoseksuelen op universiteiten veranderen hun mission statement om zo ook op te komen voor aseksuelen, en de National Gay and Lesbian Task Force, een van de grootste Amerikaanse organisaties op dit gebied, heeft een workshop over aseksualiteit toegevoegd aan hun Creating Change-conferenties.

Maar er blijft nog steeds een tweedeling bestaan. De New York City Gay Pride is daar waarschijnlijk het beste voorbeeld van. De regenboogkleurige massa tijdens de 43ste jaarlijkse Pride bestond uit 1,7 miljoen mensen en voor de 43ste keer waren er geen aseksuelen bij.