De enige vrouwelijke politiechef van Afghanistan laat de taliban sidderen

Het was vijf uur 's nachts. Het silhouet van een rij modderhuisjes stak af tegen de door de maan verlichte sterrenhemel. De ijzige ochtendstilte werd doorbroken door gefluister en vluchtige voetstappen, die eindigden voor de deur van een klein en donker huisje.

Normaal is nachtelijk bezoek niet welkom; vaak zijn het talibanstrijders, op zoek naar eten of een schuilplaats. Maar in dit geval werd het geklop beantwoord met een glimlach en kopjes warme groene thee.

Degene die had aangeklopt was namelijk Firoza, de 53-jarige politiechef van Sistani (een afgelegen dorpje in de provincie Helmand). Een lokale inwoner had geklaagd over de gewelddadige uitspattingen van haar man, die steeds frequenter werden. "Ik moet dit even afhandelen voordat we verder kunnen," zei Firoza kordaat tegen haar zwaarbewapende soldaten.

Firoza stuurt de eenheid van de Afghaanse Lokale Politie in Sistani aan. De ALP bestaat in totaal uit dertigduizend agenten en staat los van het leger en de nationale politie – die beiden een nogal dubieuze geschiedenis kennen. De ALP is tijdens de NAVO-missie in Afghanistan getraind door de Amerikaanse Special Forces, zoals ook Nederland dat gedaan heeft. De ALP vecht keihard tegen de taliban, en maakt gebruik van lokale kennis en connecties. Zo hebben ze veel successen geboekt, maar ook veel mensen verloren.

Firoza was van kop tot teen bedekt door een traditionele zwarte mantel en droeg een machinegeweer op haar brede schouders. De afgelopen drie jaar heeft ze voor de inwoners van Sistani gevochten, die haar liefkozend Ajani noemen, oftewel 'overwinnaar'. Eerst stond ze onder leiding van haar man, de zestigjarige Ewaz Mohammed, maar drie jaar geleden werd Firoza aangesteld als politiechef omdat haar man niet genoeg leiderschap toonde. Ze is de enige vrouwelijke ALP-leider van het land. Haar man maakt nu samen met dertien andere soldaten deel uit van Firoza's corps.

Firoza in het Afghaanse dorpje Sistani, samen met haar kleinkinderen, die niet naar school gaan en getraind zijn om te vechten.

Niemand in Sistani durft Firoza tegen te spreken. "Voorheen kwamen er wel eens klachten binnen over soldaten die burgers afpersten," vertelde haar man. "Ik sprak de schuldige daar dan op aan. Maar Firoza gaf de eerste soldaat die de regels overtreden had publiekelijk een pak slaag met haar eigen riem. Ook haar eigen man moest het een keer ontgelden. "Er is in Sistani geen twijfel over wie de leiding heeft."

Drie jaar geleden werd Sistani overrompeld door de taliban. Omdat de overheid geen soldaten wilde sturen, bewapende Firoza haar eigen familieleden, inclusief haar twaalfjarige kleinzoon. Zo groeide haar team van 15 naar 55 soldaten. "Ineens waren we in de meerderheid," vertelde Firoza. "Dat maakte de taliban bang; ze wisten dat mijn hele familie gewapend was."

Als reactie stelden de taliban een belangrijke commandant aan om het tegen Firoza op te nemen. Er vonden drie aanslagen plaats op politieposten en soldaten werden op allerlei plekken aangevallen. Een van haar zoons kwam daarbij om het leven.

"De taliban dachten dat de dood van haar zoon haar zou breken, maar ze hadden duidelijk geen idee met wie ze te maken hadden," vertelde Hazrat Bedal Khan, de provinciale politiechef . Firoza's strijdlust nam alleen maar toe. De ALP leerde om de aanvallen van de taliban voor te zijn. Khan vertelde dat Firoza soms achter haar soldaten ging staan en dreigde om ze neer te schieten als ze probeerden te vluchten.Veel talibanstrijders werden gevangen genomen, sommigen werden gedood, en hun commandant raakte gewond.

De ALP heeft overwinningen geboekt waar het leger en de nationale politie faalde, grotendeels dankzij strijders als Firoza. Ze heeft connecties, ze wordt gerespecteerd en gevreesd, en ze strijdt keihard voor zowel haar eigen eer als voor haar land. De strijd in Afghanistan is sterk gefragmenteerd, waardoor dit soort geïntegreerde eenheden waarschijnlijk de beste manier zijn om de strijd te voeren.

Toen ik in Sistani was onderschepte een van Firoza's soldaten op een gegeven moment een radiobericht van de taliban. "Ze willen weer een aanslag op me plegen," zei Firoza. "Deze keer wordt het een autobom." In de afgelopen drie jaar heeft Firoza een stuk of tien aanslagen overleefd. Tijdens de laatste aanslag, slechts een week voordat ik haar bezocht, was er een bom langs haar vaste route geplaatst. "Net als de taliban hebben wij ook informanten" vertelde Firoza. "De taliban doen alles wat ze kunnen om mij te vermoorden. Maar ik ben niet bang om te gaan. Als ik sterf gaat de strijd gewoon door."

Firoza trok zich weinig van het radiobericht aan, en instrueerde haar soldaten voor de nachtpatrouille. Khan, de provinciale politiechef, verzocht Firoza's man om extra alert te zijn en haar zo veel mogelijk dekking te geven. Khan keek richting Firoza: "We hebben je hard nodig, want met jou als voorbeeld staan we sterk."