Crate Expectations: JP Enfant

JP Enfant is een van de gangmakers achter Les Enfant Terribles, het collectief met verder Kolja Verhage en Dennis de Vogt, dat smaakvol geprogrammeerde techno en elektronica feesten geeft. Sinds twee jaar brengen ze ook zelf muziek uit op het gelijknamige label. Toch was twaalf jaar geleden de undergroundtrance zijn eerste aanraking met elektronische muziek. Al snel daarna ontdekte JP de techno van Jeff Mills en besloot hij daar dieper in te duiken. Aanstaande zaterdag draait JP Enfant de hele nacht in de Cruquiusgilde, een goed moment om zijn platenkeus eens goed onder de loep te nemen.

THUMP: Op welke plaat werd je het eerst verliefd?

Jan Pieter: Dat is Alan Barratt met Zulu Nation Part IX - The End - The Witch Doctor Remix. De plaat staat op een compilatie-cd van Jeff Mills uit 2004. Ik was veertien en woonde nog in Breda, waar de trance hoogtij vierde. Deze plaat prikkelde direct, want zowel in de platenwinkels als op de radio hoorde je bijna niets anders dan trance. Ik luisterde de mixtape vaak in bed, vlak voor het slapen gaan, dat werkte voor mij heel goed. De plaat kon ik niet mixen omdat ik hem alleen op cd had. Ze verkochten toen nog maar weinig techno in Breda.

Welke platen vormden jouw eerste mix?

Dat zijn dus twee tranceplaten: Masai One Vision en Art Of Trance Love Washes Over. Ik had ze gekocht bij Magik in Breda, de platenzaak van Tiësto. Ze kwamen uit op zijn label, Black Hole Recordings. Op mijn veertiende draaide ik vooral trance door het aanbod in de platenwinkels, maar ik ging al snel richting de clubhouse om uiteindelijk bij de techno uit te komen. Deze platen draaide ik gewoon thuis op mijn kamer – ik had toen net eigen draaitafels die ik gekocht had tijdens de Doldwaze Dagen van De Bijenkorf.

Welke plaat staat er momenteel op repeat?

Dat is East India Youth – Montage Resolution (Truss Total XTC Mix), een plaat van een indieband die geremixed is door Truss, met mooie bliepende arpeggio's en een vrij stevige kick. Ik draai 'm veel in mijn sets, maar het is ook een lekkere fietsplaat.

Welke plaat zou je draaien op je begrafenis?

Dit vind ik best een heftige vraag, maar toch is het iets waar ik wel eens over nadenk. Ik heb er twee uitgekozen: The Martian – Search Your Feelings en The Choice met Acid Eiffel. De producer van de eerste track is onbekend, hij komt uit Detroit. Het kwam uit op Red Planet, een sub-label van Underground Resistance. De tweede plaat is melancholisch met mooie acidlijnen en langgerekte synths. Ik denk dat het goed past bij de mineursfeer van een begrafenis. Dit soort muziek mogen ze zeker draaien dan, mijn leven is verweven met deze muziek.

Wat is een goede openingsplaat?

Call Super -

Melltintu

draai ik vaak in openingsets omdat het een rustige plaat is en hij het publiek snel meeneemt in de vibe van de avond. Vroeger draaide ik vaak ambient aan het begin van mijn sets, maar daar ben ik een beetje van afgestapt omdat het al zo veel gebeurt. Momenteel ben ik een beetje teruggegaan naar dansplaten op laag tempo, en dit is een van mijn secret weapons. De tribal-houseachtige sound schudt iedereen goed los.

Van welke plaat zou je willen dat het werkt op de dansvloer?

Ik heb heel veel van dat soort platen – goede platen, maar gewoon niet bedoeld om op te dansen. Deze plaat is er zo een.

Ik hou er niet van wanneer iedereen de plaat al kent, dan wordt het al snel een feest van herkenning. Dat is toch saai? Die platen hoor je omdat het werkt, niet omdat het nou echt een vette plaat is. Ik vind het toffer om mensen te verleiden met muziek die ze nog niet kennen. Even denken, hoe heet die plaat… oh ja: Dominica met

Let you Go.

Deze plaat heb ik vorige zomer uitgebracht op mijn eigen label, een trippende bende en niet heel erg gericht op de dansvloer. Een onderdompeling van geluid.

Heb je ook een plaat waar je minder trots op bent?
Op dit moment niet. Ik release alleen mijn muziek op het moment dat ik er honderd procent achter sta, anders maak ik het niet eens af. Het moet over twee, drie en zelfs twintig jaar nog steeds goed klinken. Dat is natuurlijk niet altijd haalbaar, maar op het moment dat ik de plaat uitbreng wil ik dat wel zo voelen. Produceren doe ik vanaf mijn vijftiende, maar pas twee jaar geleden heb ik voor het eerst iets uitgebracht.

Over welke plaat ben je momenteel het meest enthousiast?

Room 506 (aka Ancient Methods) - Red Embers is een vreemde, maar meeslepende plaat – die vrouwenvocal geeft de plaat nog meer diepte. Als je hem los luistert spreekt het minder aan, maar in de goede context komt-ie des te beter tot zijn recht. De plaat waagt zich buiten de gebaande paden en neemt je mee naar de diepste krochten van de aarde.

Update:
JP Enfant draaide een all nighter in Cruquiusgilde in Amsterdam en de ruim zes uur durende set is nu te beluisteren.