Michel de Hey heeft zijn onzekerheid als producer eindelijk overwonnen

In 2016 is het alweer tien jaar geleden dat het Rotterdamse techno-icoon Michel de Hey zijn HEY!-avonden begon, dus sprak ik met hem over de 10 Jaar Hey Tour. Zaterdag vindt de eerste editie in de reeks plaats bij Thuishaven met, naast Michel zelf, artiesten als Huxley, Gerd en Serge. Later dit jaar zullen ook edities plaatsvinden in onder meer Rotterdam, Den Haag, Groningen en Keulen. We spraken over een ideale avond, onzekerheid tijdens het produceren en muziek die zich nooit laat leiden.

THUMP: Het lijkt of je tegenwoordig meer gefocust bent op produceren dan vroeger.
Michel de Hey: De eerste muziek die ik maakte is uit onwetendheid geboren. Iedereen was spullen aan het kopen en ik dacht: dat ga ik ook doen. Een van de eerste platen die ik maakte [Break uit 1992, red.] had ik zelf in elkaar gezet, maar ik wist nog niet eens wat een reverb was, ik wist helemaal niks. Er klapten toen ineens een paar platen door en dat was te gek, maar ik kende gasten waarvan ik dacht: die maken tracks, dat zal ik nooit kunnen. Mensen als Jeroen Verheij of Gerd-Jan Bijl, dat was echt next level. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik zelf een bepaalde ontwikkeling niet aandurfde; draaien en met mijn label een doorgeefluik worden voor andere muziek, dat werd mijn ding. Ik draaide op een gegeven moment ook zo veel dat er bijna geen tijd meer overbleef voor iets anders.

Later ging ik met diezelfde mensen samenwerken, in de studio zitten, en dat doe ik nog steeds regelmatig. Alleen ben ik nu wat ouder en heb ik twee kinderen, dus is het fijner als ik het helemaal zelf doe. Zo ontwikkel je ook een eigen stijl en sound. Er zijn trouwens nog maar weinig mensen die tegenwoordig wegkomen met alleen maar draaien. Ik begin nu echt lol te krijgen in produceren, en het werkt heel motiverend dat mensen aan wie ik het laat horen zeggen dat ze het echt tof vinden. Het blijft natuurlijk iets heel persoonlijks, je eigen muziek, en het blijft ook moeilijk om dat aan anderen te laten horen.

Je hebt vorige maand gereleased op Rejected. Die EP is behoorlijk housey, terwijl je meer als techno-artiest bekend staat.
Tegenwoordig moet je altijd iets maken dat herkenbaar is, maar zelf heb ik dat niet zo. Ik zit nu een tijdje op een housey trip. En mijn eigen stem staat op die EP – nou ja, zingen kan ik niet echt, maar half praten half zingen wel. Dit is een release waar ik trots op ben.

Wat zijn de elementen die je steeds ziet terugkomen in je muziek?
Of het nu techno of house is, er zit een swing in die ik ook heb met draaien. Maar ik heb nooit helemaal in de hand hoe een track gaat klinken. Er is een track van Eddie Niguel die ik al een hele tijd draai. Hij mailde me: ik zie dat je mijn plaat draait. Waarop ik antwoordde: stuur me de parts, dan kijk ik of ik er een edit van kan maken. Ik wilde er een onwijs klappende edit van maken, maar ik was bezig en opeens ging het een heel andere kant uit. Het is soms lastig, muziek laat zich niet leiden. Je kan 'm wel in een hoek proberen te duwen, maar het gaat vanzelf een bepaalde richting in. Ik kan niet gaan zitten en besluiten een technoplaat te maken, dat lukt me niet. Bij mij is het heel erg afhankelijk van mijn bui.

Volgend jaar is de 10 Jaar HEY! Tour. Wat was je idee voor de HEY!-avonden toen je er in 2006 mee begon?
Ik was eerst met het label begonnen en ik merkte dat ik graag met een ander soort dj's geprogrammeerd stond dan waar ik normaal gesproken mee geboekt werd; dan stond ik heel kort te draaien of zo. Toen dacht ik: dan doe ik het gewoon zelf. Niet met de ambitie de nieuwe Awakenings te worden, maar gewoon toffe avonden, mannetje of vijfhonderd en dj's die ik vet vond om te luisteren of vet vond om mee te draaien.

Wat is voor jou de kracht van die avonden?
Dat het van alles door elkaar is: niet alleen connaisseurs en niet alleen partygangers, en zowel jonge als oude mensen. Iedereen komt daar om een toffe avond te hebben. Precies hoe ik het graag heb als ik zelf uit ga: van alles wat.

Is er een bepaalde sound die jullie vertegenwoordigen?
Techno, funky, af en toe wat meer housey. Het kan alles zijn, van DJ Sneak tot Jon Gaiser. Ik moet die platen tof vinden. Eerst zag ik het heel erg los van het label, maar inmiddels is het veel meer verweven. Dat werkt beide kanten op – zo heeft bijvoorbeeld Paul Kalkbrenner een keer naar aanleiding van een optreden een remix voor HEY! gemaakt, en er zijn ook veel artiesten van het label op de avonden voorbij gekomen.

Waar ben je het meest trots op?
Ik zat laatst te kijken wie ik in de loop der jaren allemaal als gasten heb gehad en ik dacht: whoa, dat zou ik nu echt niet meer kunnen betalen. Ik zou daar wel een klein festival mee kunnen geven. Carl Cox, Josh Wink, Âme – soms is het ook toeval geweest. Zoals bij Ricardo Villalobos, die op Mysteryland op de HEY! stage draaide, net terug was van drie weken rehab, helemaal fris, en echt fantastisch goed draaide. Maar het zijn allemaal mensen die ik nog steeds graag zou horen op een feest.

Je gaat met 10 Jaar HEY! touren door het land. Wat zijn je plannen voor de komende jaren?
Wij hebben steeds gekeken naar de samenstelling van het publiek, en wat je bij veel organisaties ziet is dat ze steeds groter willen en meer willen. Bij ons is dat nooit de insteek geweest. Ik wil gewoon iets tofs neerzetten. Daar heb ik meer lol in dan dat ik straks een locatie moet zoeken voor drieduizend man. Ik vind het leuk dat de samenstelling steeds verandert; er komen mensen terug en er komt steeds nieuw publiek bij, zoals dat vroeger ook in een club was. Op HEY! en ook bij Kweekvijver zie ik dat je nieuw talent omarmt. Wat vind je van de nieuwe generatie?
De allereerste keer Kweekvijver was in Studio 80. Daar was ik zelf voordraaier en een van die jonge gasten stond prime time. Ik stond achter hem, hij is klaar met draaien en draait zich om en ik zie iets in zijn ogen, alsof hij de staatsloterij heeft gewonnen. Intens geluk. Toen dacht ik: ja man, verrek, dat had ik ook de eerste keer in DC-10 of de eerste keer op Dance Valley. Na een tijdje raak je dat gevoel een beetje kwijt. Maar zij ervaren dat voor de allereerste keer, helemaal on top of the world. Dat geeft mij telkens weer bevestiging dat het nog steeds heel bijzonder is wat ik doe. Het moet niet vanzelfsprekend worden.

De 10 Jaar HEY! Tour gaat dit jaar op pad. Zaterdag 23 januari bij Thuishaven met onder anderen Gerd en Serge, en later dit jaar in de Toffler en in PiP.

Volg Michel op: SoundCloud | Facebook