Dimitri Brusselmans heeft een diploma als Master in de Muziek, speelt hobo, gitaar, piano, is model, dj en componist bij Jan Fabre. Ik ging hem interviewen in zijn appartement op 't Eilandje dat vol stond met elpees, muziekinstrumenten en andere dingen om muziek mee te maken waarvan ik niet weet hoe ze heten. Eén van zijn eigen projecten heet Room en kan je zaterdag zien op Flying Saucers Are Real in Petrol.Dimitri Brusselmans: Ik ben nu twee jaar bezig met Room. Wat ik allemaal thuis doe, wil ik op een podium brengen. De muziek is eerder elektronisch dan akoestisch maar toch probeer ik het gevoel van mijn living over te brengen.Je speelt alleen. Behoud je graag de controle over de muziek die je maakt?
Natuurlijk. Het is alleszins de manier waarop ik op dit moment wil werken. Ik wil een bepaalde sound creëre en dan moet er niemand aan de knoppen beginnen draaien. Nu, het is niet zo dat ik altijd de leider wil zijn wanneer ik met andere mensen samenwerk.Maar je staat wel graag in de spotlight.
Het leek me altijd interessant om frontman te zijn. Dat komt door Johnny Rotten en consorten. Ken je Genesis met Phil Collins? Dat zag ik niet zitten. Ik kan ook niet drummen. Als ik goed zou oefenen, zou dat misschien wel lukken maar ik wil echt niet vanachter zitten. Ik wil iets te vertellen hebben en dat doe je vooraan in de micro.Je werkt samen met Jan Fabre. Hoe ben je bij hem terecht gekomen?
Ik heb hem in het nachtleven leren kennen via andere muzikanten en het klikte onmiddellijk. Met hem kan je niet werken als het niet klikt, al ben je de beste gitarist van de wereld. Je moet in dezelfde sfeer zitten om samen met hem iets te kunnen creëren. Bij Jan heb ik gewerkt als hoboïst en gitarist in onder meer L'Histoire de l'Arme en Requiem For A Metarmophose maar ik had het gevoel dat ik ook componist wou zijn. Dus nu ben ik componist voor Drugs Kept Me Alive dat in mei in première gaat. Ik ben er 24 uur per dag mee bezig. Zelfs als ik op café zit. Bij Jan is er nooit een show die hetzelfde is; het blijft altijd groeien. Dat maakt het net interessant.Hoe heb je besloten om hobo te spelen?
Muziek heeft er altijd ingezeten. Het is begonnen met dansen. Mijn vader is veel met muziek bezig geweest en had heel veel platen. Toen ik drie jaar was begon ik altijd te dansen als hij muziek opzette. Ken je Pablo Cassals? Hij speelde solo's van Bach. Die plaat was purper. Ik hield van purper en wou ook cello leren spelen. Toen de celloleraar zei dat mijn handen te klein waren, raadde mijn vader me aan om hobo te leren. En een hobo kan je overal meenemen. Een hobo is een zwerver, dus dat was ook gemakkelijker dan een cello.Wat vind je het interessantste: muziek maken met Room, componeren voor Jan Fabre of in een orkest spelen?
Ik vind datgene waar ik op dat moment mee bezig ben het interessantste. Het hangt af van de periode. Stel dat ik volgende week in een orkest speel, dan doe ik dat het liefste. En hobo spelen, daar word ik rustig van. Ik ben ook dj. Ik heb zo veel platen dat ik er wel iets mee moest doen. Dat doe ik al van mijn zestiende, al was het maar met vier plaatjes op een feestje. Ik was tevreden als ik die vier plaatjes goed kon mixen.http://www.roommusic.be/m/
Advertentie
Natuurlijk. Het is alleszins de manier waarop ik op dit moment wil werken. Ik wil een bepaalde sound creëre en dan moet er niemand aan de knoppen beginnen draaien. Nu, het is niet zo dat ik altijd de leider wil zijn wanneer ik met andere mensen samenwerk.Maar je staat wel graag in de spotlight.
Het leek me altijd interessant om frontman te zijn. Dat komt door Johnny Rotten en consorten. Ken je Genesis met Phil Collins? Dat zag ik niet zitten. Ik kan ook niet drummen. Als ik goed zou oefenen, zou dat misschien wel lukken maar ik wil echt niet vanachter zitten. Ik wil iets te vertellen hebben en dat doe je vooraan in de micro.Je werkt samen met Jan Fabre. Hoe ben je bij hem terecht gekomen?
Ik heb hem in het nachtleven leren kennen via andere muzikanten en het klikte onmiddellijk. Met hem kan je niet werken als het niet klikt, al ben je de beste gitarist van de wereld. Je moet in dezelfde sfeer zitten om samen met hem iets te kunnen creëren. Bij Jan heb ik gewerkt als hoboïst en gitarist in onder meer L'Histoire de l'Arme en Requiem For A Metarmophose maar ik had het gevoel dat ik ook componist wou zijn. Dus nu ben ik componist voor Drugs Kept Me Alive dat in mei in première gaat. Ik ben er 24 uur per dag mee bezig. Zelfs als ik op café zit. Bij Jan is er nooit een show die hetzelfde is; het blijft altijd groeien. Dat maakt het net interessant.Hoe heb je besloten om hobo te spelen?
Muziek heeft er altijd ingezeten. Het is begonnen met dansen. Mijn vader is veel met muziek bezig geweest en had heel veel platen. Toen ik drie jaar was begon ik altijd te dansen als hij muziek opzette. Ken je Pablo Cassals? Hij speelde solo's van Bach. Die plaat was purper. Ik hield van purper en wou ook cello leren spelen. Toen de celloleraar zei dat mijn handen te klein waren, raadde mijn vader me aan om hobo te leren. En een hobo kan je overal meenemen. Een hobo is een zwerver, dus dat was ook gemakkelijker dan een cello.Wat vind je het interessantste: muziek maken met Room, componeren voor Jan Fabre of in een orkest spelen?
Ik vind datgene waar ik op dat moment mee bezig ben het interessantste. Het hangt af van de periode. Stel dat ik volgende week in een orkest speel, dan doe ik dat het liefste. En hobo spelen, daar word ik rustig van. Ik ben ook dj. Ik heb zo veel platen dat ik er wel iets mee moest doen. Dat doe ik al van mijn zestiende, al was het maar met vier plaatjes op een feestje. Ik was tevreden als ik die vier plaatjes goed kon mixen.http://www.roommusic.be/m/