Dit zijn de liedjes waar het hart van Omar Souleyman van smelt

To Syria, With Love, het debuutalbum van de Syrische zanger Omar Souleyman, komt 2 juni uit op Mad Decent. Het staat vol met complexe keyboardmelodieën en percussieve gekte, maar ook een nostalgische ode aan zijn door oorlog verscheurde vaderland. Hij woont nu in Turkije en is al zes jaar niet meer in Syrië geweest. Om alvast in de stemming te komen voor zijn album, vroegen we Souleyman om ons een beetje wegwijs te maken in de wereld van Syrische muziek. Met behulp van een tolk vertelde hij ons over shaabi: feestelijke volksmuziek, afkomstig van het platteland. Shaabi betekent zoiets als 'populaire muziek' of 'arbeidersmuziek'.

Omar Souleyman: Aan het begin van de jaren negentig begon heel Syrië te zingen in de shaabi-stijl. Ik weet niet precies wanneer shaabi begon, maar het moest er al decennia geweest zijn. Alle regio's in Syrië hebben hun eigen shaabi, ook Al-Jazira in het noord-oosten van Syrië, waar ik vandaan kom. Shaabi is gezongen poëzie – liedjes die verschillende zangers op hun eigen manier interpreteren. Het gaat vaak over liefde, romantiek, intriges en familie – net als veel van mijn liedjes. Shaabi wordt vaak met lokale instrumenten gemaakt, zoals saz, zornas, quanun, en rebab. Het wordt veel gespeeld op bruiloften, maar ook op elke andere gelegenheid waar er iets te vieren valt. Mensen luisteren er thuis naar, in de auto en in winkels. Shaabi wordt vooral geluisterd op het platteland. Het is muziek van boeren en arbeiders. Ik bedoel niet dat er alleen arme mensen naar luisteren, want er wonen ook welgestelde mensen op het platteland. Toch wordt deze muziek niet geluisterd door hogeropgeleiden in de steden, die vinden het rotzooi. In 1996 bracht ik een shaabi-lied uit met de titel La'ber 3ala Turkiyya, en iedereen in Syrië begon het te zingen. Zo groot is de invloed van shaabi – zelfs mijn liedjes werden gekopieerd. Rond het jaar 2000 begon vrijwel elk Arabische land shaabi te luisteren en te zingen. In Beiroet, Koeweit, de Emiraten en zelfs in Saudi-Arabië – in alle landen waar mannen en vrouwen gescheiden worden voor feestjes en partijen, uit religieuze overwegingen – werden Syrische shaabi-liedjes gespeeld. Elke zanger in de Arabische wereld die beroemd wilde worden, ging met shaabi aan de haal. Zelfs Najwa Karam – een beroemde Libanese zanger – begon onlangs in de shaabi-stijl te zingen. Dus ja: Syrische shaabi heeft een grote invloed op muziek in de regio; zangers gebruikten de stijl om meer fans te krijgen in andere lagen van de bevolking. Ik moet erbij zeggen dat in deze versie van shaabi, de populaire zangers geen gebruik meer maken van een hele band – alleen keyboards. Shaabi heeft geen hele band nodig, de keyboards zijn de band, met de beats, samples en instrumenten die erin zitten. Hieronder vind je een paar van mijn favoriete Syrische shaabi-zangers – de artiesten die mij hebben beïnvloed en geïnspireerd.

Saad al Harbawi komt uit dezelfde stad als ik. Hij heeft een prachtige en krachtige stem. Hij is blind geboren en heeft nog nooit een vrouw gezien, of haar mooie juwelen make-up, of de kleur van haar ogen. Het is bijzonder hoe hij zingt en die beelden tot leven wekt zonder ooit iets te hebben gezien.

Toen ik begon met zingen, zong ik al zijn liedjes en bestudeerde ik zijn stijl. Zijn stem snijdt dwars door je ziel, en hij zingt zacht maar toch ook overtuigend. Zijn teksten zijn heel diep, en ik beschouw hem als mijn leraar en mijn grootste inspiratiebron. Hij is een van de oudste shaabi-zangers die er is. Hij is een symbool voor iedereen die iets met shaabi doet.

In Wardina zingt Saad Al Harbawi over een meisje die een gouden neusring draagt. In de Al-Jazira-regio zorgen juwelen ervoor dat meisjes nog knapper worden. De man in het lied zingt voor zijn verloofde. Hij vertelt haar hoe belangrijk ze voor hem is, en hoeveel hij van haar houdt. Zij zegt op haar beurt dat zijn woorden haar in haar hart raken. Omdat dit lied de schoonheid van een vrouw beschrijft, wordt het vaak geluisterd op bruiloften.

Molayya is een oud, traditioneel lied. Het komt oorspronkelijk uit de stad Ar-Raqqah, maar in de afgelopen paar jaar zijn de inwoners van Al-Jazira het ook gaan zingen. Dit nummer gaat ook over de schoonheid van een meisje, en een jongeman die haar complimenten geeft. Meestal dansen mensen de dabke als ze hier naar luisteren op bruiloften.

Hamid Al Fourati is een zeer geliefde artiest uit Aleppo. Hij werk snel beroemd, maar hij is nog niet zo beroemd als Saad Al Harwabi. Hij heeft een erg mooie stem en hij is een goede entertainer met een fijne uitstraling. Hij is vrolijk en ik vind het mooi hoe dat in al zijn liedjes naar voren komt.

Cholaki is een erg populair lied over een jonge man die verliefd is op een vrouw, maar zij houdt niet van hem. Hij probeert haar gerust te stellen, want ze is verdrietig.

Hdr Al Naser komt oorspronkelijk uit Hasakah. Hij begon in 1997 met zingen en werd een beetje bekend, maar niet heel erg. Ik vind hem leuk omdat hij een goed mens is, met een mooie stem. Hij is erg bescheiden en netjes, en dat hoor je terug in zijn muziek.

Dit liedje wordt vaak gezongen op bruiloften. Het gaat over een mooie vrouw die parfum draagt en over straat loopt. Iedereen prijst haar schoonheid en haar parfum, maar ze besteedt geen aandacht aan de mensen. Ze omschrijven haar als een 'beauty queen'.

Ahsen Al Hasan komt uit Qamishli. Hij heeft een hele intense stem en hij zingt alsof het een makkie is. Zijn klankkeur is niet helemaal mijn ding, maar toch hou ik van hem. Ik weet niet wat er met hem gebeurd is, maar hij is ineens gestopt met zingen op bruiloften. Waarom weet ik niet. Zijn liedjes waren prachtig en mensen vonden hem geweldig.

Dit lied gaat over een jonge man die een vrouw belooft dat hij cadeaus voor haar zal kopen, in de hoop dat ze van hem zal houden. Op een bepaalde manier gaat het over onbeantwoorde liefde. Ik heb dit lied zelf nog nooit gezongen, maar je hoort het vaak op bruiloften en familiefeesten. Mensen luisteren het ook vaak in de auto, of gewoon als ze thuis zijn en aan het niksen zijn.