Het was niet in een kerk, maar door dit gospelhousefeest voelde ik me herboren

Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd door THUMP US.

Foto's door Maria Jose Govea // Red Bull Content Pool.

Drie uur voor aanvang van het afsluitende feest van het Red Bull Music Academy Festival van afgelopen zondag, werd de locatie gewijzigd. Dit zorgde bij veel mensen voor een 'wtf-momentje'. Last Night A DJ Saved My Life – een eerbetoon aan gospelhouse met Floorplan, DJ Pierre, The Jourbert Singers, Terrence Parker en anderen – zou eigenlijk in een kerk plaatsvinden in Brooklyn, maar werd op het laatste moment verplaatst naar club Output in de wijk Williamsburg.

Naar verluidt is het evenement geïnspireerd op een artikel van Red Bull Music Academy (RBMA) over het verband tussen gospel en housemuziek, waarin de schrijver sprak met dj Robert Hood en Terrence Parker over het stiekem infiltreren van spirituele boodschappen in hun sets. Het feest werd hondsbrutaal op een zondag georganiseerd; hoewel dit voor veel mensen een heilige dag is, was het bij Output een dag waarop zondig gedanst werd in drie verschillende ruimtes, waarvan eentje zich zelfs op het dak van de club bevond. Daar draaide Axel Boman funki haus voor een groep gestoorde feestbeesten. Nadat ik daar terechtkwam naast een meisjes met een bloemenkrans in haar haar, vluchtte ik weer terug naar de mainstage. Ik voelde me net iets meer op m'n gemak tussen de mix van mensen daar: jong, oud, donker, wit, cool en een beetje oubollig.

Vroege sets van Slow To Speak, Terrence Parker en Bobian waren een verzameling van gospelhouseklassiekers, zoals Romanthany's Ministry of Love, Mary Clarks Take Me In Yours, Say a Prayer For Two van Crown Heights Affair en DJ Spens' mix van God Is Good van Roland Clark. Terwijl deze nummers voor sommigen slechts een doorsnee stukje house betekenen, zou een oplettend oor veel religieuze boodschappen in de teksten kunnen horen. In Dan Electro's track uit 2004 Sing, Stomp and Shout hoor je herhaaldelijk een mannelijke stem: 'I've come to praise him'. En in een intro van Slow To Speak hoorde ik: 'Keep a light in my window / So I can ease the pain that life will bring / Find the peace that spirit needs'.

De relatie van de muziek tot god was het meest duidelijk tijdens het optreden van de Jourbert Singers – een koor onder leiding van Phyliss McKoy dat in 1985 bekendheid kreeg met de gospelklassieker Stand On The Word. Het nummer groeide uit tot een klassieker door clubs als de Paradise Garage, Loft en Zanzibar - en kreeg grote populariteit door de remix van dj-legende Tony Humphries en andere versies die vandaag de dag nog steeds in clubs worden gedraaid. Maar deze keer was er dus een unieke live-opvoering.

Voor de mainstage stonden de zangers gekleed in koorgewaden, en ze werden vergezeld door een bassist en drummer. Nadat Phyliss Jourbert het publiek had uitgelegd dat ze haar "club outfit" onder haar gewaad droeg, voerde de groep een vertolking op van bijna een kwartier van hun grootste hit Stand On the World. Alhoewel het waarschijnlijk net wat specialer zou zijn geweest in een kerk, zag het er absoluut spectaculair uit in deze donkere club; zo goed, dat een meisje naast me zelfs moest grienen uit pure vreugde.

Twee headliners, Floorplan en DJ Pierre, kwamen daarna. Pierre, die bekend staat om zijn solowerk, speelde een gelaagde set met engelachtige zanglijnen, gemixt met onmiskenbare house- en acidgeluiden. In één track kwam 'Say Hallelujah' meerdere keren voorbij. Later werd hij vergezeld door Ann Nesby uit Chicago, de voormalige leadzangeres van het gospelkoor Sound of Blackness, voor een paar live-tracks.

Robert Hood draaide b2b met zijn dochter Lyric en trapte de set af met de woorden 'I said Jesus, I said Jesus', voordat ze overgingen op een energieke verzameling van hits, andere populaire gospelhousenummers en een aantal cuts van hun co-produced album dat binnenkort uitkomt.

Robert Hood draaide b2b met zijn dochter Lyric en trapte de set af met de woorden 'I said Jesus, I said Jesus', voordat ze overgingen op een energieke verzameling van hits, andere populaire gospelhousenummers en een aantal cuts van hun co-produced album dat binnenkort uitkomt.

Vanwege de gewijzigde locatie voelde het feest soms meer als een normale clubavond dan als een speciaal eerbetoon, maar toch slaagde RBMA erin om het tot een groot succes te maken. Niet alleen was de verhuizing naar Output een succesvolle last-minute-oplossing om het feest door te laten gaan, maar ze hadden ook een geweldige groep artiesten verzameld die zich al langer wijden aan een van de meest intrigerende niches in dancemuziek.

Zelfs als blanke joodse jongen uit New Jersey, die pas een keer of drie in een kerk is geweest (waarvan twee keer voor soortgelijke religie-dancefeesten), voelde ik me herboren.