Hoe krijgt ZeeZout hun line-ups zo sick?

ZeeZout, de organisatie van Stijn Ceelen en Glenn Schonewille, viert dit jaar haar vijfde verjaardag. Ze begonnen met feestjes voor hun vriendengroep, en groeiden uit tot een goedlopend festival dat steeds verder de randjes opzoekt. Dat doen ze zonder dat het uitloopt op puristisch geneuzel: het feest staat voorop.

We zochten ze op in hun kantoor in De School, en vroegen hoe ze hun programma samenstellen, en waar ze op letten bij het boeken van een artiest, en hoe ze de timetable indelen.

THUMP: Jullie zijn de laatste jaren wat meer in een niche gaan programmeren. Waarom is dat?
Stijn: Je merkt dat de sound waarin wij actief zijn bij een steeds groter publiek populair wordt. Dat is natuurlijk super, maar het nadeel ervan is dat je artiesten die je vroeger een keer per jaar in Nederland zag - en dan ging je er ook echt heen! - nu bijna elke maand in Amsterdam ziet staan. De vraag is of dit altijd een goede ontwikkeling is. Het spannende verdwijnt vaak een beetje. Wij merken dat je je tegenwoordig juist meer kan onderscheiden met kleinere artiesten, en minder met grote namen. Je merkt dat artiesten als Awesome Tapes From Africa of Greg Beato voor een steeds groter publiek prikkelend zijn.

Verkoop je wel genoeg kaarten met kleinere namen?
Stijn: Ik denk het wel.
Glenn: Het komt ook door het merk ZeeZout. Daar verkopen we kaarten mee. Het publiek ziet het als een keurmerk. Ook al kennen ze niet iedereen op de line-up, omdat wij ze neerzetten gaan ze ervan uit dat het goed is,.
Stijn: Het gaat om de balans tussen wat mensen kennen en wat prikkelt. Je verkoopt geen vijfduizend kaarten met onbekende namen. Maar als je alleen maar hele grote acts boekt, loop je de kans dat mensen die artiesten al te vaak gezien hebben en verdwijnt het spannende en de verrassing.

En gevestigde artiesten vragen natuurlijk meer geld.
Stijn: Zeker. Het komt voor dat artiesten die we al lange tijd boeken ineens twee keer zoveel gaan vragen, omdat ze bekender zijn geworden.
Glenn: Je moet de discussie aangaan als dat gebeurt. Zo hebben we een keer een uitgebreide e-mail gestuurd naar Move D. We legden uit dat hij het geld dat hij vroeg wel op grote feesten kon krijgen, maar we vroegen ons af of dat wel het soort feesten zijn waar zijn hart ligt als artiest. Staat hij liever voor vijfduizend man waar de helft wegloopt omdat ze het niet snappen? Of voor zevenhonderd man die al tijden uitkijken om hem te zien optreden? Je kan niet verwachten dat je voor allebei die boekingen evenveel geld krijgt.
Stijn: Gelukkig zien veel agenten het verschil, en weten ze waar de waarde ligt voor een artiest. Wij zijn ook geen organisatie die ziek veel geld verdient met een feest. Dat zien zij ook wel.

Wat zoeken jullie in een artiest?
Stijn: We zoeken artiesten die tussen genres kunnen springen. Die niet in een rechte lijn draaien, maar juist alle kanten opgaan. Een dj moet een publiek langer dan drie uur in zijn greep kunnen houden. We vinden het ook belangrijk dat een dj verder kijkt dan zijn eigen set. Dat ze zichzelf zien in een groter geheel, en opbouwen naar de dj die na hen komt. Tom Trago deed dat goed op By The Creek Festival: hij had alles perfect klaargelegd voor Jackmaster, die na hem kwam.

Denken jullie veel na over welke artiesten in welke volgorde op welk podium komen te staan?
Glenn: Ja, het gaat om het plaatsen van artiesten op het juiste moment op de juiste stage. Dat doe je door vooraf in te schatten hoe een feest gaat verlopen. Kleinere stages lenen zich er meer voor experimenten. Op de mainstage, halverwege de dag, moet je iemand hebben die drieduizend man kan vermaken.
Stijn: Laatst bij Ohm Festival pakte ons plan qua volgorde van dj's erg goed uit. We hadden Interstellar Funk en Optimo na elkaar staan. Interstellar Funk draaide zeker geen hits, maar juist vrij diep voor Delft. Daardoor kon Optimo vervolgens hele rare dingen draaien. En het publiek omarmde het. Als hij dat eerder op de dag had gedaan, of als er een dj voor hem had gestaan die alleen hitjes draaide, was dat veel moeilijker geweest.

Komend weekend is het zover. Hoe hebben jullie geprobeerd het festival verder te ontwikkelen?
Glenn: Vorig jaar was de eerste keer en we waren achteraf heel tevreden, maar toch waren er wat dingen die we wilden veranderen. De indeling van het terrein bijvoorbeeld, we wilden een plek waar je rustig kon zitten en wat eten. Ook de programmering was vorig jaar een soort samenvatting van de afgelopen vier jaar. Dat kunnen we dit jaar niet weer doen. Daarom proberen we te vernieuwen door DJ Harvey op een kleine stage te zetten en nieuwe, spannende artiesten te boeken zoals Awesome Tapes From Africa, Florian Kupfer en Andy Hart.

Het viel me vorig jaar op dat er niet veel verschil zat tussen de podia.
Glenn: Dat was ook een van de verbeterpuntjes. Vorig jaar draaiden bijvoorbeeld Young Marco en Job Jobse samen, en stond tegelijkertijd Antal op een ander podium. Die stage van Antal was niet optimaal qua geluid, waardoor de sfeer achterbleef bij die van Job en Marco. Dit jaar plaatsen we die stage wat meer naar achteren en zetten we er een wat rauwer geluid neer met Levon Vincent en I-F, waardoor het festival qua geluid ook wat meer uit elkaar getrokken wordt.

VICE publiceerde deze week een onderzoek waaruit naar voren kwam dat er structureel erg weinig vrouwen op line-ups van festivals staan. Bij jullie staat er geen enkele vrouw op het programma. Hoe komt dat?
Stijn: We waren er nooit bewust mee bezig, maar het viel ons afgelopen week ook op. Normaliter draaien er juist veel vrouwen op ZeeZout, dus het gebrek had nu vooral met aanbod te maken. In de toekomst gaan we er meer rekening mee houden, maar tegelijkertijd zullen we nooit iemand gaan boeken omdat het een vrouw is. We willen namen als Helena Hauff, Lena Willekens, Steffi en Sassy J programmeren omdat het supergoede dj's zijn.

THUMP host een stage op ZeeZout, en we vinden 't leuk als je langskomt. Check ook festivals.vice.com voor al je ronkende festivalverhalen, winacties voor tickets, fotoreportages en meer.