Kronieken van een maagschap - Pie Nong Thai

Dit is Chiron Holwijn. Chiron is acteur, toneelschrijver en voedselliefhebber. Weinig mensen houden zoveel van voedsel als hij. En dan met name het opeetgedeelte van voedsel, de act van het schransen zo u wilt. Om die reden komt hij op veel verschillende eetplekken. En omdat hij een aardige jongen is die vreselijk veel houdt van praten over eten, schrijft hij er recensieachtige dingen over, vol bespiegelingen over dingen. Hier is de eerste:

Pie Nong Thai

M'n kennismaking met het eten van Pie-Nong Thai, het kleine eethuisje dat er niet echt uitziet als een eethuisje, en zeker niet als het gesloten is, zie bovenstaande foto, was in de regen op een bankje.

Het was een jaar of zeven geleden. In die tijd was ik ongelukkig en schreef ik in m'n vrije tijd gedichten over pokdalige meisjes en liefdesverdriet. Die middag heb ik bij het huisje een bakje rijst met grote brokken pikante kip en gemengde groenten gekocht, om te eten voordat m'n repetitie bij toneelgroep Likeminds zou beginnen.

Ik was een half uur te vroeg bij Likeminds, in de veronderstelling dat er vast wel iemand op kantoor zat. Te vroeg gejuicht; het was 5 mei en iedereen was vrij. De repetitie ging echter wel door.

Zoals gezegd regende het, maar ik ben nergens gaan schuilen. Wellicht een combinatie van honger en lamlendigheid.

Het eten was lekker pittig, maar ik at te gulzig en verslikte me in een brok kip. Ik moest hoesten en probeerde te huilen, omdat ik het erg vond dat niemand kon zien hoe eenzaam ik was, maar dat lukte niet.

Van de repetitie kan ik me niks meer herinneren, behalve dat een collega van me een konijnenkop op had als masker, en een andere iets met een hert wou doen. Voor Yousef Gnaoui schreef ik een tekst (toen hij nog theater deed) over pikante kip en kippejus morsen op een witte broek. Dat van die witte broek was erbij verzonnen maar droeg wel bij aan het effect. Een 10 voor het eten, voor zover ik het me nog herinneren kan, maar een 3 voor de omstandigheden.