De bekendste identiek geklede tweelingen van Parijs

De eerste keer dat ik Monette en Mady zag maakten ze een nonchalante wandeling door het 11e arrondissement van Parijs, waar ik destijds woonde. Identieke tweelingen krijgen altijd een vreemd soort aandacht, maar deze dames waren elkaars wandelende spiegelbeeld. Hun uniformiteit was bijna eng. In de jaren die volgden bleef ik ze tegenkomen. Ze waren altijd precies hetzelfde gekleed in nieuwe outfits die duidelijk duur, smaakvol en altijd apart waren. Elke keer dat ik ze spotte, leken ze te laat te zijn voor een of andere belangrijke vergadering, met hun perfect synchroon lopende gehaaste gebaren en lichaamstaal. Ik wilde altijd al met de tweeling praten om hun verhaal te horen maar er had zich nog nooit een goede gelegenheid voorgedaan. Tot ik ze op een zondagmorgen—jaren na mijn eerste ontmoeting—tegenkwam bij de groentemarkt bij mij om de hoek. Ik vroeg of ik een portret van ze mocht maken en ze gingen vrijwel direct akkoord. Ik kwam er al snel achter dat Monette en Mandy regelmatig modellen- en acteerwerk hadden gedaan. Ze zaten in Franse films als Amélie en Paris Je T’Aime, dansten in een George Michael-video en poseerden voor talloze reclames en kunstprojecten. Des te meer ik met de tweeling sprak, des te meer ik wilde weten over hun symbiotische bestaan. Ik kwam erachter dat ze al hun hele leven samenwoonden, nooit getrouwd zijn of kinderen hebben gekregen, naar hun collectieve zelf refereren als ‘ik’ in plaats van ‘wij’ en dat ze elkaars zinnen zo snel afmaken dat het vaak lijkt alsof er maar één persoon aan het woord is. Ook volgen ze dezelfde dagelijkse routine, zoals het eten van dezelfde maaltijden in identieke porties. Nadat we elkaar wat beter hadden leren kennen, vroeg ik of ik hun dagelijkse leven in zijn geheel mocht vastleggen. Aanvankelijk begrepen ze niet echt waarom iemand zoiets wilde doen, maar later gingen ze gelukkig akkoord. VICE: Hebben jullie je altijd al identiek gekleed?
Monette: Toen we klein waren deed onze moeder ons verschillende outfits aan zodat ze ons makkelijk uit elkaar kon houden. Toen we ons later hetzelfde gingen kleden vond ze dat niet echt leuk.
Mady: Ze gaf ons altijd juist verschillende kadootjes, en behandelde ons bewust als twee losse individuen.
Monette: Maar het is juist leuk om identieke kleding te dragen! We vinden het leuk om te zien hoe mensen op straat reageren, ze draaien zich om en geven ons vreemde blikken—
Mady: —omdat we ons nog steeds hetzelfde kleden op onze leeftijd. Uniek zijn is misschien belangrijk voor enkelvoudige mensen, maar dat is het niet voor ons. Wat bedoel je met ‘enkelvoudige mensen’?
Mady: Enkelvoudige mensen zijn de mensen die geen tweeling zijn. Wat ik bedoel is, als een enkelvoudig persoon bijvoorbeeld twee gelijk geklede mensen ziet, dan vindt die dat heel vreemd.
Monette: Wij zijn geen enkelvoudige mensen. Voor ons is het onderdeel van onze persoonlijkheid dat we ons hetzelfde kleden en hetzelfde zijn. Het zou uit balans voelen als een van ons casual gekleed zou zijn, terwijl de ander er netjes uitziet en hakken draagt.
Mady: Dat zou voelen alsof we beide outfits tegelijk aanhebben. We zijn heel erg in balans, dus dat kunnen we niet hebben. Vinden jullie het irritant als mensen staren?
Mady: We maken hen net zo goed belachelijk!
Monette: Er liepen een keer drie jongens van een jaar of 20 langs ons op straat. Ze hadden alledrie dezelfde broeken en jassen aan. Ze maakten een of andere belachelijke opmerking over dat we hetzelfde gekleed waren.
Mady: We haalden ze in en zeiden: “Wij zijn ons er tenminste van bewust.”
Monette: De meeste mensen hebben het niet door, maar iedereen ziet er min of meer hetzelfde uit tegenwoordig. Heeft een van jullie weleens een vriendje gehad?
Mady: Het is lastig om dit allemaal uit te leggen; een tweeling blijft altijd een tweeling, ook al trouwt ze. Ze zal altijd verbonden zijn aan haar andere helft. Je hebt altijd je tweelingzus bij je.
Monette: Wij begrepen—ik zeg dit bescheiden—alles over het hebben van een diepe relatie, lang voordat enkelvoudige mensen van onze leeftijd dat deden. Een soulmate vinden is verschrikkelijk moeilijk voor een enkelvoudig persoon, zoiets gebeurt misschien maar eens in een heel leven. Bedoel je dat jullie romantische relaties met elkaar delen?
Monette: Wat bedoel je? Ik zal het anders formuleren: is er weleens iemand verliefd geworden op jullie allebei?
Mady: [giechelt] Dat zou je aan hen moeten vragen! Zijn jullie weleens verliefd geworden op dezelfde persoon?
Monette: Oh, daar gaan we geen antwoord op geven! Jullie vertelden me een keer dat sommige mensen bijgelovig bij jullie zijn, dat ze jullie kleine offers geven.
Mady: Ja! Voor een bepaalde Afrikaanse gemeenschap zijn tweelingen een storend element, dus beschermen ze zichzelf door ons een muntje te geven. Ze doen dan ook een wens, dus het is een gelofte-offer.
Monette: Ze moeten dat doen. Als we weigeren, zeggen ze zoiets als “Nee, nee, ik moet je een muntstuk geven!”
Mady: Ongeveer een jaar geleden, toen we op de bus stonden te wachten, liep er een jonge Afrikaanse vrouw langs. Ze glimlachte en zei gedag, en toen liep ze langzaam terug en vroeg ze, “Is het goed als ik jullie een muntje geef?” We vroegen haar waarom en toen begrepen we het eindelijk.
Monette: Dus nu nemen we hun offertjes aan, want we willen wel hun cultuur respecteren. Zijn jullie ook weleens niet samen?
Monette: We doen de meeste dingen samen, maar het komt weleens voor. Eén van ons gaat dan bijvoorbeeld boodschappen doen, terwijl de ander de was doet.
Mady: We hebben niet echt behoefte aan tijd alleen, wat enkelvoudige mensen moeilijk te begrijpen vinden. Als we weleens met iets anders bezig zijn, houden we elkaar op de hoogte via de telefoon.
Monette: Mensen zeggen weleens dat we geluk hebben omdat we efficiënter zijn; je zou kunnen zeggen dat we op twee verschillende plaatsen tegelijk kunnen zijn.