Het is lastig voor te stellen omdat op Instagram en Snapchat het ene leven nog leuker en socialer lijkt dan het andere, maar uit onderzoek is gebleken dat jongeren – naast bejaarden – zich het meest eenzaam kunnen voelen. Ik vroeg mijn vrienden hoe zij met eenzaamheid omgaan.
Advertentie
Ik vroeg mijn meest sociale vrienden wanneer zij zich eenzaam voelen, hoe dat voelt, en wat ze ertegen doen om het gevoel weer kwijt te raken.Mariska (24)
Als ik voor de tweede dag op rij niks te doen heb, praktisch geen berichtjes binnenkrijg en iedereen die ik app al wat anders te doen heeft, dan voel ik me heel leeg. Alsof iedereen me langzaam aan het vergeten is. Ik probeer mezelf dan op te peppen door te bedenken dat ik overdrijf, maar het is niet zo dat ik dan zelf wat ga ondernemen. Meestal kom ik er aan het einde van de dag, na het avondeten, vanzelf weer uit. Het zijn vooral de lege dagen die zich voor me uitstrekken die me dat gevoel geven. Ik schaam me er niet voor, maar praat er niet graag met mensen over omdat ik vaak direct een schuldgevoel zie ontstaan. Dat gevoel wil ik mensen helemaal niet geven.Maurits (22)
Ik heb het als ik iets leuks heb gepland en dat niet doorgaat, en ik vervolgens in mijn eentje op de bank tv zit te kijken. Als ik dan op social media zie dat iedereen een geweldig feestje/festival/21-diner/verenigingsavond heeft met zijn of haar geweldige collega's/leuke sportteams/beste vrienden, dan denk ik: iedereen doet leuke dingen en ik niet. Ik zoek dan mensen op, maar als niemand kan maak ik er het beste van, Netflix en chillen met onze huiskat bijvoorbeeld. Ik bedenk gewoon dat iedereen wel eens zo'n avond heeft en ik me niet moet aanstellen.Sterre (21)
Ik heb er vooral last van als ik heel moe ben en een tegenslag krijg. Of als ik brak ben. Ik neem dan paracetamol, kijk een film en val in slaap. Soms ga ik drinken. Ik vraag wel altijd om medelijden aan mijn vriendinnen via whatsapp. Die maken me dan weer vrolijk. Ik weet dat het gevoel maar tijdelijk is en weer overgaat.
Als ik voor de tweede dag op rij niks te doen heb, praktisch geen berichtjes binnenkrijg en iedereen die ik app al wat anders te doen heeft, dan voel ik me heel leeg. Alsof iedereen me langzaam aan het vergeten is. Ik probeer mezelf dan op te peppen door te bedenken dat ik overdrijf, maar het is niet zo dat ik dan zelf wat ga ondernemen. Meestal kom ik er aan het einde van de dag, na het avondeten, vanzelf weer uit. Het zijn vooral de lege dagen die zich voor me uitstrekken die me dat gevoel geven. Ik schaam me er niet voor, maar praat er niet graag met mensen over omdat ik vaak direct een schuldgevoel zie ontstaan. Dat gevoel wil ik mensen helemaal niet geven.Maurits (22)
Ik heb het als ik iets leuks heb gepland en dat niet doorgaat, en ik vervolgens in mijn eentje op de bank tv zit te kijken. Als ik dan op social media zie dat iedereen een geweldig feestje/festival/21-diner/verenigingsavond heeft met zijn of haar geweldige collega's/leuke sportteams/beste vrienden, dan denk ik: iedereen doet leuke dingen en ik niet. Ik zoek dan mensen op, maar als niemand kan maak ik er het beste van, Netflix en chillen met onze huiskat bijvoorbeeld. Ik bedenk gewoon dat iedereen wel eens zo'n avond heeft en ik me niet moet aanstellen.Sterre (21)
Ik heb er vooral last van als ik heel moe ben en een tegenslag krijg. Of als ik brak ben. Ik neem dan paracetamol, kijk een film en val in slaap. Soms ga ik drinken. Ik vraag wel altijd om medelijden aan mijn vriendinnen via whatsapp. Die maken me dan weer vrolijk. Ik weet dat het gevoel maar tijdelijk is en weer overgaat.
Advertentie
Amber* (25)
Ik woon alleen en kan me vaak eenzaam voelen, dan verdrink ik oprecht in zelfmedelijden. Voorheen liet ik het altijd z'n gang gaan – dan wachtte ik tot ik in slaap viel, met het idee van 'morgen weer een dag', maar uiteindelijk voelde ik me dan de volgende avond weer hetzelfde. Ik wil op die momenten ook echt geen mensen om me heen, maar de laatste tijd bel ik mijn vriendje om te vragen of hij langs wil komen, en dan is het toch heel fijn dat hij er is. De mensen die het dichtst bij me staan vertel ik het wel als ik me alleen voel, maar niet altijd. Ik praat niet graag over hoe ik me voel en waarom, omdat ik zelf vaak ook niet weet hoe het komt.Nick (20)
Ondanks dat er niet altijd een directe aanleiding voor is, zou ik niet willen zeggen dat het me random overvalt. Het heeft altijd iets te maken met dat ik minder goed in mijn vel zit of me niet honderd procent op mijn plek voel. Op zo'n moment heb ik helemaal geen zin in andere mensen, ik voel me liever even alleen en eenzaam. Dat klinkt als een averechtse oplossing, maar het geeft me de kans om mezelf even los te zien van de mensen in mijn omgeving. Als ik dan uit mijn zelfgefabriceerde mini-isolementje stap en merk dat ik helemaal niet alleen ben, lost dat probleem zichzelf op. Daardoor voel ik me ook nooit lang eenzaam.Julia (23)
Ik voel me vooral eenzaam op momenten dat niemand me kan helpen, bijvoorbeeld bij het schrijven van mijn scriptie. Hoeveel mensen ik ook om hulp vraag: uiteindelijk ben ik degene die knopen moet doorhakken. Het besef dat je helemaal op jezelf aangewezen bent voel ik echt lichamelijk, dan komen de muren op me af. Als dat gebeurt zoek ik mensen op en dwing ik mezelf in een positieve rol; het heeft toch geen zin om te gaan zitten sippen. Als mensen me vragen hoe ik me voel zal ik eerlijk antwoorden dat ik me kut voel, maar altijd met een glimlach, want mensen willen liever in de buurt zijn van succesvolle, positieve mensen. Ik wil er ook niet te veel over zeuren – ik ben toch degene die het moet oplossen en ik wil niet te zielig doen.
Ik woon alleen en kan me vaak eenzaam voelen, dan verdrink ik oprecht in zelfmedelijden. Voorheen liet ik het altijd z'n gang gaan – dan wachtte ik tot ik in slaap viel, met het idee van 'morgen weer een dag', maar uiteindelijk voelde ik me dan de volgende avond weer hetzelfde. Ik wil op die momenten ook echt geen mensen om me heen, maar de laatste tijd bel ik mijn vriendje om te vragen of hij langs wil komen, en dan is het toch heel fijn dat hij er is. De mensen die het dichtst bij me staan vertel ik het wel als ik me alleen voel, maar niet altijd. Ik praat niet graag over hoe ik me voel en waarom, omdat ik zelf vaak ook niet weet hoe het komt.Nick (20)
Ondanks dat er niet altijd een directe aanleiding voor is, zou ik niet willen zeggen dat het me random overvalt. Het heeft altijd iets te maken met dat ik minder goed in mijn vel zit of me niet honderd procent op mijn plek voel. Op zo'n moment heb ik helemaal geen zin in andere mensen, ik voel me liever even alleen en eenzaam. Dat klinkt als een averechtse oplossing, maar het geeft me de kans om mezelf even los te zien van de mensen in mijn omgeving. Als ik dan uit mijn zelfgefabriceerde mini-isolementje stap en merk dat ik helemaal niet alleen ben, lost dat probleem zichzelf op. Daardoor voel ik me ook nooit lang eenzaam.Julia (23)
Ik voel me vooral eenzaam op momenten dat niemand me kan helpen, bijvoorbeeld bij het schrijven van mijn scriptie. Hoeveel mensen ik ook om hulp vraag: uiteindelijk ben ik degene die knopen moet doorhakken. Het besef dat je helemaal op jezelf aangewezen bent voel ik echt lichamelijk, dan komen de muren op me af. Als dat gebeurt zoek ik mensen op en dwing ik mezelf in een positieve rol; het heeft toch geen zin om te gaan zitten sippen. Als mensen me vragen hoe ik me voel zal ik eerlijk antwoorden dat ik me kut voel, maar altijd met een glimlach, want mensen willen liever in de buurt zijn van succesvolle, positieve mensen. Ik wil er ook niet te veel over zeuren – ik ben toch degene die het moet oplossen en ik wil niet te zielig doen.
Advertentie
Emma* (24)Toen ik erachter kwam dat een van mijn beste vriendinnen zich ook eenzaam kon voelen, was dat een hele opluchting; ik voelde me namelijk ook eenzaam in mijn eenzaamheid.
Soms wil ik iets delen maar kan ik niemand bereiken, dan kan ik me echt alleen op de wereld voelen. Dan voel ik me ook echt alleen en ga ik daarover nadenken. Het helpt dan om foto's van leuke tijden te kijken en muziek te luisteren. Het blijft het een kwestie van tijd, voor het echt over gaat. Ik praat er niet met mensen over, maar het zit sowieso niet echt in me om met mensen over mijn gevoelens te praten.Chloe* (24)
Het komt heel spontaan op, zonder enige reden: ineens keer ik in mezelf. Ik voel me dan echt depressief, alsof ik er in mijn eentje niet meer uit zal komen. Ik wil dan zo snel mogelijk slapen om over te stappen naar de volgende dag, of ik kijk een serie waar ik vrolijk van word. Maar dat helpt alleen in de zin van dat het de meest comfortabele situatie is voor dat moment. Als ik me eenzaam voel heb ik er eigenlijk absoluut geen zin in, maar toch helpt het om me in sociaal verkeer te begeven; zolang het met iemand is bij wie ik me veilig en gewaardeerd voel. Ik praat er wel met vriendinnen over, maar alleen met degenen die er ook last van hebben. Toen ik erachter kwam dat een van mijn beste vriendinnen hier ook regelmatig mee zat, voelde het als een hele opluchting; ik voelde me namelijk ook eenzaam in mijn eenzaamheid.Anne (23)
Het gekke is dat ik me vaker eenzaam voel als ik met mensen ben en het druk heb, dan als ik alleen ben. Op die momenten heb ik het gevoel dat ik veel luister en geef, maar niet gehoord word. Ik zou niet weten hoe iemand me op zo'n moment kan helpen, dus ik laat het vaak maar. Ik weet ook dat het weer vanzelf overgaat zodra ik even met mezelf ben.* Sommige mensen bleven liever anoniem. De echte namen zijn bekend bij de auteur.-Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.