Dit zijn de platen die deze tien dj's op hun begrafenis willen horen

Je begrafenis is iets waar je liever niet te veel over nadenkt. Als het goed is duurt het ook nog minstens een halve eeuw voordat het echt zover is. Maar stel dat je morgen onder een bus komt, dan wil je wel dat op jouw uitvaart die ene plaat gedraaid wordt waar jij zoveel van houdt. Omdat dit de track is die mooie herinneringen bij je oproept, of omdat het je kijk op het leven zo treffend verwoordt. Dj's laten mensen in hun leven ontelbaar veel platen horen, maar als er ze er ééntje zouden moeten kiezen met welke ze hun leven zouden willen afsluiten, welke track zou dat dan zijn? Deze vraag stelden we KERK!, Mikey Nice, Some Chemistry, Tettero, Nuno Dos Santos, Prunk, Mick Benjamins, Ruttenbergs, Sandeep en Tsepo.

KERK!

Robert Mulder

Ik heb gekozen voor

Praise You

van Fatboy Slim. Deze plaat stond op het eerste elektronische album wat ik ooit als kleine jongen kocht. De track heeft een hele gekke groove, die eigenlijk van begin tot eind heel vreemd aanvoelt. een soort Rivella light in een muzikaal jasje. Ik denk dat die track een goede afsluiter van mijn leven kan zijn. Emotie, vreugde – het zit er allemaal in. Er mag ten slotte best een beetje gelachen worden op zo'n trieste dag.

KERK!

Juri Miralles

"It's so hard to get old without a cause

I don't want to perish like a fading horse

Youth's like diamonds in the sun,

And diamonds are forever."

Mikey Nice

Sowieso mijn meest geluisterde track ever. Hij is smooth, een beetje emo en in de club glij ik hier sowieso altijd op. De perfecte track om mij een laatste eer mee te bewijzen.

Some Chemistry

Gek genoeg heb ik wel vaker gefilosofeerd over muziek op mijn begrafenis. Misschien omdat ik in het verleden wel eens de taak heb gehad om 'een playlist' bij een begrafenis van een dierbare samen te stellen. Eigenlijk heb ik altijd geroepen dat ik het nummer

Soco Amaretto Lime

van de punkband Brand New uit 2001 zou droppen. Het is een soort teenage/coming of age, emo anthem, dramatisch maar heel positief tegelijk. Het refrein luidt ook "I'm gonna stay 18 forever". Nu ik wat ouder ben zou ik ook graag een elektronisch georiënteerd nummer zoals

Movement

van Dam Mantle in de mix willen gooien. Wederom dramatisch en cinematografisch, met een hoopgevend tintje. Lekker janken maar ook hard gaan. Doesn't get any better than that.

Tettero

Naast het feit dat het echt een waanzinnig topnummer is, heb ik veel mooie herinneringen aan deze plaat – van romantische settings tot aan vakantievibes. En daarbij was dit het laatste nummer dat werd gedraaid op een van de meest indrukwekkende uitvaartdiensten waar ik ooit ben geweest. Dus jullie mogen mij er ook mee uitzwaaien.

Nuno Dos Santos

Mijn keuze viel ook op het nummer van Sufjan Stevens,

John Wayne Gacy Jr

. Ik vind die hele compositie met zijn stem, die breekbare piano en de gitaar waanzinnig. Ik zie zijn stem ook meer als een instrument. Alleen toen ik later naar de tekst ging luisteren, bleek het over een seriemoordenaar te gaan, haha.

Ook vind ik het te gek om iets van Dhafer Youssef te plaatsen, maar uiteindelijk ben ik toch voor een stuk van Wagner gegaan. Het heeft me toen ik het voor het eerst hoorde in de film Melancholia zo diep geraakt. Ik weet nog dat ik helemaal gehypnotiseerd de bioscoop uitliep. Ik ben dus voor een instrumentaal stuk gegaan, omdat bij Sufjan Stevens en Dhafer Youssef te veel nadruk op de vocals ligt. Dit stuk van Wagner loopt van zichzelf al over van emotie.

Prunk

Uiteraard zijn het nog niet de dingen waar ik elke dag over wil nadenken, maar dit is voor mij zeker het nummer dat ik op mijn eigen begrafenis wil. Ik ben opgegroeid met soulful house en dit is voor mij echt de all time klassieker. De naam

Heaven

is natuurlijk toepasselijk en aan dit nummer heb ik hele mooie herinneringen. Daarnaast zet ik dit nummer soms op, en denk ik even aan alle mooie momenten terug. Ook het tempo van de track past bij mij. Ik ben echt opgegroeid met housemuziek, dus liever een four to the floor dan een nummer van Marco Borsato.

Mick Benjamins

Olof Dreijer is vijftig procent van het Zweedse pop-duo The Knife, maar brengt daarnaast ook muziek uit onder de naam Oni Ayhun. Zijn producties gaan van hardere platen zoals

OAR-003-A

 en

OAR-004-A

tot de rustige, dromerige plaat

OAR003-B

. Ik ben zelf groot fan van artiesten die zichzelf niet tot één stijl limiteren, maar muziek maken die goed voelt, zonder daarbij te denken aan wat anderen daarvan vinden.

De dood is niet iets waar ik bang voor ben, ik leef vandaag en zorg ervoor dat ik, samen met de mensen om mij heen, van het nu geniet. Dat ik kan terugkijken op een goed leven met mooie momenten. Dat is ook het gevoel dat ik bij deze track krijg: puur genieten een 'alles-is-goed'-gevoel, en ik wil ook dat dat de gedachte is van de mensen die aanwezig zijn op mijn begrafenis. Dat ze rouwen omdat ik er niet meer ben, maar terugdenken aan de fijne tijd die we samen hebben gehad.

Ruttenbergs

Omdat het iets heeft wat euforisch en puur is. No turning back is natuurlijk ook letterlijk wat het is. Maar het heeft ook iets van de zon die door de wolken breekt en alles komt goed. Ik hou heel erg van die combinatie.

Sandeep

Ik zat deze zomer in het Concertgebouw intens geboeid te luisteren naar Ludovico Einaudi en bedacht me opeens dat dit wel de perfecte muziek zou zijn voor op een begrafenis. Ik hou erg van de combinatie van hoopvol en melodramatisch, en ik ben ook voorstander van passende muziek op een begrafenis (zoals een dj altijd zoekt naar passende muziek voor elke gelegenheid). Daarom kies ik niet voor bijvoorbeeld de Dark Train Mix van

Dark and Long

van Underworld, een track met veel herinneringen, maar voor muziek die past bij een moment van bezinning en herinnering. Dus kies ik voor

Underwood

en wat mij betreft mag de maestro hem dan ook live komen spelen zoals in dit filmpje.

Tsepo

Ik ben zelf niet iemand die naar teksten luistert, daar heb ik dit nummer ook niet op uitgekozen (hoewel ik het wel een mooie tekst vind). De reden waarom ik dit nummer heb gekozen is omdat als ik een plaat mee zou nemen naar een onbewoond eiland, het de Maurice Fulton-remix zou zijn. Omdat er op een begrafenis in principe niet gedanst wordt en het origineel net zo mooi klinkt als de remix, leek dit mij wel een geschikte plaat voor mijn begrafenis.